Άθλο αποτελεί η καθημερινή μετακίνηση για εκατοντάδες χιλιάδες άτομα με αναπηρία στην Ελλάδα. Από την πρόσβαση στα μέσα μαζικής μεταφοράς και τα δημόσια και ιδιωτικά κτήρια, μέχρι την κυκλοφορία στους δρόμους και στα πεζοδρόμια, τα άτομα με αναπηρία συναντούν σοβαρά προβλήματα στην αυτόνομη και ελεύθερη κίνηση στις ελληνικές πόλεις. Η εξασφάλιση προσβασιμότητας δεν είναι απλά ένα αίτημα. Αποτελεί το σημαντικότερο βήμα για την κοινωνική ενσωμάτωση και την εξασφάλιση ίσων ευκαιριών στα άτομα με αναπηρίες.
Και η Χαλκίδα βρίσκεται -δυστυχώς- στο ίδιο μήκος κύματος με την πλειοψηφία των ελληνικών πόλεων.
Η Χαλκίδα είναι μια αφιλόξενη πόλη για τα άτομα με αναπηρία. Μια απλή βόλτα με τα μάτια ενός ατόμου με κινητική δυσκολία θα σε πείσει: Τα πεζοδρόμια είναι σπασμένα και δεν βοηθούν το μπαστούνι ή το αμαξίδιο, ράμπες που υπάρχουν στο ένα πεζοδρόμιο δεν υπάρχουν στο αμέσως επόμενο και ποιος σατανικός νους σκέφτηκε σε πενήντα εκατοστά πεζοδρόμιο να βάλει παρτέρι για να φυτέψει νεραντζιά;
Κι αυτό είναι το σενάριο που αφορά το άτομο με κινητικές δυσκολίες (αλλά στην πραγματικότητα απασχολεί και τους ηλικιωμένους και τους γονείς με τα καρότσια). Όταν πλέον μιλάμε για άτομα με προβλήματα όρασης, τότε μαθαίνουμε πως καλούνται να αντιμετωπίσουν τα ίδια προβλήματα (ιδίως κολώνες και νεραντζιές), συν την ιδιωτική πρωτοβουλία. Πριν λίγες μέρες μάλιστα μάθαμε από καταγγελία πολίτη, ότι στην Αρτάκη μία διάβαση τυφλών οδηγεί σε υπόνομο.
Στις ειδικές λωρίδες για άτομα με προβλήματα όρασης, στην διαδρομή τους, συναντά κανείς πολλά πράγματα. Μπορείς να πέσεις πάνω σε μία κολόνα. Ή σε ένα δέντρο. Μπορείς, πολύ συχνότερα, να πέσεις πάνω σε ένα τραπεζάκι χώρου εστίασης που σε καμία περίπτωση δεν έχει απομακρυνθεί από τους αρμόδιους.
Χαλκίδα – Πόλη για να παρκάρεις σε χώρους για ΑμεΑ
Αφιλόξενη Χαλκίδα. Χωρίς απολύτως το παραμικρό σεβασμό στον συνάνθρωπο.
Η Χαλκίδα είναι ξεκάθαρο πως δεν είναι πόλη για όλους. Μία πόλη, είναι οι πολίτες της. Ο κάθε ένας που ζει στην πόλη της Χαλκίδας έχει μερίδιο για αυτή την ασέβεια προς τους ΑμεΑ. Πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν και να μην εθελοτυφλεί ρίχνοντας τις ευθύνες μόνο στον Δήμο και πάει λέγοντας το γαϊτανάκι.
Αλλά το πρόβλημα με τις ράμπες δεν είναι και το μόνο. Η Χαλκίδα είναι μία πόλη χωρίς σχεδόν καμία ευαισθητοποίηση για τα ΑμεΑ. Οι υποδομές είναι λίγες ή μπλοκαρισμένες ή χαλασμένες και δεν διαθέτει διαδρομές πλήρους προσβασιμότητας, που να βοηθούν τα ΑμεΑ να κινηθούν. Δεν τηρούνται επίσης οι κανόνες για να βοηθηθεί η πρόσβαση στα ΑμεΑ.
Όλα τα παραπάνω κάνουν τη Χαλκίδα μια ιδανική πόλη για να ζεις …αν δεν είσαι ΑμεΑ.
Το γραφείο ΑμεΑ που ίδρυσε ο Δήμος Χαλκιδέων και λειτουργεί εδώ και λίγους μήνες είναι ένα σημαντικό βήμα. για την παροχή βοήθειας και εξυπηρέτησης κάθε δημότη και επισκέπτη ΑμεΑ του Δήμου, δίνοντας πληροφορίες και παρέχοντας προνόμια, με την κάρτα ΑμεΑ που έχει δημιουργήσει. Όμως, πρέπει οπωσδήποτε να περάσουμε από την θεωρία στην πράξη. Και σε αυτές τις περιπτώσεις, πράξη, σημαίνει η καθημερινότητα των ανθρώπων με αναπηρία να είναι πλήρως λειτουργική και χωρίς προβλήματα.