.jpg)
Η τελετή λήξης του Θαλασσινού Καρναβαλιού έχει καθιερωθεί πια και είθισται να περιλαμβάνει ένα θέαμα στο σκηνικό που βρίσκεται μεταξύ του Στρογγυλού της Παραλίας της Χαλκίδας και της Παλαιάς Γέφυρας.
Πρόκειται για ένα επιθαλάσσιο θεατρικό palco που όμοιό του δύσκολα θα βρούμε όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις.
Η ομάδα που διοργάνωσε το εντυπωσιακό θέαμα την τελευταία Κυριακή των Αποκριών χρησιμοποίησε την τεχνολογία του video mapping που σε διάφορες χώρες της Ευρώπης χρησιμοποιείται για την προβολή έργων τέχνης σε κτίρια, μνημεία ή σε μουσεία. Για την τελευταία μέρα του Καρναβαλιού επιλέχτηκε η κινηματογραφική προβολή μιας ταινίας σε ένα τεράστιο πανί το οποίο στήθηκε στην προβλήτα της απέναντι πλευράς, με αναφορές στις παλιές μορφές του κινηματογράφου.
Σε απόλυτο σκοτάδι, το μοναδικό αυτό σημείο του Ευρίπου στη θάλασσα μετατράπηκε σε μια τεράστια κινηματογραφική αίθουσα, που με τη βοήθεια της τεχνολογίας, της αφήγησης και μιας εκτεταμένης ηχητικής εγκατάστασης προβλήθηκε μια μυθολογική προσέγγιση της ιστορίας της Αρέθουσας.
Χρησιμοποιώντας το χαρακτήρα Εύριπο η ταινία που είχε στοιχεία από History Channel εξιστόρησε το μύθο της Αρέθουσας με έντονη θεατρικότητα και χαρακτηριστικά βγαλμένα από τραγωδία, δημιουργώντας μια κινηματογραφική εμπειρία σε ένα σκηνικό που κυριολεκτικά έβγαινε από τη θάλασσα.
Η επιλογή αυτού του θεάματος, που έμοιαζε με πολύ όμορφα δομημένο ντοκιμαντέρ που χρησιμοποιεί νέες τεχνολογίες, διανθίστηκε από επική μουσική και συνοδεύτηκε από μεγάλο όγκο βεγγαλικών, τα οποία δημιούργησαν μια εκστατική ατμόσφαιρα.
Η προβολή σε κινηματογραφική οθόνη με τη βοήθεια τεχνολογίας και προτζέκτορα συνιστούσε μια εμφανέστατη μορφή διαφήμισης της Χαλκίδας, ως πόλης, με εστίαση στα ιστορικά και μυθολογικά στοιχεία της. Επιλέχτηκε η αναφορά στη μυθολογία ώστε όλος ο κόσμος που συγκεντρώθηκε για να παρακολουθήσει ένα τέτοιους είδος υπερθέαμα να εντρυφήσει και να συσχετιστεί με το αρχαίο παρελθόν της πόλης. Και πρόκειται για κόσμο που ενθουσιάστηκε, χειροκρότησε και το απόλαυσε.
Το Θαλασσινό Καρναβάλι της Χαλκίδας σε όλες του τις εκφάνσεις έχει δημιουργήσει αναμφισβήτητα την προσμονή μιας performance σε ένα ασύλληπτης ομορφιάς φυσικό θεατρικό σκηνικό που είναι ο θαλάσσιος χώρος μπροστά στην παραλία.
Το ερώτημα είναι γιατί αυτή η προβολή της πόλης και αυτό το μυθολογικού περιεχομένου θέαμα να γίνεται μόνο την τελευταία μέρα των Αποκριών. Γιατί, δηλαδή, μόνο με αφορμή την αποκριάτικη περίοδο να δημιουργούνται τέτοια γεγονότα τα οποία, χωρίς να κρυβόμαστε και χωρίς να υποτιμάμε και να προσβάλλουμε την εμπνευσμένη αυτή δουλειά, δεν έχουν καμία σχέση με το Καρναβάλι.
Και μετά από αυτήν την πρωτόγνωρη εμπειρία τίθεται το ερώτημα γιατί αυτή η έντεχνη προβολή της πόλης μας και η «εκμετάλλευση» αυτής της θαλάσσιας σκηνής να γίνεται σε μια στιγμή που δεν συνδέεται υφολογικά και εννοιολογικά με το συγκεκριμένο περιεχόμενο.
Η μυθολογία, η ιστορία και η σύνδεση τους με την τουριστική αξιοποίηση της Χαλκίδας μέσα από το φανταστικό αυτό επιθαλάσσιο set γιατί πρέπει, μόνο και αποκλειστικά, να συσχετίζεται με την καρναβαλική ατμόσφαιρα;
Και επομένως, ποιος και γιατί κάνει αυτή τη συσχέτιση;
