Το Θέατρο Χαλκίδας μεταμορφώνει το Κόκκινο Σπίτι ανεβάζοντας Ιάκωβο Καμπανέλλη

Γράφει ο Γιώργος Θεοφίλης

«Το δράμα είναι πως ό,τι ολέθριο γίνεται, αντί να αποτελέσει ένα κακό προηγούμενο προς αποφυγή, καταντά μια άδεια να γίνονται στο μέλλον χειρότερα». Είναι ίσως η πιο γνωστή φράση του θεατρικού συγγραφέα Ιάκωβου Καμπανέλλη και η οποία, παραμένοντας τη σημερινή εποχή πιο επίκαιρη από ποτέ, χαρακτήρισε τόσο τη ζωή του όσο και το έργο του.

«Ο δρόμος περνά από μέσα» αποτελεί το θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη το οποίο οι άνθρωποι του Θεάτρου Χαλκίδας επέλεξαν να παρουσιάσουν στο Κόκκινο Σπίτι, από τη μια λειτουργώντας ως πρεσβευτές πολιτισμού για την πόλη και από την άλλη αξιοποιώντας την αρχιτεκτονική κληρονομιά του υπέροχου αυτού κτηρίου.

Το Θέατρο Χαλκίδας

Το Θέατρο Χαλκίδας ιδρύθηκε πριν 41 χρόνια από μια ομάδα ανήσυχων και ρομαντικών ανθρώπων και αποτελεί σήμερα έναν από τους πιο σημαντικούς φορείς πολιτισμού στην πόλη της Χαλκίδας. Το πιο σημαντικό επίτευγμα του Θεάτρου Χαλκίδας συνίσταται στην αξιοποίηση του ανενεργού λατομείου στον όρμο Μικρό Βαθύ Αυλίδας και η μετατροπή του σε ένα εφήμερο θέατρο στα πλαίσια του Bio-Mechanical Festival. Καρπός αυτής της δράσης είναι η ευρεία αναγνώριση του συγκεκριμένου Πολιτιστικού Χώρου όπως και του Αρχαιολογικού Χώρου της Αυλίδας, με τον οποίο γειτνιάζει.

Ιάκωβος Καμπανέλλης 100 χρόνια από τη γέννησή του

Η θεατρική παράσταση «Ο δρόμος περνά από μέσα» αποτελεί ένα φόρο τιμής του Θεάτρου Χαλκίδας στο σπουδαίο θεατρικό συγγραφέα Ιάκωβο Καμπανέλη, αφού με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννησή του, το Υπουργείο Πολιτισμού ανακήρυξε το 2022 «Έτος Καμπανέλλη». Πρόκειται για ένα συγγραφέα που έζησε τη φρίκη του πολέμου και μας άφησε μια σπουδαία πολιτιστική κληρονομιά όντας πολυγραφότατος και πολλάκις μεταφρασμένος.

Κόκκινο Σπίτι

Το εμβληματικό Κόκκινο Σπίτι, σύμβολο της πόλης της Χαλκίδας, μεταμορφώνεται ως το κεντρικό στοιχείο της σκηνογραφίας σε αυτήν την θεατρική παράσταση. Οι χαρακτήρες του έργου του Ιάκωβου Καμπανέλλη ζουν, ερωτεύονται, αγωνιούν σε ένα νεοκλασικό κτήριο, γύρω από το οποίο οικοδομούνται πάθη, έρωτες, τυχοδιωκτισμοί, κοινωνικοοικονομικές αναζητήσεις. Το Κόκκινο Σπίτι και τα υπέροχα έπιπλα που εξασφάλισαν οι άνθρωποι του Θεάτρου Χαλκίδας, δημιουργούν ένα ολοζώντανο σκηνικό, στο οποίο ο θεατής βιώνει την εξέλιξη του έργου και συμμετέχει στη θεατρική αναπαράσταση και δράση.

Οι αξίες της κοινωνίας

«Ο δρόμος περνά από μέσα», ένα έργο που γράφτηκε το 1990, εκφράζει τα διαχρονικά χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας και τις αξίες που συνοδεύουν την αλλαγή μιας εποχής. Μια κοινωνία που, με επίκεντρο ένα νεοκλασικό αρχοντικό με οικογενειακές μνήμες και ιστορία, προσπαθεί να εξελιχθεί μέσω συγκρούσεων των οικονομικά ανερχόμενων ομάδων με την παλιά αριστοκρατία. Ο εύκολος πλουτισμός και η υλική δύναμη αποτελούν τα σύμβολα εξουσίας με τα οποία εξαγοράζονται συνειδήσεις και όνειρα καθορίζοντας το ρουν της ανθρώπινης ζωής. Ο ηθικός εκμαυλισμός μιας κοινωνίας που αδιαφορεί για το παρελθόν, το βίωμα, την ιστορική συνείδηση, την πνευματική καλλιέργεια αλλά και την ίδια την αξία της οικογένειας εκφράζεται στο υπέροχο αυτό έργο του Καμπανέλλη με ίντριγκες, εφήμερους έρωτες, ψυχικούς εκβιασμούς. Ο συγγραφέας βλέπει μια εποχή που αλλάζει με στοχασμό και μελαγχολία, διερωτώμενος στο τέλος αν αυτή η αλλαγή μπορεί να βελτιώσει όχι μόνο τον άνθρωπο αλλά και την ίδια την ουσία της ύπαρξης.

Οι συντελεστές

Η παράσταση ξεχωρίζει για την καταπληκτική ερμηνεία των ηθοποιών Κώστα Καλόγηρου, Βούλας Κοκονού, Κωνσταντίνας Κόλλια, Σωτήρη Μουσελίμη και Παναγιώτη Τζαφέρη. Η σκηνοθεσία της Βάσιας Σκούρα πλάθει με εξαιρετικό τρόπο ανθρώπινους ήρωες και δημιουργεί θεατρικές ανατροπές, ανάμεσα σε έναν κόσμο που καταρρέει και σε έναν άλλο που αναδύεται με αδυσώπητο τρόπο, καταλήγοντας να δημιουργήσει συναισθήματα και προβληματισμούς στο θεατή.

Η υπέροχη αυτή παράσταση ανοίγει το «δρόμο» στον πολιτισμό, υψώνοντας τα τείχη σε κάθε βαρβαρότητα που υπονομεύει την ανθρώπινη εξέλιξη και αξιοπρέπεια. Ταυτόχρονα αποτελεί και το «δρόμο» ώστε να διευρυνθούν οι ορίζοντες του νου και του πνεύματος με την καλλιέργεια μιας άλλη οπτικής των πραγμάτων, αυτής του θεάτρου.