Το θέατρο Περι-Τεχνών Χαλκίδας μας συγκίνησε όλους με την παράσταση “Μάνα, η Σμύρνη καίγεται”

Γράφει ο Γιώργος Θεοφίλης

Το θέατρο Περι-Τεχνών Χαλκίδας παρουσίασε, στο Θέατρο Ορέστης Μακρής, δύο ομολογουμένως εξαιρετικές παραστάσεις του θεατρικού έργου «Μάνα, η Σμύρνη καίγεται», το οποίο έγραψαν η Ιωάννα Μερκουριάδου και η Πέρη Κραμούζη, σε σκηνοθετική απόδοση της αξιέπαινης Ιωάννας Μερκουριάδου.

Σε ένα γεμάτο Ορέστης Μακρής το θεατρόφιλο κοινό της Χαλκίδας συγκινήθηκε σε μια θεατρική παράσταση ενός έργου που τίμησε την οδυνηρή επέτειο από τα 100 χρόνια που μεσολάβησαν από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Το έργο διαδραματίζεται στη Σμύρνη περιγράφοντας αρχικά την κοσμοπολίτικη αυτή πόλη, το εμπορικό δαιμόνιο των Ελλήνων της Μικρασίας αλλά και τις γαστρονομικές και πολιτισμικές τους συνήθειες, οι οποίοι ζούσαν ειρηνικά στην πολυφυλετική αυτή περιοχή απολαμβάνοντας τις χαρές της ζωής.

Εντύπωση προκάλεσε ο πολυάριθμος θίασος του Θεάτρου Περι-Τεχνών, τα καταπληκτικά κουστούμια που δημιουργούσαν την ιδανική ατμόσφαιρα εποχής αλλά και η άμαξα με το άλογο που απέδωσαν με ρεαλισμό το κλίμα εκείνης της ιστορικής περιόδου.

Το δεύτερο τμήμα του θεατρικού έργου μίλησε για την ωμότητα, τον κυνισμό και την φρικαλεότητα των Νεότουρκων αποδίδοντας παράλληλα με καταπληκτικές ερμηνείες το φόβο, τη δυστυχία, το θάνατο και την προσφυγιά των Ελλήνων της Σμύρνης, οι οποίοι έχασαν βιος, περιουσίες και αγαπημένους στην ασύδοτη και αιματηρή λεηλασία που ακολούθησε την πυρκαγιά της χαρισματικής αυτής μικρασιατικής πόλης.

Επιλέγοντας την τεχνική της αφήγησης μιας χαροκαμένης γιαγιάς, που καταγόταν από τη Σμύρνη και βίωσε μπροστά στα μάτια της τη δολοφονία πατέρα και αδερφού, μας αφύπνισε καλλιτεχνικά και μας γέμισε μελαγχολία και οδύνη για την τραγική κατάληξη του πολιτισμού των Ελλήνων της Μικρασίας.

Η παραστατική αυτή απόδοση μιας ηθικής, κοινωνικής, πολιτικής και πολιτισμικής καταστροφής οφείλεται στην οξυδέρκεια, τον αυτοσεβασμό και το ασίγαστο μεράκι του θεατρικού διδύμου του Θεάτρου Περι-Τεχνών, της Πέρης Καραμούζη και της Ιωάννας Μερκουριάδου. Μαζί με μια υπέροχη θεατρική ομάδα συνεχίζουν όλοι και όλες μαζί να δημιουργούν στην πόλη όμορφα θεάματα που κεντρίζουν το ενδιαφέρον.

Η συγκίνηση με την οποία αφήσαμε το Θέατρο Ορέστης Μακρής, μετατράπηκε σε ένα γλυκόπικρο συναίσθημα, όταν η Πέρη Καραμούζη μας εξομολογήθηκε ότι το όνομα της πρωταγωνίστριας, Περιστάνη, είναι το βαφτιστικό της όνομα και της αποδόθηκε προς τιμή της Σμυρνιάς γιαγιάς της, η οποία απεβίωσε πρόσφατα. Το βάρος της Ιστορίας και η σχέση των περισσότερων από εμάς με το μικρασιατικό ελληνισμό καλλιέργησε το αίσθημα της απόδοσης τιμής σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που άλλοι βίωσαν μαρτυρικό θάνατο και άλλοι μια πικρή προσφυγιά.

«Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον» αποφάνθηκε ο Γιώργος Σεφέρης, Έλληνας ποιητής τιμημένος με Νόμπελ το 1963. Το σίγουρο είναι ότι η θαυμάσια ομάδα του θεάτρου Περι-Τεχνών, με τη θεατρική παράσταση του έργου «Μάνα, η Σμύρνη καίγεται», μας έκανε να αφουγκραστούμε το παρελθόν και να το φυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού για το μέλλον.