«Ο ίδιος ο Θεός πιστεύει στη διαφήμιση: έβαλε τις καμπάνες στις εκκλησίες». Sacha Guitry, 1885-1957, Γάλλος συγγραφέας.
Η ταχύτατη άνοδος του κυρίου Κασσελάκη, στη θέση του προέδρου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κατέδειξε με εμφατικό τρόπο τη δύναμη της επικοινωνίας. Και συγκεκριμένα της σύγχρονης επικοινωνίας των μέσων. Μέσα, τα οποία περιλαμβάνουν μια πολυποίκιλη σύμπραξη διαύλων που ξεκινούν από τον κόσμο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και αναπαράγονται από τις ηλεκτρονικές ιστοσελίδες και το παραδοσιακό τηλεοπτικό γίγνεσθαι.
Η επικοινωνία του κυρίου Κασσελάκη και η τελική επιτυχία της βασίστηκαν σε ένα σημαντικό μείγμα μηνυμάτων που, από τη μια συνέδεαν τον νυν πρόεδρο του Σύριζα με την ιστορική πορεία και εξέλιξη της αριστερής ιδεολογίας με σκηνοθετικά έντεχνα τρόπο, και από την άλλη εμπεριείχε μια μεγάλη δόση σύγχρονου κοινωνικού lifestyle το οποίο συγκρίνεται μόνο με την προβολή ενός φτασμένου ηθοποιού.
Η εκλογική αναμέτρηση για τη Δημαρχία της Χαλκίδας, όπως και κάθε εκλογική μάχη τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, συνιστά και μια επικοινωνιακή αντιπαράθεση μέσων, πομπών και μηνυμάτων. «Η Ελλάδα, η χώρα των παράλληλων μονολόγων», έγραφε κάποτε ο ποιητής Γιώργος Σεφέρης, φράση που σε ένα κυκεώνα διαύλων και φωνών, κυρίως διαμέσου των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, τη σημερινή εποχή φαντάζει ποιητική αδεία. Η αλήθεια είναι ότι η επικοινωνία εξελίσσει και τους ανθρώπους που ζητούν την ψήφο μας, καθώς καλούνται να διαμορφώσουν την εικόνα τους και να προβάλλουν θέσεις, απόψεις και πλάνα, συνήθως οι ίδιοι. Άλλωστε η μοντέρνα μορφή της ηγεσίας στη διοίκηση επιτάσσει, ο ηγέτης να παίρνει πάνω του την προβολή όλης της ομάδας, όπως και ο τρόπος που τον κάνει να τον χαρακτηρίζει ως χαρισματικό ή μη.
Η νυν Δήμαρχος κυρία Βάκα επέλεξε από την αρχή, στα προσωπικά της μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στοχευμένα βιντεάκια με ένα στρατηγικό στόχο, να παρουσιάσει το έργο της. Παράλληλα με την επικοινωνία της πορείας του έργου της ως Δημάρχου, επιδιώκει ως πρωταγωνίστρια των reel στα social media, να εξηγήσει, επομένως και να πείσει, για την αναγκαιότητα της συνέχισης της θητείας της και να τη συνδέσει με τη συνέχιση του έργου της.
Ο κύριος Σπύρου επέλεξε παρόμοια οδό, η οποία βασίζεται στην παρουσιάσει κάποιων μικρών χρονικά φιλμ στα οποία αναλόγως πρωταγωνιστεί ο ίδιος, μεταφέροντας άμεσα, όπως άλλωστε ονομάζεται κι ο συνδυασμός του, το μήνυμα μιας επιδιωκόμενης αλλαγής. Εστιάζει μέσω των βίντεο σε προτάσεις για τη βελτίωση των υποδομών του Δήμου Χαλκιδέων, μιλώντας για την απαξίωση κάποιων χώρων, χρησιμοποιώντας τη λέξη παρακμή. Η επιλογή που προτείνει εμφανιζόμενος ο ίδιος στα βίντεο είναι να δημιουργηθούν νέες δυνατότητες για την πόλη με την αξιοποίηση, ανανέωση και ανακαίνιση υπαρχουσών δομών και χώρων.
Αντίθετα η Άννα Παππά επέλεξε το δρόμο του facebook και του Instagram, και με άξονα φωτογραφίες και κοινοποιήσεις επιδιώκει να επικοινωνήσει υποψηφίους, ιδέες και προγράμματα.
Η Γρανέτα Τσιβίκα ακολουθώντας μια συγκεκριμένη και παγιωμένη πολιτική γραμμή του χώρου από τον οποίο προέρχεται, επικοινωνεί τις δράσεις μέσα από ένα συλλογικό λογαριασμό στο facebook και φυσικά μέσα από την απευθείας επικοινωνία με τους ανθρώπους στις γειτονιές, στους δρόμους και στις συγκεντρώσεις.
«Το πιο σημαντικό στην επικοινωνία είναι να ακούς αυτό που δεν λέγεται», αποφάνθηκε ο Peter Drucker, Αυστριακός γκουρού του management. Το απόφθεγμα αυτό ίσως να μαρτυρά και το έλλειμμα επικοινωνίας, όλων των υποψηφίων για τη Δημαρχία στο Δήμο Χαλκιδέων, προς τους νέους. Το συμπέρασμα που εξάγεται, από τον τρόπο που προβάλλουν τις προτάσεις τους, είναι ότι απευθύνονται σε ένα κοινό που έχει συνηθίσει προβλήματα και αντιπαραθέσεις. Αδυνατεί όμως η διαχείριση καναλιών, μέσων και εργαλείων, από όλους τους υποψηφίους, να προσεγγίσει τους νέους οι οποίοι θα ζήσουν τα επόμενα χρόνια στην πόλη, και αδυνατεί επιπλέον να αφουγκραστεί τους νέους που καλούνται να επιλέξουν άλλους δήμους για να σπουδάσουν και να εργαστούν, ή άλλες πόλεις στο εξωτερικό για να δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και εργασίας για τον εαυτό τους.
Μια φράση του Pablo Neruda, Χιλιανού ποιητή, βραβευμένου με Νόμπελ το 1971 αναφέρει: «όλα τα μονοπάτια οδηγούν στον ίδιο στόχο: να εκφράσουμε στους άλλους αυτό που είμαστε». Τελικά αυτό, εν τέλει, δεν είναι επικοινωνία; Ή μήπως είναι και πολιτική;
