Η 8η Μαρτίου, ίσως εκτός από τον συμβολισμό της και την υπενθύμιση σε όλους μας για τα όσα σημαντικά σημαίνουν οι γυναίκες σε αυτό τον πλανήτη, δεν θα έπρεπε να γιορτάζεται, με λουλούδια και χαρούμενα post στα social media, ειδικά στην χώρα που ονομάζεται Ελλάδα. Θα έπρεπε σίγουρα όμως, να είναι κάθε φορά η αφετηρία του αγώνα για τα δεδομένα, που ακόμα δεν έχουν δημιουργηθεί οι συνθήκες ώστε αυτός να λήξει.
Σε μία Ελλάδα που ανήκει στην Δύση και στην Ευρώπη, η θέση της γυναίκας ακόμα ψάχνει τον σεβασμό και την αξία της. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι στον Δείκτη Ισότητας των Φύλων που δημοσίευσε στις 28/10/2021, το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων, βαθμολόγησε την Ευρωπαϊκή Ένωση με 68 στα 100 και την Ελλάδα με 52,5 στα 100, τοποθετώντας την χώρα μας, για μία ακόμη χρονιά στην τελευταία θέση της κατάταξης.
Η τελευταία δημοσίευση του Δείκτη Ισότητας των Φύλων για την ΕΕ ήταν το 2021, μια χρονιά που η χώρα μας μέτρησε 17 γυναικοκτονίες! 17 γυναίκες έχασαν την ζωή τους διότι η πατριαρχία στην ελληνική οικογένεια έχει βαθιές ρίζες. Και είναι γυναικοκτονία, όχι ανθρωποκτονία όπως πολλοί θέλουν να το ονομάζουν. Είναι γυναικοκτονία επειδή 17 γυναίκες δολοφονήθηκαν λόγω του φύλου τους.
Γυναικοκτονία είναι η ανθρωποκτονία από πρόθεση γυναικών επειδή είναι γυναίκες – με ευρύτερους ορισμούς να περιλαμβάνουν κάθε ανθρωποκτονία γυναίκας ή κοριτσιού. Η γυναικοκτονία συνήθως διαπράττεται από άντρες αλλά κάποιες φορές συνεργούν και γυναίκες, συνήθως μέλη της ίδιας οικογένειας. Στις περισσότερες περιπτώσεις την γυναικοκτονία διαπράττει ο σύντροφος ή πρώην σύντροφος που συνήθως είχε και μακρόχρονη κακοποιητική συμπεριφορά, απειλούσε, κακοποιούσε ή/και εκφόβιζε τη γυναίκα, η οποία πολύ συχνά βρίσκεται σε θέση φυσικής ή/και οικονομικής αδυναμίας σε σχέση με αυτόν.
Με τα παραπάνω λόγια, ο Οργανισμός Υγείας το 2012 υιοθέτησε τον όρο γυναικοκτονία και έτσι τον ορίζει.
Για την τελευταία θέση λοιπόν της Ελλάδας (ανάμεσα σε χώρες της ΕΕ) στην Ισότητα των Φύλων, και για εκείνες τις γυναίκες που δεν βρίσκονται πια κοντά μας απλώς επειδή ήταν γυναίκες, προτιμώ να γιορτάσω οποιαδήποτε άλλη εμπορική γιορτή – μπούρδα, παρά να το παίζω υποκριτής και να ανεβάζω στα social media βαρύγδουπα post. Και περιμένω με ανυπομονησία να μεγαλώσει λίγο ο γιος μου, ώστε να του εξηγώ και να του δείχνω έμπρακτα τον σεβασμό προς το πρόσωπο της γυναίκας. Να του μιλήσω για την μητέρα του, για τις θυσίες που εκείνη κάνει για να τον μεγαλώσει, να του μιλήσω για τις φίλες του, τις συμμαθήτριές του. Να του μάθω αυτό που θα πρέπει να είναι αυτονόητι. Πως θα πρέπει να τις σέβεται και να τις θαυμάζει.
Είναι πιο χρήσιμη η παιδεία στους γιους μας, παρά ένα τριαντάφυλλο για το φαίνεσθαι.
