Ποιος δήμαρχος είναι ο καταλληλότερος τελικά για τη Χαλκίδα;

Επιστρέφοντας από τις καλοκαιρινές μου διακοπές είχα αφήσει και λίγες ημέρες ξεκούρασης να τις περάσω στη Χαλκίδα. Μία από αυτές λοιπόν, είπα να κάνω βόλτα στην πόλη, χαλαρός μετά από καιρό και χωρίς την πίεση του χρόνου και των υποχρεώσεων.

Περπάτησα στο κέντρο της Χαλκίδας, πέρασα από τα στέκια μου, συνάντησα φίλους, έκανα και ψώνια, στο κρεοπωλείο, στο μανάβικο, στο ψαράδικο, μίλησα με πολύ κόσμο. Με όσους μίλησα έστρεφαν την συζήτηση στις δημοτικές εκλογές. Άλλοι μιλούσαν σε εμένα, άλλους τους άκουσα να συνομιλούν μεταξύ τους, ακόμα και να παραμιλούν άκουσα. Το θέμα όμως ένα, οι εκλογές και ο δήμος.

Στην επιστροφή μου με τα πόδια έκανα μια αναδρομή. Θυμήθηκα τον εαυτό μου σε παιδική ηλικία, να ζω το ίδιο. Τότε βέβαια με είχε πάρει ο πατέρας μου μαζί του, για τα ψώνια του και τη βόλτα του. Όπως τότε έτσι και τώρα, οι άνθρωποι της πόλης σε κάθε γωνιά της, συζητήσουν σχεδόν τα ίδια, για τις δημοτικές εκλογές και τον εκάστοτε νέο δήμαρχο.

Θυμήθηκα και όσα άκουγα με το πέρας των χρόνων κάθε τέτοια περίοδο, για την δημοτική αγορά, για τις λακούβες στους δρόμους, για τα σκουπίδια στην πόλη, για την τουριστική ανάπτυξη που θα έφερνε νέες θέσεις εργασίας. Θυμήθηκα αντιπαθητικούς δημάρχους, δημάρχους οι οποίοι χρησιμοποίησαν την εκλογή τους για σκαλοπάτι της πολιτικής τους καριέρας, θυμήθηκα δημάρχους οι οποίοι διόρισαν σε διεθυντικές θέσεις δημοτικών οργανισμών ανθρώπους οι οποίοι δεν είχαν βιογραφικό για την θέση που αναλάμβαναν, αλλά είχαν στηρίξει φανερά και με πολλά μέσα τον δήμαρχο προεκλογικά.

Ταυτόχρονα θυμήθηκα, ένα άρθρο της γερμανικής Bild το 2012, με θέμα τους τρεις πιο επιτυχημένους δημάρχους στην Ελλάδα. Μην περιμένετε κάποιον Χαλκιδέο, φυσικά και δεν θα τον είχε, είχε όμως στην λίστα τον Μπουτάρη του Δήμου Θεσσαλονίκης.

Και από αυτό το άρθρο αλλά και τα όσα έβλεπα στην πορεία, με θυμάμαι να λέω συνεχώς στον ευατό μου -με μια ξενέρα ταυτόχρονα επειδή δεν μπορούσα να το έχω- “Να έναν τέτοιο δήμαρχο θέλω, σαν τον Μπουτάρη στην Θεσσαλονίκη. Που χρησιμοποιούσε τις επιχειρηματικές του δεξιότητες στη διοίκηση της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της χώρας. Που έβλεπε την πόλη ως μια μεγάλη εταιρία που αγωνίζεται να επιβιώσει, που προσπαθούσα με τη βοήθεια εμπειρογνωμόνων, να λύσει το πρόβλημα των απορριμμάτων και αγωνιζόταν να φέρει Τούρκους και Ισραηλινούς τουρίστες στη Θεσσαλονίκη. Έναν που πίστευε ότι ακόμη και ο σεξουαλικός τουρισμός είναι μια καλή ιδέα για τα ταμεία της Θεσσαλονίκης.”

Τα θυμήθηκα όλα αυτά καθώς πλησιάζει η 8η Οκτωβρίου των αυτοδιοικητικών εκλογών, και οι νέοι υποψήφιοι δήμαρχοι της Χαλκίδας, έχουν παρουσιάσει πολλά από τα “όπλα” τους στην μάχη που έχει αρχίσει.

Για να καταλάβεις τον κάθε υποψήφιο, και να μπορέσεις να αντιληφθείς τι έργο μπορεί και είναι διατεθημένος να κάνει για το κοινό καλό της πόλης, ίσως, λέω ίσως, πρέπει να αναλογιστείς κάποια από αυτά που σκέφτομαι…

Ποιος δεν χρησιμοποιεί τα σάπια μέσα των παλιών; 

Ποιος θα φανεί πραγματικά διορατικός και χρήσιμος; 

Ποιος θα είναι μοντέρνος, καινοτόμος και οραματιστής για την πόλη;

Ποιος δεν μιλά με ξύλινη γλώσσα, με κλισέ εκφράσεις και φρούδες υποσχέσεις;

Ποιος δεν βλέπει το δήμο ως ευκαιριακό σκαλοπάτι της καριέρας του, αλλά νοιάζεται πραγματικά για αυτή την πόλη;

Ποιος όταν εκλεγεί δεν θα μεταλλαχθεί σε μια από τα ίδια; 

Ποιος δεν θα διαχειριστεί το δημόσιο χρήμα, σαν περιουσία του;

Ποιος θα προετοιμάσει κατάλληλα την πόλη ώστε να μπορεί να ανταπεξέλθει στις νέες και σοβαρές απαιτήσεις της κλιματικής αλλαγής;

Ποιος θα βάλει κανόνες στη Χαλκίδα;

Ποιος θα κάνει τη Χαλκίδα μια πόλη για όλους;