Ο Γορίλας του δολοφόνου Ή ένα από τα καλύτερα βιβλία της χρονιάς για όλες τις ηλικίες

Από το Μπλε Λεμόνι

Κείμενο: Γιάκομπ Βεγκέλιους

Απόδοση: Μαρία Αγγελίδου & Άγγελος Αγγελίδης

Ηλικία: 10+

Εκδόσεις: Πατάκη

«Θα γράψω την αλήθεια. Την αλήθεια για τη δολοφονία του Αλφόνς Μόρρο. Για να μάθουν όλοι τι πραγματικά έγινε. Κι ίσως το γράψιμο να με βοηθήσει να ξεφορτωθώ και τους εφιάλτες μου».

Και κάπως έτσι ξεδιπλώνεται ένα ταραχώδες και πλούσιο σε γεγονότα ταξίδι, σε ένα από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα φέτος, ίσως και γενικά στην αναγνωστική μου ζωή. Η Σάλλυ Τζόουνς, μια ανθρωπόμορφη γορίλλας που έχει μάθει να ζει με και να διαβάζει τους ανθρώπους, αποφασίζει να μας διηγηθεί πώς ο συνεργάτης και συνοδοιπόρος της, Χένρυ Κόσκελα, κατηγορήθηκε άδικα για φόνο. Για έναν φόνο που ουσιαστικά δεν έγινε ποτέ. Με φόντο μια σκοτεινή και ταυτόχρονα γοητευτική Λισαβόνα ξεκινάει να μας αφηγείται όχι μόνο πώς παγιδεύτηκε ο σημαντικότερος άνθρωπος της ζωής της, αλλά και πώς γνώρισε τη μελλοντική της οικογένεια, ανθρώπους που αγάπησε αλλά και την αγάπησαν. Μια τρυφερή τραγουδίστρια και ένας ιδιόρρυθμος (αξιολάτρευτος κατ΄ εμέ) κατασκευαστής ακορντεόν, ένας αλαφροΐσκιωτος επιστάτης νεκροταφείου και κυρίως ένας αργόσχολος μαχαραγιάς, είναι μόνο μερικοί από τους δευτραγωνιστές που συνθέτουν μια κινηματογραφική χορογραφία σασπένς, με συναισθηματικές διαβαθμίσεις.

View this post on Instagram

A post shared by Το Μπλε Λεμόνι (@mple.lemoni)

Δεν χρειάζεται να σταθώ στο ότι είναι ένα βιβλίο μυστηρίου, αγωνίας, κοινωνικό με πολιτικές νύξεις, συναισθηματικό, με υψηλά ιδανικά και συγκινήσεις. Αυτό το καταλαβαίνει κανείς εύκολα όταν το διαβάζει. Θα σταθώ στην αγαπημένη μου σκηνή (ακόμα έχω το αίσθημα ότι δεν το διάβαζα, αλλά το έβλεπα σαν ταινία μπροστά μου), όταν ένας φημισμένος μουσικός με τουπέ και ύφος χιλίων καρδιναλίων πηγαίνει στο μαγαζί του Σινιόρ Φιντάρντο για να του ζητήσει να του φτιάξει το ομορφότερο ακορντεόν με πλήκτρα πιάνου. Ο Σινιόρ Φιντάρντο τον απορρίπτει λέγοντάς του ότι θεωρεί το ακορντεόν με πλήκτρα πιάνου «φτηνιάρικο» και «του δρόμου». Και εκεί συμβαίνει κάτι πολύ απλό, που για κάποιον ανεξήγητο λόγο με αιφνιδίασε και με συγκίνησε ευχάριστα. Ίσως γιατί, επηρεασμένη από την αστυνομική λογοτεχνία, περίμενα ότι φεύγοντας ο μουσικός εξοργισμένος θα επέστρεφε να του κάνει το μαγαζί γυαλιά καρφιά. Εκείνος όμως επέστρεψε και υποχρέωσε τον Σινιόρ Φιντάρντο να καθίσει και να τον ακούσει να παίζει ακορντεόν όλο το βράδυ, για να του δείξει τι αξίζει σαν μουσικός. Και τα κατάφερε. Καμία απειλή και καμία βαναυσότητα. Μόνο το πείσμα και η μαγεία της μουσικής, που φτάνει να συγκινήσει και τον πιο ξεροκέφαλο σλας αξιολάτρευτο Ιταλό κατασκευαστή μουσικών οργάνων.

Αν ψάχνετε μια ιδιαίτερη φίλη με χρυσή καρδιά και αγνή αφοσίωση, τότε η Σάλλυ Τζόουνς είναι η ιδανική!