Με ποδήλατα για την προστασία της Ευβοϊκής φύσης

Το δικό τους μήνυμα για την προστασία της ευβοϊκής φύσης έστειλαν, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, το Σάββατο 5 Ιουνίου σύλλογοι και πολίτες στη Χαλκίδα.

Η δράση ξεκίνησε το πρωί με ποδηλατοπορεία (αγάλματα παραλίας Χαλκίδας- Ροδιές Κανήθου-Πλατεία Ταχυδρομείου) και συνεχίστηκε με πικετοφορία και ενημέρωση των συμπολιτών στην αρχή του πεζοδρόμου της Αβάντων. Συμμετείχαν: σύλλογος «ΣΙΔΕΡΙΤΗΣ, για την προστασία της φύσης και της πολιτιστικής κληρονομιάς», Ορειβατικός Σύλλογος Χαλκίδας, ομάδα πολιτών για την διάσωση του υγροβιότοπου του Κολοβρέχτη, El Camino-Ανοιχτή Δράση Αλληλεγγύης, Εταιρεία Περιβάλλοντος Κύμης.

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ:

“Παγκόσμια ημέρα Περιβάλλοντος σήμερα 5 Ιουνίου και θα ακούσουμε – πάλι – λόγια τυπικά, λόγια γεμάτα ευαισθησία από επίσημα και ανεπίσημα χείλη. Και υποσχέσεις – πολλές υποσχέσεις. Το περιβάλλον αποτελεί αντικείμενο προβολής και οι παγκόσμιες ημέρες για κάποιους είναι ευκαιρία να αποποιηθούν τις ευθύνες τους.

Για να ξεφύγουμε κάπως από τα τετριμμένα, να πούμε και εμείς δυο λόγια ως πολίτες και συλλογικότητες: βιώνουμε μια παγκόσμια οικολογική κρίση αποτέλεσμα ενός υπερκαταναλωτικού μοντέλου ζωής και μιας αντίληψης που αντιμετωπίζει την φύση αποκλειστικά ως οικονομικό μέγεθος, το οποίο θα αυξήσει το χρήμα, θα φέρει «ανάπτυξη» και θα ενισχύσει περεταίρω τους ισχυρούς.

Φύση ίσον κέρδος για τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Και εμείς, ως κοινωνίες ή θα δεχθούμε την πίεσή τους προς το φυσικό περιβάλλον και τους σχεδιασμούς τους ή θα αντισταθούμε συλλογικά για να υπερασπίσουμε την φύση και τη ζωή. Ειδικά για την Εύβοια: τα βουνά, τις κορυφές, τις ακτές, τα δάση, τους υγροβιότοπους, τα εδάφη για την καλλιέργεια, τους χώρους πρασίνου στις πόλεις, τον δημόσιο χώρο, το τοπίο, τον αέρα και τη γη.
Όσα μας άφησαν κληρονομιά οι προηγούμενοι και έχουμε δανειστεί από τους επόμενους.

Συγκεκριμένα:

-ΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ, τη Δίρφυ, το Ξηροβούνι, τα Κοτύλαια τα οποία κινδυνεύουν να μετατραπούν σε ένα τεράστιο εργοτάξιο με βιομηχανικού τύπου γιγάντιες ανεμογεννήτριες – όπως ήδη συμβαίνει στην Καρυστία και την νότια Εύβοια γενικότερα – , μια απόφαση την οποία έλαβε πρόσφατα μια Διυπουργική Επιτροπή, ερήμην της κοινωνίας, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις αντιδράσεις φορέων, πολιτών, συλλόγων. Όλα αυτά στο όνομα της πράσινης ανάπτυξης.
Αλήθεια, ποιος τους δίνει το δικαίωμα να παίζουν στα ενεργειακά ζάρια το μέλλον μιας περιοχής πλούσιας σε βιοποικιλότητα, ενός τόπου που, με τα προϊόντα του, έθρεψε γενιές και γενιές προσφέροντας παράλληλα αναψυχή και στους κατοίκους της πόλης;

-ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΔΙΑΤΕΙΧΙΣΜΑ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΒΟΥΝΟ, ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΑΥΛΙΔΑΣ. Έντεκα χιλιόμετρα οχύρωσης από το Μεγάλο Βουνό έως το Μεσσάπιον Όρος (Μεσοβούνι Κτυπά), που θα μπορούσαν να αναδειχτούν για πεζοπορίες, αθλητισμό, περιβαλλοντική έρευνα και εκπαίδευση, κινδυνεύουν από έργα (εκβραχισμοί, διάνοιξη τεραστίων δρόμων, δίκτυα μεταφοράς ενέργειας) τα οποία συνοδεύουν την εγκατάστασης Αιολικών Σταθμών Παραγωγής Ενέργειας. Οι περιοχές χωροθέτησης των ΑΣΠΗΕ βρίσκονται πολύ κοντά στον αστικό ιστό. Μάλιστα κάποιες ανεμογεννήτριες χωροθετούνται πολύ κοντά στον οικισμό Οντάθι του δήμου Χαλκιδέων και ήδη έχουν λάβει άδεια παραγωγής.

-ΤΟΝ ΒΟΡΕΙΟ ΕΥΒΟΪΚΟ και τον βυθό του που, εδώ και 35 χρόνια, ρυπαίνεται από την τοξική σκουριά που εναποθέτει η ΛΑΡΚΟ.

-ΤΟΝ ΚΟΛΟΒΡΕΧΤΗ και άλλους υγροτόπους γύρω από τη Χαλκίδα, τη λίμνη του Δύστου και τα Κανατάδικα στην Ιστιαία, όπου ζουν σπάνια πουλιά και απειλούνται με εξαφάνιση μέσα από την ασύδοτη επέκταση των καλλιεργειών, τα φυτοφάρμακα της χημικής γεωργίας, την συστηματική αδιαφορία αυτοδιοίκησης και πολιτείας.

-ΤΟ ΑΛΙΒΕΡΙ όπου σχεδιάζεται η κατασκευή μονάδας καύσης απορριμμάτων. Τα σκουπίδια, σε μεγάλο μέρος, θα καίγονται ανεπεξέργαστα με συνέπεια μεγάλος όγκος δηλητηριωδών χημικών στοιχείων, αερίων και στερεών, να διαφεύγει στο περιβάλλον.

-ΤΑ ΠΑΡΚΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΚΟΙΝΟΧΡΗΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ τα οποία απέκτησαν ξανά ζωή εν μέσω πανδημίας, αλλά υποφέρουν από την εγκατάλειψη (λ.χ. το αλσύλλιο του Καράμπαμπα στη Χαλκίδα), την έλλειψη φροντίδας από κατάλληλο προσωπικό και κατά καιρούς από μια επιθετική αντίληψη επέκτασης των εμπορικών δραστηριοτήτων.

-ΤΟ ΑΣΤΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ όπου η διαχείριση των απορριμμάτων, η προσβασιμότητα για όλους τους κατοίκους αποτελούν καθημερινά προβλήματα.
Απαιτείται οργανωμένο δίκτυο ποδηλατοδρόμων, ενίσχυση και εκσυγχρονισμός των μέσων μαζικής μεταφοράς κ.α.
Επίσης να υιοθετηθεί ένα αποκεντρωμένο μοντέλο ενεργειακής αυτονομίας κατά τόπους και να γίνουν ενέργειες για την μείωση της κατανάλωσης της ενέργειας.

-ΤΟ ΝΕΡΟ αποτελεί δημόσιο αγαθό και καταυτόν τον τρόπο πρέπει να διαχειρίζεται. Τα υδάτινα συστήματα στο νησί πρέπει να προστατευτούν και να παραμείνουν αναλλοίωτα, χωρίς ανθρώπινες παρεμβάσεις βλ. φράγμα που σχεδιάζεται στον ποταμό Μανικιάτη της Κύμης κ,α.
Αυτά είναι μερικά από τα οικολογικά προβλήματα που απασχολούν τους πολίτες κάθε ηλικίας και κοινωνικού στρώματος στην Εύβοια και για τα οποία αξίζει να αγωνιζόμαστε κάθε μέρα.”