GHETTOMAGAZINE

Το ghettomagazine.gr καλύπτει ό,τι είναι νέο και σημαντικό στη Χαλκίδα και την Εύβοια. Οι άνθρωποι, οι τέχνες, ο πολιτισμός, η διασκέδαση όλα σε ένα Ghetto!

Opinions

Η Πηνελόπη της θάλασσας Ή πώς να βρεις τη δική σου Ιθάκη

Ghetto Magazine

Από το Μπλε Λεμόνι

Κείμενο: Gema Sirvent
Εικονογράφηση: Raúl Guridi
Απόδοση: Μαριάννα Ψύχαλου
Ηλικία: 8+
Εκδόσεις: Μικρή Σελήνη

“Λένε πως ο χρόνος κυλά αδιάκοπα. Δεν χωρά αναβολές. Όμως, εμένα, ο πρωινός ήλιος με ξυπνά απαλά και μου δίνει όσο χρόνο χωράει στις αχτίδες του”.

Σκέφτηκα πολλές φορές ποιος είναι ο κατάλληλος τρόπος για να ξεκινήσω αυτό το κείμενο.
Σκέφτηκα πολλές φορές πως θα χωρέσω όλες μου τις σκέψεις γι’ αυτό το βιβλίο σε 300 περίπου λέξεις.
Σκέφτηκα όλες τις φορές που μου είπαν ότι δεν μπορώ, ότι δεν ξέρω, ότι πρέπει να περιμένω, να βολευτώ ή να εφησυχαστώ, γιατί έτσι είναι.

“Η Πηνελόπη της θάλασσας” ξεκινάει ως μία διακειμενική αναφορά στη γνωστή σε όλους σύζυγο του Οδυσσέα. Γνωστή για την υπομονή της, την επιμονή της, αλλά και την «πηνελόπια» αναμονή της. Η μικρή αυτή Πηνελόπη, έχει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, αλλά η ιστορία της αποκτά μια διαφορετική τροπή. Μέσα από τη μοναχικότητά της και την αναμονή της, μαθαίνει να παρατηρεί και να αφουγκράζεται τη φύση γύρω της, με όλα της τα σημάδια. Αυτή η διαδικασία την οδηγεί σε μία εσωτερική ωρίμανση και ενδόμυχα της χτίζει το μονοπάτι της φυγής.

Της λένε να περιμένει, να υπακούει, τη μαθαίνουν να φοβάται το άγνωστο γιατί είναι μικρή, την «καλύπτουν» στο φόντο της ζωής. Εκείνη όμως φτιάχνει τη δική της βάρκα, την οδηγεί στη θάλασσα και κάνει αυτό για το οποίο δεν την προόριζαν ποτέ. Φεύγει, ακολουθώντας το δικό της μονοπάτι.

Η ασπρόμαυρη εικονογράφηση με κάρβουνο δίνει ακριβώς την αίσθηση που θέλει το κείμενο να έχουμε, και είναι διττή. Από τη μία, η άχρωμη Πηνελόπη που δεν μπορεί να βγει στην επιφάνεια των χρωμάτων, και από την άλλη, η άχρωμη Πηνελόπη που μπορεί να ταυτιστεί με όλα τα χρώματα της παλέτας. Γιατί όπως κάθε γυναίκα που έμαθε να ζει στο παρασκήνιο, μπορεί να βάψει την πορεία της ό,τι χρώμα επιθυμεί.

Τέλος, θα ήθελα να μοιραστώ ότι η ανάγνωση του βιβλίου, ο ρυθμός των λέξεων, αλλά και το περιεχόμενο ως ένα βαθμό, μου έφερε στο μυαλό το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου, Η σονάτα του σεληνόφωτος.

Γι’ αυτό θα πω: «Άφησέ με νάρθω μαζί σου, Πηνελόπη».

Ευχαριστώ το βιβλιοπωλείο Ίαμβος για το αντίτυπο που μου χάρισε!