Ο καφές στη Χαλκίδα είναι μια ωραία ιστορία. Ξεκινάει από το πρωί στα διάφορα στέκια και καταλήγει το βράδυ, λίγο πριν ηχήσει η μελωδία της νυχτερινής διασκέδασης.
Η παραλία μοιάζει ιδανική για να απολαύσουμε έναν cappuccino με τη μοναδική θέα στον κόσμο, η οποία δεν είναι άλλη από το υπερθέαμα του πορθμού του Ευρίπου και της συρταρωτής γέφυρας. Όσο ο καιρός είναι γλυκός, ο ήλιος κρύβεται πίσω από το λόφο της Κανήθου και δημιουργεί ένα φαντασμαγορικό ιριδίζων ηλιοβασίλεμα, προσκαλώντας μας να χαλαρώσουμε στους αναπαυτικούς καναπέδες των μαγαζιών της Παραλίας με ένα freddo.
Τα δρομάκια στο περίφημο Open Mall της Χαλκίδας, στη Βενιζέλου, την Αβάντων, την Κριεζώτου, την Ερμού, γύρω από την Πλατεία Δικαστηρίων και πέριξ της Πλατείας Αγοράς σφύζουν από τον κόσμο που απολαμβάνει εσπρεσάκι μετά τα ψώνια, αγναντεύοντας την περατζάδα.
Η Χαλκίδα και οι κάτοικοί της έχουν και την αγαπημένη συνήθεια να παραγγέλνουν το καφεδάκι τους στο γραφείο ή το σπίτι. Οι δικτυακές πλατφόρμες ανάβουν κόκκινο όταν η Χαλκίδα ξυπνάει και αποζητά μια τζούρα καφεΐνης, μισονυσταγμένη, άλλες φορές με χαμόγελο και άλλες ξινισμένη, μπροστά στο ντελιβερά που το φέρνει.
Φυσικά η ιδιοτροπία του καφέ είναι σημείο συζήτησης και αντιπαράθεσης των πελατών με τους απανταχού barista. Κανείς δεν ξέρει πως τον θέλει, ή ξέρει καλύτερα από τον ειδικό που τον φτιάχνει. «Πολύ γλυκός», «σου είπα μέτριος και είναι πετιμέζι», «με ολίγη και είναι σκέτος, τσιγκουνεύτηκες τη ζάχαρη;», «ξέχασες το καϊμάκι», «το cappuccino σου είναι νεροζούμι», «κόκκαλα έχει ο καφές, γιατί αργεί;», φράσεις όσων αδημονούν κυρίως για το πρωινό καφεδάκι τους.
Και φυσικά διατηρούνται και οι παλιές αξίες. Δεν ξεχνάμε τη φραπεδάρα που δεν είναι είδος προς εξαφάνιση και τον αγνό αυθεντικό ελληνικό που προτιμούν οι Χαλκιδέοι με πιο πολλά χρόνια στην ταυτότητά τους.
Καφές σημαίνει γκρίνια, χαρά, συναναστροφή, παρέα, χαμόγελα, αντάμωση. Ο καφές ξεκινά τη μέρα μας στην πόλη, ξεκινά όμως και τη ζωή μας. Και έχει μια πολύ όμορφη ιστορία που δεν χορταίνουμε να διηγούμαστε.
Εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 800 μ.X. στην Κάφα της Αιθιοπίας. Αρχαιολογικά ευρήματα επιβεβαιώνουν την ύπαρξη καβουρδισμένου καφέ στη Μέση Ανατολή το έτος 850 μ.X., ενώ οι πρώτες φυτείες καφέ εμφανίζονται στην Αραβική Χερσόνησο το 1100 μ.X στην όποια μετέπειτα άνθισε η καλλιέργεια και το εμπόριο του καφέ. Για πρώτη φορά γίνεται λόγος χρήση του καφέ στην ιατρική το 1400 μ.X. από έγγραφα που σώθηκαν και γράφηκαν από Άραβες φυσικούς. Πιο συγκεκριμένα έως τον 15ο αιώνα, ο καφές καλλιεργούταν στην Αραβία και ιδιαίτερα στην περιοχή της Υεμένης και έως τον 16ο αιώνα ήταν γνωστός στην Περσία, την Αίγυπτο, τη Συρία και την Τουρκία. Ο καφές δεν καταναλωνόταν μόνο στα σπίτια, αλλά και σε πολλά δημόσια καταστήματα πώλησης καφέ, τα οποία άρχισαν να εμφανίζονται σε πόλεις σε ολόκληρη την Εγγύς Ανατολή και όλο και περισσότεροι καταναλωτές τα επισκέπτονταν για κάθε είδους κοινωνική δραστηριότητα. Οι πελάτες δεν έπιναν μόνο καφέ αλλά παράλληλα συζητούσαν, άκουγαν μουσική, παρακολουθούσαν παραστάσεις, έπαιζαν σκάκι και ενημερωνόταν για τις εξελίξεις της εποχής. Τα καφενεία έγιναν γρήγορα ένα σημαντικό κέντρο ανταλλαγής πληροφοριών. Με χιλιάδες προσκυνητές που επισκέπτονται την ιερή πόλη της Μέκκας κάθε χρόνο από όλο τον κόσμο, η γνώση του ονομαζόμενου «κρασιού της Αραβίας» άρχισε να εξαπλώνεται. Το 1475 μ.Χ ανοίγει το πρώτο καφέ στην Κωνσταντινούπολη ενώ στην Ευρώπη αρχίζει η διάδοση του ως φάρμακο και ρόφημα το 1615 μ.X.. Οι Ευρωπαίοι ταξιδιώτες στην Εγγύς Ανατολή μετέφεραν στις χώρες τους τις ιστορίες ενός ασυνήθιστου σκούρου μαύρου ποτού.
Μέχρι τον 17ο αιώνα, ο καφές είχε φτάσει στην Ευρώπη και είχε γίνει δημοφιλής σε όλη την ήπειρο. Τα καταστήματα πώλησης του καφέ γίνονταν γρήγορα κέντρα κοινωνικής δραστηριότητας και επικοινωνίας στις μεγάλες πόλεις της Αγγλίας, της Αυστρίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Ολλανδίας. Στην Αγγλία εμφανίστηκαν «τα πανεπιστήμια της δεκάρας», το προσωνύμιο αυτό δόθηκε επειδή με την τιμή μιας δεκάρας θα μπορούσε κανείς να αγοράσει ένα φλιτζάνι καφέ και να συμμετάσχει στην συζήτηση. Ο καφές άρχισε να αντικαθιστά τα συνηθισμένα ποτά του πρωινού τα οποία ήταν η μπύρα και το κρασί. Παρατηρήθηκε πως όσοι κατανάλωναν καφέ αντί για αλκοόλ το πρωί είχαν περισσότερη ενέργεια και εγρήγορση κατά την διάρκεια της ημέρας, ενώ η ποιότητα της δουλειάς τους βελτιώθηκε σημαντικά. Στα μέσα του 1600, ο καφές μεταφέρθηκε στο Νέο Άμστερνταμ. Οι Ολλανδοί το 1691 μ.X. μεταφέρουν ποσότητες φυτών από την Υεμένη στις αποικίες τους, στην Ινδονησία, την Γκάνα κ.τ.λ. Οι υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες αρχίζουν να ακολουθούν την τακτική των Ολλανδών και έτσι μεταφέρουν και αυτοί με την σειρά τους το φυτό του καφέ στις αποικίες τους από το 1700 μ.X. έως το 1730 μ.X. περίπου.
Αν και τα καταστήματα πώλησης καφέ άρχισαν να εμφανίζονται γρήγορα, το τσάι συνέχισε να είναι το αγαπημένο ποτό στο Νέο Κόσμο μέχρι το 1773, όταν οι άποικοι εξεγέρθηκαν ενάντια σε ένα βαρύ φόρο επί του τσαγιού που επέβαλε ο βασιλιάς Γιώργος Γ ‘. Η εξέγερση, άλλαξε για πάντα την αμερικανική προτίμηση για τον καφέ. Στην Γαλλία το έτος 1822 μ.Χ. αναπτύσσεται το πρωτότυπο της μηχανής espresso, ενώ η πρώτη εμπορική μηχανή espresso παράγεται στην Ιταλία το έτος 1905. Στη συνέχεια, το 1908. κατοχυρώνετε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας η πρώτη μηχανή ενστάλαξης (φίλτρου). Η πρώτη αυτόματη μηχανή espresso κατασκευάζεται στην Ιταλία το έτος 1933. Η μεγάλη ανακάλυψη του στιγμιαίου καφέ γίνεται το 1938 από την Nestle και πλέον ο καφές από το 1995 έως σήμερα αποτελεί το δημοφιλέστερο ποτό στον κόσμο.
Ο καφές στη Χαλκίδα και στον κόσμο έχει πάντα μια ιστορία να διηγηθεί γιατί τον καφέ τον κάνουν οι άνθρωποι. Έτσι κι εγώ πάντα θα θυμάμαι τον αείμνηστο μπαμπά μου ο οποίος έφτιαχνε, πάντα στο γκαζάκι, δυο φορές τη μέρα, τον ελληνικό του, ίσως το μοναδικό πράγμα που έφτιαχνε μόνος του. Με δόση πειράγματος τον ρωτούσα: «μπαμπά τον πέτυχες τον καφέ;», και εκείνος με στωικότητα μου απαντούσε: «τι να πετύχω Γιώργο; Σκέτος είναι».
