Αφιέρωμα Σπίτι 2023
Ο βιομηχανικός σχεδιασμός είναι ένα επάγγελμα που εστιάζει στη δημιουργία νέων προϊόντων, λαμβάνοντας υπόψη τα χαρακτηριστικά του περιβάλλοντος παραγωγής εκτός από τις απαιτήσεις και τις προσδοκίες του τελικού χρήστη. Επιπλέον, θα πρέπει να ενσωματώνει δημιουργική σκέψη και να λαμβάνει υπόψη τις μεθόδους και το κόστος κατασκευής, την εργονομία, τα τεχνικά και αισθητικά χαρακτηριστικά και την επιλογή των υλικών. Δεδομένου ότι η ικανότητα σχεδιασμού είναι ένα από τα χαρακτηριστικά που διακρίνει τον άνθρωπο από τα άλλα ζωντανά είδη, και δεδομένης της τρέχουσας κατάστασης, μπορούμε να ισχυριστούμε με βεβαιότητα ότι κάθε άτομο είναι σχεδιαστής.
Είναι κοινή παραδοχή, πλέον, πως για όσο διάστημα υπήρχαν άνθρωποι, υπήρχαν, επίσης, τρόποι ώστε αυτοί οι άνθρωποι να επινοήσουν τεχνικές και να αποκτήσουν αγαθά που διευκόλυναν την καθημερινή τους ύπαρξη. Ως εκ τούτου, μπορεί να ειπωθεί με ασφάλεια, πως η έννοια του σχεδιασμού και της κατασκευής κυρίως εργαλείων, χρονολογείται πολύ πριν από την εμφάνιση των πρώτων ανθρώπων. Από την αρχή, αυτή η συγκυρία δεν ήταν ποτέ διαφορετική από αυτή που είναι τώρα. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι της παλαιολιθικής εποχής κατασκεύαζαν διάφορα αντικείμενα-εργαλεία από πέτρα, συμπεριλαμβανομένης της προστασίας από τους θηρευτές και της συλλογής τροφής. Για να γίνει κατανοητό από πού προήλθε αυτό το σχέδιο, πού μπορεί να κατευθυνθεί και πώς θα μπορούσε να επαναξεταστεί το παρελθόν του αρκεί να εξεταστούν τα αντικείμενα και οι διαδικασίες σχεδιασμού στο πλαίσιο της ιστορίας. Οι πόλεις, όπως και οι άνθρωποι που ζουν σε αυτές, έχουν τα δικά τους μοναδικά χαρακτηριστικά και διαφορές, πτυχές και χαρακτηριστικά που αναγνωρίζονται άμεσα και βοηθούν στο διαχωρισμό της μίας από την άλλη. Αυτά τα στοιχεία και χαρακτηριστικά μπορούν να χωριστούν σε πολλές κατηγορίες. Μάλιστα, οτιδήποτε έχει σχεδιαστεί για χρήση στην αστική περιοχή πρέπει να συνάδει με την αστική ταυτότητα που έχει ήδη καθιερωθεί. Το σχέδιο είναι πιθανώς ένα από τα πιο διαδεδομένα επαγγέλματα στους σύγχρονους πολιτισμούς. Σχεδόν όλα όσα είναι ορατά αυτή τη στιγμή είναι το ολοκληρωμένο προϊόν κάποιας μορφής σχεδιασμού ή διαδικασίας σχεδιασμού.
Η γέννηση της φράσης «βιομηχανικό σχέδιο» ή design και η χρήση της ως διακριτού όρου από την ευρύτερη έννοια του σχεδιασμού είναι κάτι που έχει συνδεθεί με τη βιομηχανική επανάσταση. Ο όρος «βιομηχανικό σχέδιο» έχει επίσης χρησιμοποιηθεί ως ξεχωριστός όρος. Η χρονική περίοδος από το 1760 έως το 1840, που γενικά αναφέρεται ως Βιομηχανική Επανάσταση, ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από μια σημαντική αλλαγή στην κοινωνία σε όλο τον κόσμο. Αυτή η μετατόπιση απαιτούσε μια μετάβαση από τη γεωργική παραγωγή, η οποία βασιζόταν κυρίως στη δύναμη των ανθρώπων και των ζώων, προς την παραγωγή, που ήταν τυποποιημένη και επικεντρωμένη στη χρήση εξοπλισμού. Αυτό σήμαινε επίσης ότι υπήρξε μια γρήγορη επέκταση της αστικοποίησης, η οποία βοήθησε στην εκπαίδευση των εργαζομένων σχετικά με τη νεοαναπτυσσόμενη αστική βιομηχανία. Μέχρι τα μέσα του δέκατου όγδοου αιώνα, όταν η Βιομηχανική Επανάσταση ήταν ήδη σε εξέλιξη, το ενδιαφέρον για το θέμα του βιομηχανικού σχεδιασμού είχε αρχίσει να αυξάνεται. Ο τομέας του βιομηχανικού σχεδιασμού έχει αρχίσει να συγκεντρώνει την προσοχή ενός ευρέος φάσματος ατόμων ως συνέπεια των αλλαγών σε πολλές βιομηχανίες και των τεχνολογικών εξελίξεων.
Στην πρώτη έκδοση του βιβλίου Βιομηχανικός Σχεδιασμός, το οποίο ο JacquesEugene Armengaud πρωτοπόρος στον τομέα του βιομηχανικού σχεδιασμού, δημοσίευσε το 1853, κάλυψε την πλήρη πορεία του μηχανικού, αρχιτεκτονικού και μηχανολογικού σχεδιασμού. Αυτό το βιβλίο εκπαίδευσε τους αναγνώστες σε μια ποικιλία τεχνικών για τη δημιουργία και το σχεδιασμό διαφόρων συσκευών. Η Γερμανική Βέρκμπουντ ιδρύθηκε το 1907, όπου Γερμανοί σχεδιαστές, καλλιτέχνες και αρχιτέκτονες ήταν μερικοί από τους ανθρώπους που αποτελούσαν τα μέλη αυτής της ένωσης. Τόσο ο τομέας του βιομηχανικού σχεδιασμού όσο και η Σχολή Σχεδιασμού του Μπάουχαους οφείλουν μεγάλο μέρος της επιτυχίας τους στην αμοιβαία επωφελή συνεργασία μεταξύ αυτών των δύο ιδρυμάτων. Ο Joseph Clause Sinel το 1919, ένας βιομηχανικός σχεδιαστής από τη Νέα Ζηλανδία, πιστώνεται ως το πρώτο άτομο που χρησιμοποίησε τη λέξη «βιομηχανικό σχέδιο». Μετά από αυτή τη χρονική περίοδο, οι βιομηχανικοί σχεδιαστές ήρθαν στο προσκήνιο και άρχισαν να είναι υπεύθυνοι για το σχεδιασμό αγαθών που κατασκευάστηκαν σε μεγάλες ποσότητες, όπως τρένα, φορτηγά και ηλεκτρικές συσκευές. Τα πρώτα στούντιο σχεδιασμού στις Ηνωμένες Πολιτείες ιδρύθηκαν από τον Walter Dorwin Teague το έτος 1926. Οι βιομηχανικοί σχεδιαστές έπρεπε να κάνουν τις διαδικασίες παραγωγής τους πιο αποτελεσματικές προκειμένου να παραμείνουν ανταγωνιστικοί κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης, η οποία διήρκεσε από το 1930 έως το 1950. Ο Herbert Read ήταν αυτός που επινόησε την παλαιότερη και πιο σημαντική ιδέα, η οποία ήταν ότι η προσωπικότητα ενός καλλιτέχνη πρέπει να διαμορφώνει ένα εργοστάσιο και όχι το αντίστροφο. Ένα τμήμα σχεδιασμού παραγωγής σχηματίστηκε για πρώτη φορά στην Ιαπωνία από τη Matsushita Ηλεκτρική Βιομηχανική, το έτος 1951. Η Εταιρεία Βιομηχανικών Σχεδιαστών της Αμερικής (επίσης γνωστή ως IDSA) είναι μια επαγγελματική οργάνωση που ιδρύθηκε το 1965. Λόγω των εξελίξεων στην τεχνολογία και του πολλαπλασιασμού του Διαδικτύου, ο τομέας του βιομηχανικού σχεδιασμού μπόρεσε να σημειώσει σημαντική πρόοδο από τη δεκαετία του 1980 μέχρι τη δεκαετία του 2000.
Η φράση του καθηγητή design Heskett παραπέμπει στο μέλλον του σχεδιασμού. «Αν το θεωρήσουμε σοβαρά και το χρησιμοποιήσουμε με υπευθυνότητα, το σχέδιο θα πρέπει να είναι το κρίσιμο αμόνι πάνω στο οποίο διαμορφώνεται το ανθρώπινο περιβάλλον, με όλες του τις λεπτομέρειες και κατασκευασμένο για τη βελτίωση και την ευχαρίστηση όλων». Γιατί εν τέλει η ευχαρίστηση ίσως να είναι ο αυτοσκοπός του design και της διάχυσής του στην ανθρωπότητα.
