.jpg)
.jpg)
Μια σειρά εκδηλώσεων με κοινή αφετηρία και κοινό προσανατολισμό, που επιδιώκουν αρχικά τη καλλιτεχνική συνεύρεση και κατόπιν την προοπτική αδελφοποίησης ανάμεσα στη Βενετία και τη Χαλκίδα, διοργανώθηκε από την Ομοσπονδία Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας Εύβοιας «ΕΥΒΟΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ», τον Εμπορικό κα Βιομηχανικό Σύλλογο Χαλκίδας, το Σωματείο Καταστηματαρχών Εστιάσεως, Αναψυχής, Ψυχαγωγίας Ν. Ευβοίας «Ο Ξένιος Ζευς», το Σύλλογο Πολιτών «Το Κάστρο», με την υποστήριξη του Δήμου Χαλκιδέων και της Περιφερειακής Ενότητας Εύβοιας και την αιγίδα της Πρεσβείας της Ιταλίας στην Αθήνα και του Μορφωτικού Ινστιτούτου.
Οι εκδηλώσεις του σαββατοκύριακου συγκέντρωσαν πλήθος κόσμου και επεσήμαναν όχι μόνο την κοινή ιστορική διαδρομή των δύο πόλεων, αλλά ταυτόχρονα άναψαν τους φάρους πολιτισμού των δύο κοινοτήτων, αρχίζοντας ένα ταξίδι που προσδοκά να διαρκέσει, φέρνοντας πιο κοντά τους κατοίκους τους.
Ξεκινώντας από την ιδέα του Δημήτρη Γεωργίου από τις Ροδιές, τη συμμετοχή του αρχαιολόγου κυρίου Χριστοδούλου από την Εφορία Αρχαιοτήτων και τη συνεισφορά μιας ομάδας, δούλεψαν και μεγάλωσαν το σημαντικό αυτό project με τη βοήθεια της Περιφέρειας, του κυρίου Σπανού, του κυρίου Κελαϊδίτη, του κυρίου Βαρδακώστα, της κυρίας Αγιοστρατίτη, αναζητώντας τη σύζευξη του χθες με το σήμερα, με απαρχή τις κοινές συνισταμένες των δύο αυτών πόλεων. Στα πλαίσια των εκδηλώσεων που εμπνεύστηκαν, παρουσίασαν την έκθεση εικονογραφημένων αφισών του Lucio Schiavon, πρόσθεσαν τη μουσική του Νίκου Σκαλκώτα στην αίθουσα της Δημοτικής Πινακοθήκης και ξεσήκωσαν τον κόσμο που δημιούργησε το αδιαχώρητο με τη συναυλία των Encardia, αλλά συνάμα και με την παρουσία δημοσιογράφων από τη RAI και food bloggers στόχευσαν να προβάλουν τη Χαλκίδα, τη γαστρονομία, τον πολιτισμό και την ιστορία της και εκτός συνόρων.
H Έκθεση Levante με δεκαέξι έργα του Ιταλού καλλιτέχνη Lucio Schiavon, εμπνευσμένα από εμβληματικούς χαρακτήρες και γεγονότα της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας από την αυγή της έως σήμερα. μεταφέρθηκε στην Οικία του Βαϊλου από τη Βενετία, πόλη στην οποία η συγκεκριμένη έκθεση συμμετείχε για τα 1600 χρόνια από την ίδρυσή της. Η έκθεση περιλαμβάνει και ένα έργο εμπνευσμένο από την ιστορία του Negroponte, συνομιλώντας παράλληλα με τη σύγχρονη Χαλκίδα.
To Project της συνεργασίας των δύο λαών, των δύο πόλεων, των δύο κοινοτήτων, ξεκινά με την έκθεση Levante ενός από τους πιο σημαντικούς εικονογράφους και γραφίστες στο ευρωπαϊκό αλλά και το διεθνές στερέωμα, του Lucio Schiavon, ενός καλλιτέχνη με συμμετοχή στη fabrica, ο οποίος έχει σχεδιάσει ρολόγια της swatch και καλλιτεχνικά συνεισέφερε πολλαπλά στην ιστορία της πόλης του, δηλαδή τη Βενετία. Όλα αυτά τα υπόγεια ρεύματα που ανήκουν στην ιστορία αλλά έχουν ανάγκη από καινούργιο φως έρχονται στην επιφάνεια στην Οικία του Βαϊλου και αποδεικνύουν την μακρόχρονη σύζευξη Χαλκίδας Βενετίας, η οποία επικαλείται συνέχεια.
Η επιμέλεια της έκθεσης ανήκει στο Γιάννη Ζήκο ο οποίος επεδίωξε να παρουσιάσει την έκθεση του Lucio Schiavon διατηρώντας το χαρακτήρα της Οικίας του Βαϊλου και αυτό οδήγησε στην καλύτερη εναρμόνιση των έργων στο χώρο και την άψογη επικοινωνία τους με το κοινό.
Η έκθεση Levante βασίστηκε στην αστική κληρονομιά της Βενετίας, η οποία είναι μια πόλη που περπατείται και στην οποία η αφίσα έχει μια σημαντική ιστορική θέση. Η εικονογραφημένη αφίσα αποτελεί ένα μέσο επικοινωνίας που βασίζεται στους ρυθμούς που ζει ο Βενετσιάνος ο οποίος περιδιαβαίνει σοκάκια και γεφύρια, παρατηρώντας τις αφίσες που του μιλούν για γεγονότα και ιδέες. Αυτός άλλωστε είναι και ο αντίκτυπος της αστικής διαμόρφωσης της Βενετίας στον καλλιτέχνη Lucio Schiavon, o οποίος αναδεικνύει την αφίσα ως υπέρτατο καλλιτεχνικό είδος της επικοινωνίας της κοινότητας.
Τα έργα της έκθεσης Levante πρώτα στις Ροβιές και τώρα στη Χαλκίδα δημιουργούν ομάδες και κοινότητες, αντιπροσωπεύουν την ιστορία των 1600 χρόνων της Βενετίας και τώρα που τα έργα ταξιδεύουν, στις δυο στάσεις που έκανε η έκθεση στην Ελλάδα, γίνεται αντιληπτή η αξία τους ως μέσο ιστορικής συνδιαλλαγής.
Παράλληλα, η εικαστικός- καλλιγράφος Μαρία Γενιτσαρίου, μας μετέφερε στην ατμόσφαιρα της εποχής (13ος-15ος αιώνας) μέσα από γραφές, τα αντίστοιχα εργαλεία γραφής και τρόπους διασφάλισης του απόρρητου των εγγράφων που χρησιμοποιούνταν στον Ελλαδικό χώρο και τη Βενετία, με δυνατότητα συμμετοχής του κοινού.
Η ομάδα του Ιταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου και της Ιταλικής Πρεσβείας εξέφρασε ένα μεγάλη ευχαριστώ τόσο μεγάλο όσο η θάλασσα που μας χωρίζει αλλά που περισσότερο μας ενώνει. Επίσης αποτίμησε και ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη φιλοξενία στους διοργανωτές, καθώς αισθανθήκαν σαν το σπίτι τους, αυτό το σπίτι της Χαλκίδας που βρέχεται από μια πιο ωραία θάλασσα, όπως χαρακτηριστικά διαμήνυσαν στους πολυάριθμους επισκέπτες της έκθεσης.
Οι μουσικές από τη Βάνα Παπαϊωάννου στο πιάνο συνοδεία των συνεργατών της, με αφετηρία το Νίκο Σκαλκώτα, στην αίθουσα της Δημοτικής Πινακοθήκης, πρόσφεραν μια μελωδική πινελιά στο σαββατόβραδο, που είχε και μουσική ιστορία.
Η Κυριακή έμελε να είναι επίσης ξεχωριστή καθώς οι Encardia, σε συνεργασία με το Σύλλογο Αλωνάκι, παρουσίασαν μια μουσική παράσταση με ήχους της Νότιας Ιταλίας και την Κατωιταλική διάλεκτο, τη γλώσσα Γκρίκο, διασκεδάζοντας το πολυπληθές μουσικό κοινό που γέμισε ασφυκτικά την πλατεία της Δημοτικής Πινακοθήκης. Τραγούδια για την ξενιτιά, ήχοι από τη Μεσόγειο, μουσικά όργανα όπως ακορντεόν, τύμπανα και βιολοντσέλο, μας ταξίδεψαν με βάρκα τις νότες. Ένα ταξίδι που μοιράστηκαν με τους διοργανωτές μουσικόφιλοι που διψούν για μουσική επικοινωνία και επαφή με πολιτισμικά ομοειδείς κοινότητες.
Αυτός είναι άλλωστε ο ρόλος της μουσικής και της τέχνης κατά τους Encardia δηλαδή να μορφώνει, να καλλιεργεί, να αλλάζει, να χαροποιεί τον άνθρωπο, να του αποκαλύπτει το βάθος και την ουσία των πραγμάτων και της ζωής, να φέρνει τους ανθρώπους κοντά τον ένα με τον άλλο, να φανερώνει δηλαδή μια όψη του παραδείσου, έστω και φευγαλέα. Αυτό ζήσαμε το βράδυ της Κυριακής, μια αναζήτηση στις πολιτισμικές μας ρίζες που ξεκίνησε από την εικαστική οδό για να καταλήξει στη μουσική πλευρά της ιστορίας.
Στο τέλος, με όλες αυτές τις μελωδίες όλοι σηκώθηκαν να χορέψουν σε ένα ρυθμό που λέγεται αγάπη. Κι έτσι με αυτό το όνειρο της ενωμένης κοινότητας φύγαμε προσδοκώντας να επαναληφθεί με ολοκαίνουργιες ιδέες όλων αυτών των ανθρώπων που πρωτοστάτησαν σε αυτή τη γιορτή, διοργανωτές και καλεσμένοι.
