.jpg)
Τον λόγο έχει η GenZ
Ας ξεκινήσουμε κατευθείαν από το φλέγον ερώτημα:
Πώς γίνεται το φλερτ σήμερα;
Με δύο, ομολογουμένως θλιβερούς, τρόπους. Ή μέσω μιας οθόνης (με emojis, likes και αμήχανα «Τι κάνεις;» στις 3 τα ξημερώματα) ή διά ζώσης, όπου το βασικό σενάριο είναι να κοιτάζεις κάποιον επίμονα για δύο ώρες, να μην πεις τίποτα και μετά να τον ψάξεις στα social με το γνωστό «φίλος φίλης του ξαδέρφου μου». Ο ρομαντισμός σε όλο του το μεγαλείο!
Και εδώ έρχεται το αμέσως επόμενο ερώτημα: Υπάρχει έρωτας σήμερα;
Η απάντηση είναι, ναι. Απλά χρειάζεται GPS για να τον βρεις. Ζούμε στην εποχή του «θέλω κάτι σοβαρό αλλά μην πιεστούμε» και του «θα δούμε πού πάει» (συνήθως πάει στον γκρεμό). Ο έρωτας υπάρχει, απλώς έχει κουραστεί από τα ghosting, τις ανασφάλειες και τις ατελείωτες επιλογές που κάνουν τους ανθρώπους να φέρονται λες και είναι σε e-shop σχέσεων.
Γιατί ρε παιδί μου τόση ταλαιπωρία όμως;
Τι μας μπλοκάρει τελικά σήμερα στο να επενδύσουμε σε σχέσεις;
Με μια γρήγορη παρατήρηση εντοπίζει κανείς το κόλλημα στα εξής:
Δέσμευση: Όλοι τη φοβούνται, όλοι τη θέλουν, κανείς δεν ξέρει πώς να τη διαχειριστεί.
Επικοινωνία: Στέλνουμε memes αντί να πούμε πώς νιώθουμε και μετά αναρωτιόμαστε γιατί δεν μας καταλαβαίνει ο άλλος.
Σύγκριση: Τα social δείχνουν τέλειες σχέσεις (με φιλτραρισμένα χαμόγελα), και έτσι νιώθουμε πως η δική μας είναι λειψή αν δεν έχει τουλάχιστον 15 ταξίδια και ένα σκύλο με Instagram.
Αβεβαιότητα: Ο κόσμος αλλάζει, οι ρόλοι στις σχέσεις μπερδεύονται, και οι περισσότεροι αναρωτιούνται: «Τι σημαίνει να είμαι καλός σύντροφος σήμερα;»
Ίσως η Generation Z να είναι αντιπροσωπευτικό παράδειγμα της φράσης «χαμένοι στη μετάφραση», αλλά στο βάθος πρόκειται για νέους που πιστεύουν, ή θέλουν να πιστεύουν στον έρωτα. Απλώς τον αντιμετωπίζουν με μια δόση σκεπτικισμού και πολλά memes. Δεν είναι ότι δε θέλουν το ρομαντισμό, απλά τον έχουν δει να διαλύεται στα «θα δούμε πού πάει» και στα αμήχανα μηνύματα που χάνονται στο «διαβάστηκε». Ίσως να μην το εκδηλώνουν με λουλούδια και ποιήματα, αλλά να τον καμουφλάρουν με ατάκες του τύπου:
«Πήρα και για σένα καφέ, όπως τον πίνεις.»
«Δες αυτό το τραγούδι, νομίζω θα σου αρέσει.»
«Μου έπεσε το WiFi αλλά ξανασυνδέθηκα για να σου απαντήσω.»
Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ένα:
Όσο κι αν η τεχνολογία έχει περιπλέξει τα πράγματα, οι σχέσεις εξακολουθούν να χτίζονται με το ίδιο απλό συστατικό: την ανάγκη για αληθινή σύνδεση (εντάξει, και λίγη τύχη στο αν θα απαντήσει γρήγορα το άτομο που μας ενδιαφέρει). Οπότε, με λίγο λιγότερο ghosting και λίγη περισσότερη ειλικρίνεια, έχουμε ελπίδα!
