.jpg)
Θέλοντας να φτάσουμε όσο πιο κοντά στο δημιουργικό πυρήνα αυτού του ιδιαίτερου εγχειρήματος που λέγεται Evia Film Project, και επέστρεψε στον τόπο μας για 4η συνεχόμενη χρονιά, ανοίξαμε φέτος το διάλογο με τους ανθρώπους που απαρτίζουν την ομάδα παραγωγής του και χρωματίζουν την εμπειρία αυτής της γιορτής με το πάθος τους για τον κινηματογράφο. Η αναφορά μας στο φετινό Φεστιβάλ θα ήταν ελλιπής αν δε συνομιλήσουμε με την Ελένη Ανδρουτσοπούλου, την Επικεφαλής του Ελληνικού Προγράμματος, η οποία στα πλαίσια της φετινής κεντρικής θεματολογίας «Ελληνικό καλοκαίρι», έκανε την επιλογή των ελληνικών προβολών που φώτισαν τις μεγάλες οθόνες των θερινών σινεμά της Αιδηψού και της Λίμνης. Με την Ελένη μιλήσαμε ένα μεσημέρι σε μια ταβέρνα δίπλα στη θάλασσα στο χωριό της Λίμνης, και η κουβέντα μαζί της ήταν ακριβώς αυτό που περιμέναμε. Μία εξομολόγηση της πίστης σε ένα όραμα πως μια ομάδα ανθρώπων με πολύ μεγάλη αγάπη για το σινεμά και τους ανθρώπους τους ίδιους, μπορεί από κάτι μικρό να φέρει μια πολύ μεγάλη αλλαγή.
Το κεντρικό θέμα του φετινού φεστιβάλ είναι το «ελληνικό καλοκαίρι», και παρατηρούμε ότι το πρόγραμμα των προβολών έχει δομηθεί κυρίως γύρω από ελληνικές ταινίες, σωστά;
Το μεγαλύτερο ποσοστό του φετινού προγράμματος είναι ελληνικές ταινίες, και πιο σύγχρονες αλλά και παλαιότερες. Δηλαδή, επιλέξαμε να παίξουμε το «Τζένη Τζένη» του Δημόπουλου γιατί ακριβώς εκεί ήταν μία πιο ωραιοποιημένη και νοσταλγική εικόνα του ελληνικού καλοκαιριού και θέλαμε να έρθει και να συνομιλήσει και με τις πιο σύγχρονες εικόνες, όπως το «Animal» της Σοφίας Εξάρχου και το «Suntan» του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου, για να δείξουμε και την εξέλιξη τόσο της ζωής όσο και των τόπων και των ανθρώπων.
Πώς επιλέξατε τις συγκεκριμένες ταινίες που κατέληξαν στο πρόγραμμα, μέσα από την πληθώρα των επιλογών που είχατε;
Αυτό είναι πάντα μία δύσκολη διαδικασία γιατί όντως υπάρχουν πάρα πολλές ταινίες. Ένας στόχος του Evia film Project, επειδή και η Εύβοια είναι μία περιοχή που δεν έχει τις ευκαιρίες που έχουν τα μεγάλα αστικά κέντρα, ήταν να έρθει ο κόσμος σε επαφή και με πιο σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο. Το σινεμά που υπάρχει ας πούμε στην Αιδηψό, ο «Απόλλων», ανακατασκευάστηκε από το Evia Film Project και για εμάς είναι πρωταρχικός στόχος να φέρουμε κοντά τους ανθρώπους με το σύγχρονο ελληνικό σινεμά αλλά και με τους ανθρώπους του σινεμά. Οπότε ήταν για εμάς σημαντικό να είναι εδώ οι σκηνοθέτες να παρουσιάσουν τις ταινίες, να δώσουν masterclasses, να γνωριστούν με τον κόσμο, και να αρχίζει να χτίζεται μία σχέση εμπιστοσύνης και ενδιαφέροντος για το ελληνικό σινεμά. Ένας βασικός στόχος ήταν επίσης να έχει το πρόγραμμα σημαντικές ελληνικές ταινίες που έχουν διαγράψει αξιόλογη πορεία και στο εξωτερικό αλλά και στο εσωτερικό της χώρας. Στα αστικά κέντρα ο κόσμος είχε την ευκαιρία να τις παρακολουθήσει, ενώ εδώ δεν υπάρχει αυτή η ευκαιρία. Ταυτόχρονα, ακριβώς επειδή συμβαίνει αυτό, προσπαθήσαμε να εμπλουτίσουμε και με παλιότερες ελληνικές ταινίες που τις έχουν αγαπήσει, αλλά δεν τις έχουν δει ποτέ στη μεγάλη οθόνη, ώστε μαζί να δημιουργηθεί μια ευκαιρία και μια πρόκληση, και οι άνθρωποι του τόπου να εμπλακούν ακόμα περισσότερο στην προσπάθεια που γίνεται με το Evia Film Project.
Ήρθαν στο σινεμά οι άνθρωποι της περιοχής όταν ξεκινήσατε το Φεστιβάλ;
Είναι κάτι που χτίζεται χρόνο με το χρόνο. Ήταν επιφυλακτικοί στην αρχή, ακριβώς γιατί είχαν 20 χρόνια να έχουν σινεμά στον τόπο τους, οπότε τους ήταν κάτι σχετικά ξένο. Ειδικά στις πιο νέες γενιές. Έχει γίνει όμως θεσμός τέσσερα χρόνια τώρα και κάπως το περιμένουν. Έχει γίνει συνείδηση ότι θα ξανασυμβεί. Επίσης, οι άνθρωποι έρχονται σε επαφή και στην καθημερινότητα τους με ανθρώπους του κινηματογράφου, γιατί φέρνουμε πάρα πολλούς καλεσμένους από την Ελλάδα και το εξωτερικό, και γίνεται μία ζύμωση με το ντόπιο πληθυσμό. Νομίζω σιγά-σιγά έχουν αρχίσει να γνωρίζουν ανθρώπους, να καταλαβαίνουν τι δουλειά κάνουν αυτοί οι άνθρωποι, για ποιό λόγο είναι εδώ, και βλέπουν και μέσα από τους καλεσμένους που έχουν αγαπήσει πολύ στον τόπο ότι υπάρχει ένας θαυμασμός και μία ανταλλαγή απόψεων και διαφορετικών τρόπων ζωής. Νομίζω ότι χτίζεται η σχέση. Έχει δρόμο ακόμα. Θέλει προσπάθεια.
Πως σας αντιμετώπισαν οι ντόπιοι όταν πρωτοήρθατε στον τόπο για να στήσετε κάτι τόσο ιδιαίτερο; Υπήρχε καχυποψία από μέρους τους ή βρήκατε ανθρώπους ανοιχτούς;
Επειδή ήταν και μία περιοχή που είχε ταλαιπωρηθεί πολύ από τις πυρκαγιές, στις περισσότερες περιπτώσεις υπήρχε μια θετική αντιμετώπιση, γιατί αισθάνθηκαν ότι κάποιος τους σκέφτεται και θέλει κάπως να βοηθήσει το μέρος να αναγεννηθεί. Για αρχή οικονομικά, όσο η φύση σιγά -σιγά κάνει ό,τι μπορεί για να ζωντανέψει ξανά. Αλλά νομίζω ότι εκτιμήθηκε πολύ από τους κατοίκους πως κάποιοι άνθρωποι μπήκαν σε μία διαδικασία να έρθουν εδώ να δουν και να καταλάβουν τι συμβαίνει και να γίνουν ένα με εκείνους, και βοηθήσανε και πολύ. Από την αρχή ήταν και στόχος του Φεστιβάλ να εμπλακούν περισσότερο, ακόμη και στην παραγωγική διαδικασία, και άνθρωποι του τόπου. Νομίζω ότι αυτό βοήθησε, γιατί άρχισαν σιγά-σιγά να καταλαβαίνουν τι είναι ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ, τι είναι ταινίες σε εξέλιξη που δεν είχαν μάθει ποτέ, γιατί έρχονται παραγωγοί. Πριν από δύο χρόνια μάλιστα, είχε γίνει και μία προσπάθεια να έρθουν location managers από όλο τον κόσμο και να γνωρίσουν τους τόπους αυτούς, να τους έχουν υπόψη τους σε περίπτωση που τους ενδιαφέρει ένα σημείο για να κάνουν γυρίσματα για μια παραγωγή. Και αυτό ήταν πολύ σημαντικό γιατί ανακάλυψαν ομορφιές που δεν τις ήξεραν, και μέρη που θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν. Οπότε αισθανθήκαν και εκείνοι ότι είναι και ένας δυνητικός προορισμός μιας κινηματογραφικής παραγωγής. Από την αρχή, η ιδέα ήταν εκτός από τις προβολές, τις διάφορες εκδηλώσεις, τις συζητήσεις και όλα αυτά που προσπαθούμε να οργανώσουμε, να έρθουν και ξένοι επαγγελματίες, ακριβώς για να γνωρίσουν τον τόπο και να γίνει ένας κινηματογραφικός προορισμός, και γιατί όχι να γυριστεί εδώ μία μεγάλη ταινία, ξένη συμπαραγωγή ή και ελληνική ταινία. Όπως η Χιλιαδού έγινε παγκοσμίως γνωστή με την ταινία του Έστλουντ (Το τρίγωνο της θλίψης) , γιατί να μη γίνει και στη Βόρεια Εύβοια κάτι αντίστοιχο;
Πως ονειρεύεσαι την εξέλιξη αυτής της μεγάλης γιορτής στην Εύβοια;
Εγώ αυτό που θα ήθελα πάρα πολύ είναι να αρχίσουμε να λείπουμε στον κόσμο. Εννοώ να μας περιμένουν με μεγαλύτερη ανυπομονησία, για να έρχονται με αγωνία κάθε φορά να δούνε το πρόγραμμα. Αυτό που με χαροποιεί και θέλω να μεγαλώσει, είναι να μπαίνουν οι άνθρωποι σε διαδικασία να μπουν σε μια ταινία που δε γνωρίζουν, ιδανικά ελληνική, με λίγο προβληματισμό και περιέργεια, και να βγαίνουν ικανοποιημένοι και γεμάτοι ότι είχαν μια διαφορετική εμπειρία και ανακάλυψαν κάτι από την πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας μας. Γιατί το ελληνικό σινεμά είναι σε μεγάλη περίοδο ακμής με πολύ δημιουργικούς καλλιτέχνες που δημιουργούν με δυσκολίες, αλλά με πολύ πάθος και ταλέντο, και θα ήθελα αυτό να φτάσει περισσότερο και στον κόσμο που είναι μακριά από τα αστικά κέντρα και οι ευκαιρίες είναι λιγότερες. Οπότε θα ήθελα να έρχεται ο καιρός και να μας αναζητούν λίγο πριν τους αναζητήσουμε εμείς. Να μας περιμένουν με ανυπομονησία, και κάθε φορά που βγαίνουν από μια προβολή και μια εκδήλωση να περιμένουν την επόμενη.
