.jpg)
Δήμητρα Αγραφιώτη – Μια χρονιά που μέσα από την τέχνη του χορού και την παράσταση «Η αρπαγή της Περσεφόνης», έδειξε έμπρακτα, την σημασία της συμπερίληψης, της αποδοχής και της ίσης πρόσβασης στον πολιτισμό.
Τη φετινή χρονιά ξεχώρισε η παράσταση “Η αρπαγή της Περσεφόνης”. Πώς προέκυψε η ιδέα της παράστασης; Είχε δυσκολίες και τι ήταν αυτό που σας άφησε το τελικό αποτέλεσμα;
Η φετινή μας παράσταση, Η Αρπαγή της Περσεφόνης, ήταν το αποτέλεσμα μιας συλλογικής προσπάθειας μηνών από τους μαθητές της σχολής Dancestage και την αφοσιωμένη ομάδα των καθηγητών μας. Μέσα από τη δραματοποίηση και τον χορό, ζωντανέψαμε έναν από τους πιο όμορφους μύθους, δίνοντας στα παιδιά την ευκαιρία να εκφραστούν δημιουργικά και να γνωρίσουν την ιστορία.
Η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν η μετατροπή ενός κλειστού γηπέδου μπάσκετ σε θεατρικό χώρο με πλήρη προσβασιμότητα, ώστε να συμμετέχουν ισότιμα και παιδιά με αναπηρία. Παρά τις δυσκολίες, η παράσταση στέφθηκε με επιτυχία, χάρη στο πάθος, την αφοσίωση και τη συνεργασία όλων των συμμετεχόντων.
Είμαι βαθιά ευγνώμων που είχα στο πλευρό μου τόσους ταλαντούχους και αφοσιωμένους ανθρώπους, οι οποίοι πίστεψαν σε αυτή την ιδέα και δούλεψαν με πάθος για να γίνει πραγματικότητα. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην υπέροχη ομάδα μας: την Κατσαμάγκου Μαρία, τη Σκουμπρή Ελένη, την Παπαδήμα Άννα και τη Βάσια Σκούρα για τη δραματοποίηση, καθώς και στην Αναστασία Παττελάκη, που με την καθοδήγηση και την υποστήριξή της έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επιτυχία αυτής της προσπάθειας.
Σας ευχαριστούμε όλους από καρδιάς που κάνατε αυτή την παράσταση ξεχωριστή!
Θέλατε να στείλετε κάποιο μήνυμα μέσα από την παράσταση “Η αρπαγή της Περσεφόνης”;
Η παράσταση “Η αρπαγή της Περσεφόνης” πραγματεύεται βαθιά ανθρώπινα συναισθήματα και αξίες, όπως η αγάπη, η απώλεια και η ελπίδα. Το μήνυμα που ξεχώρισε είναι η ανιδιοτελής μητρική αγάπη, που αποτυπώνεται τόσο έντονα μέσα από τον θρήνο της Δήμητρας για την απώλεια της κόρης της, αλλά και την ανείπωτη χαρά της επανένωσης.
Στο πρώτο μέρος του έργου, τα παιδιά κατόρθωσαν να αποδώσουν με ιδιαίτερη ευαισθησία τον πόνο και τη θλίψη της Δήμητρας, μια συγκινητική στιγμή που εκφράζει το βάρος της απώλειας. Ωστόσο, το κλείσιμο με την επιστροφή της Περσεφόνης στην αγκαλιά της μητέρας της προσφέρει μια αίσθηση λύτρωσης. Η επιστροφή και το ντουέτο μητέρας και κόρης ήταν ένας από τους πιο συγκλονιστικούς και δυνατούς συμβολισμούς του έργου, αναδεικνύοντας τη σημασία της ελπίδας και της αγάπης που υπερβαίνει τα όρια.
Ο κύκλος των εποχών που δημιουργείται από την απουσία και την επιστροφή της Περσεφόνης συνδέει τον μύθο με την ίδια τη φύση, θυμίζοντάς μας πως κάθε απώλεια συνοδεύεται από την υπόσχεση μιας νέας αρχής.
Οι άνθρωποι με αναπηρίες έχουν ίση πρόσβαση στον πολιτισμό, στην Ελλάδα του 2024;
Στην Ελλάδα του 2024, οι άνθρωποι με αναπηρίες έχουν θεσμικά δικαιώματα στον πολιτισμό, αλλά υπάρχουν ακόμα προκλήσεις στην εφαρμογή τους. Αν και έχουν γίνει βήματα, όπως βελτιώσεις στην προσβασιμότητα μουσείων και θεάτρων, ψηφιακές λύσεις και συμπεριληπτικά προγράμματα, πολλοί χώροι παραμένουν μη προσβάσιμοι.
Οι επενδύσεις και η ενημέρωση είναι ανεπαρκείς, ενώ απαιτείται αυστηρή εφαρμογή της νομοθεσίας και ευαισθητοποίηση. Παρά την πρόοδο, χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια για πλήρη ισότητα στον πολιτισμό.
Χορός και παιδιά. Μπορεί αυτή η χορευτική παιδεία να πλάσει χαρακτήρες;
Η χορευτική παιδεία μπορεί να διαμορφώσει χαρακτήρες, καθώς καλλιεργεί αυτοπειθαρχία, ομαδικότητα, συναισθηματική έκφραση και αυτοπεποίθηση. Ενισχύει την αισθητική αντίληψη, την πολιτιστική καλλιέργεια και τη συνεργασία, προσφέροντας σωματική και πνευματική ανάπτυξη. Μέσα από τον χορό, οι άνθρωποι μαθαίνουν να εκφράζονται, να σέβονται τη διαφορετικότητα και να εξελίσσονται ως προσωπικότητες.
Είναι η Χαλκίδα μια όμορφη πόλη; Μια ωραία πόλη για να ζεις και να δημιουργείς;
Η Χαλκίδα είναι μια πανέμορφη πόλη, με την παραθαλάσσια της αύρα να χαρίζει καθημερινά μαγευτικές εικόνες και στιγμές. Όμως, παρά την ομορφιά της, της λείπει κάτι ουσιαστικό: η πνοή του πολιτισμού. Μια πόλη χωρίς κλειστό θέατρο, χωρίς έναν χώρο όπου μπορούν να φιλοξενηθούν παραστάσεις, συναυλίες ή άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις, δυσκολεύεται να καλλιεργήσει και να προάγει την πολιτιστική της ταυτότητα.
Ως μητέρα, αυτό το κενό, γίνεται ακόμη πιο αισθητό. Γιατί να πρέπει να ταξιδεύω στην Αθήνα για να μπορέσει η κόρη μου να παρακολουθήσει μια θεατρική ή χορευτική παράσταση; Η Χαλκίδα έχει όλες τις δυνατότητες να γίνει ένα πολιτιστικό κέντρο, ένα σημείο αναφοράς για την ευρύτερη περιοχή. Ένα σύγχρονο θέατρο θα προσέφερε όχι μόνο πολιτιστικά δρώμενα, αλλά και την ευκαιρία στους κατοίκους, μικρούς και μεγάλους, να έρθουν πιο κοντά στην τέχνη, να εμπνευστούν και να δημιουργήσουν.
Ας οραματιστούμε λοιπόν, μια Χαλκίδα που δεν θα είναι μόνο όμορφη εξωτερικά, αλλά και εσωτερικά, μια πόλη που θα προσφέρει στα παιδιά μας τις ευκαιρίες που τους αξίζουν. Ένα θέατρο, θα ήταν ένα βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση – μια επένδυση στο μέλλον, στον πολιτισμό και στην ποιότητα ζωής όλων μας.
Τι να φέρει το 2025;
Το 2025 εύχομαι να φέρει σε όλους μας υγεία, αγάπη και δύναμη. Να είναι μια χρονιά που θα μας δώσει την ευκαιρία να ανακαλύψουμε τη χαρά στις μικρές στιγμές και να βρούμε την ψυχική ηρεμία που όλοι αναζητούμε.
Μακάρι αυτή η χρονιά να μας αφυπνίσει, να μας κάνει να σταματήσουμε να παρατηρούμε παθητικά και να αρχίσουμε να δρούμε, να διεκδικούμε και να δημιουργούμε έναν κόσμο καλύτερο. Ο χρόνος περνάει γρήγορα όταν ζούμε με όρεξη, όταν χτίζουμε σχέσεις, όταν εκτιμάμε την κάθε στιγμή.
Εύχομαι το 2025 να είναι το έτος που θα κάνουμε το βήμα για αλλαγή — όχι μόνο για εμάς, αλλά και για τους γύρω μας. Να είναι μια χρονιά γεμάτη από αποφάσεις που θα μας φέρουν πιο κοντά στα όνειρά μας και σε μια κοινωνία πιο δίκαιη, πιο ανθρώπινη.
*Το GHETTO Mag φωτογράφισε την Δήμητρα Αγραφιώτη στο Medouσία Spa στη Χαλκίδα
