Από μακριά Ή μια ιστορία για το "ξεχασμένο" Ολοκαύτωμα

Από το Μπλε Λεμόνι

Κείμενο: Αγγελική Δαρλάση
Εικονογράφηση: Βασίλης Κουτσογιάννης
Ηλικία: 8+
Εκδόσεις: Μεταίχμιο

«Στους μεγάλους τους δρόμους που προχωρούσα
ευτυχισμένους Ρομά συναντούσα.
Ω Ρομά, από πού έρχεστε και πού πάτε,
Του κόσμου περιπλανώμενοι για πού τραβάτε;
Κάποτε είχαμε μια οικογένεια μεγάλη, αγαπημένη,
Μια οικογένεια περιπλανώμενη κι ευτυχισμένη.
Μα ήρθαν οι Μαύροι Στρατιώτες του μίσους και την αφάνισαν,
χωρίς οίκτο κανέναν όλους μάς εξαφάνισαν»

Αυτή η ιστορία διαβάζεται και βιώνεται από πολύ κοντά. Τόσο κοντά, που αν τη διαβάσεις από μακριά θα σου ξεφύγουν λεπτομέρειες που μπορούν να κάνουν το αποτέλεσμα μαγικό. Αποτελεί ένα τέλειο και ισορροπημένο μείγμα κειμένου, εικόνας και ιστορικών στοιχείων. Στο μυαλό μου η γενική πλοκή του βιβλίου συνοψίζεται σε μία φράση μέσα από το κείμενο: «Κανείς απ’ τους μεγάλους δε μας είπε πως δεν ήταν παιχνίδι αλλά άνθρωπος».

Η Άλη κατηγορείται από τους ενήλικες ως επικίνδυνη και μάγισσα. Από τους συνομήλικους λαμβάνει χλευασμό και βία. Της δένουν τα μάτια, το στόμα, τα χέρια με το μαυροπράσινο μαντήλι της. Το ίδιο μαντήλι που έπειτα από μερικές σελίδες φοράει ξανά στο κεφάλι σαν πειρατής, ως αρχηγός της παιδικής παρέας στην οποία πλέον ανήκει.

View this post on Instagram

A post shared by Το Μπλε Λεμόνι (@mple.lemoni)

Αλλά θα ήθελα να σταθώ σε αυτό το μαντήλι. Στην εικονογράφηση ο Βασίλης Κουτσογιάννης έχει επιλέξει να απεικονίσει το μαντήλι πράσινο με μαύρα τρίγωνα. Τα μαύρα ανεστραμμένα τρίγωνα ήταν το σύνηθες διακριτικό σημάδι για τους Ρομά στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως διαβάζουμε στο τέλος στο βιβλίου στις επεξηγήσεις που κάνει η Αγγελική Δαρλάση για τις ιστορικές αναφορές.

Δε θα κρύψω ότι στην πρώτη ανάγνωση του βιβλίου ήμουν λίγο μετέωρη και δεν καταλάβαινα αν μου άρεσε πραγματικά, αν το είχα καταλάβει όντως, ενώ το είχα αγοράσει με μεγάλο ενδιαφέρον. Στη δεύτερη ανάγνωση και ενώ διάβασα τις συνοδευτικές πληροφορίες, απλά δάκρυσα και κατάλαβα. Η ειλικρίνειά του, τα neon χρώματα που θυμίζουν επαρχιακό λούνα παρκ, το παραδοσιακό τραγούδι για τον αφανισμό της φυλής της, η φράση της Άλη «Κουράστηκα να τρέχω μακριά να σωθώ» και η αποχώρησή της καβάλα σε ένα αλογάκι – καρουζέλ αιωρούμενη στον ουρανό, συνθέτουν την ιστορία που αρμόζει σε κάθε αξιοπρεπή «μάγισσα» που δεν της άξιζε αυτός ο κόσμος.

Ευχαριστώ το βιβλιοπωλείο Ίαμβος για το αντίτυπο!

Από μακριά Ή μια ιστορία για το “ξεχασμένο” Ολοκαύτωμα

Από το Μπλε Λεμόνι