Αν έρθεις σαν τον άνεμο Ή ας μιλήσουμε ανοιχτά για τις φυλετικές διακρίσεις

Από το Μπλε Λεμόνι

Κείμενο: Τζάκλιν Γούντσον
Απόδοση: Αργυρώ Πιπίνη
Ηλικία: 12+
Εκδόσεις: Πατάκη

«Ας πούμε ότι είναι η βροχή – όσους έχουν πρόβλημα μ’ εμάς, επειδή είμαστε μαζί, ας τους αποκαλέσουμε κι αυτούς και το πρόβλημά τους βροχή. […] Δε βρέχει πάντα, έτσι δεν είναι; Αλλά όταν δε βρέχει, ξέρουμε πως η βροχή δε σταμάτησε για πάντα».

Ο Τζερεμάια και η Έλλι. Ένας μαύρος και μία λευκή. Ένας έφηβος και μια έφηβη. Ένας άνθρωπος και μία άνθρωπος. Βιώνουν το πιο φυσιολογικό αίσθημα του κόσμου ολάκερου. Αυτό του έρωτα.

View this post on Instagram

A post shared by Το Μπλε Λεμόνι (@mple.lemoni)

Παρ΄ όλα αυτά, οι ανθρώπινες ζωές και πεποιθήσεις δεν είναι τόσο απλές. Ο καθένας τους κουβαλάει ένα ολόκληρο οικογενειακό σύμπαν με τα δικά του προβλήματα, τα οποία επιφορτίζουν και καθορίζουν ψυχολογικά τους δύο πρωταγωνιστές, οι οποίοι θέλουν να ξεφύγουν. Μαζί. Ταυτόχρονα, προσπαθούν να αυτοκαθοριστούν και να χτίσουν τη δική τους ταυτότητα σ’ αυτόν τον κόσμο, που στα εφηβικά τους μυαλά μοιάζει τελείως παράλογος. Και όχι άδικα θα πω εγώ. Και για το τέλος, έρχονται αντιμέτωποι με όλα τα ρατσιστικά βλέμματα που δε φαντάζονται τη χρωματική παλέτα αναμεμειγμένη. Για την ακρίβεια τη φαντάζονται μόνο λευκή (μέχρις ότου το μάτι τους να χαθεί στο χιόνι).

Πρόκειται για ένα καθηλωτικό μυθιστόρημα που το “ακούς” σε όλα του τα μήκη και τα πλάτη. “Ακούς” τον έρωτα τους, “ακούς” τις ανησυχίες τους, “ακούς” τις επαναστατημένες φωνές τους, άλλες φορές σαν παφλασμό κυμάτων στην άμμο και άλλες φορές σαν χαλάζι που προσκρούεται στο κράσπεδο. Σε αυτό βοηθούν και όλες οι εικονοπλασίες της Γούντσον που πολύ αριστοτεχνικά απέδωσε η Αργυρώ Πιπίνη.

View this post on Instagram

A post shared by Το Μπλε Λεμόνι (@mple.lemoni)

Γιατί πράγματι, βρισκόμαστε στον αιώνα της εξέλιξης όπου όλα έχουν θέση και φωνή (φαινομενικά) και οι ευκαιρίες είναι περισσότερες. Παρ’ όλα αυτά όμως, το ότι κάτι ακούγεται περισσότερο, ή βρίσκει το βήμα για να ακουστεί, δε σημαίνει ότι συμβαίνει λιγότερο ή ότι δεν υπάρχει πια…

Το τέλος του βιβλίου έρχεται να μας αποδείξει ότι «όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν».