.jpg)
Έχει περάσει μια εβδομάδα από την επίσκεψή μας στη γοητευτική λουτρόπολη της Εύβοιας, και στο μυαλό μας τριγυρίζουν ακόμα οι εικόνες μιας πόλης μισογκρεμισμένης και μισονεόκτιστης ταυτόχρονα. Μια βόλτα στην πόλη της Αιδηψού, είναι μια εμπειρία που δημιουργεί δέος όσο και απορία, σε βαθμό που δε μπορείς να διαχωρίσεις τι υπερτερεί. Αυτό οφείλεται στην πληθωρική παρουσία των εγκαταλελειμμένων παλιών «αρχοντικών» κτιρίων, που εναλλάσσονται με νεόδμητα σύγχρονα κτίσματα, κάνοντας έτσι την παρουσία τους ακόμη πιο επιβλητική.
Κτίρια Νεοκλασικού (ως επί το πλείστον) χαρακτήρα τραβούν το μάτι του περιπλανώμενου όποιο δρόμο και αν επιλέξει να πάρει μέσα στην πόλη, και τα μισανοιγμένα παράθυρα τού ψιθυρίζουν τις ιστορίες που οι επτασφράγιστες με αλυσίδες πόρτες, κρατούν με πείσμα εντός τους.
Κτίρια με χρώματα σε τοίχους και εξώφυλλα, που αλλοιωμένα από την πολυκαιρία και την αδιαφορία των ανθρώπων, μαρτυρούν πως κάποτε από μέσα τους ξεχείλιζε η ζωή. Πως κοίμησαν ανθρώπους, έθρεψαν παιδιά, άκουσαν γέλια, κλάματα και συζητήσεις. Κάποιος κάποτε άνοιγε τα παντζούρια τους για να καλωσορίσει μια καινούρια μέρα, και ο ήλιος ορμούσε στα δωμάτια και έδινε νόημα σε ότι στεκόταν εκεί μέσα.
Και κάποια μέρα ξημέρωσε, και τα παντζούρια δεν άνοιξαν. Και οι φωνές έπαψαν, και άνθρωπο δεν ξαναείδαν οι τοίχοι τους. Και αφού κανείς δεν υπήρχε πια να βγει να ατενίσει τη θάλασσα από τα ψηλά μπαλκόνια, τα έφαγε η σκουριά, και η όψη τους αγρίευε όσο περνούσε ο καιρός και ο χρόνος από πάνω τους.
Καθένας στην περιοχή έχει τη δική του άποψη για το τι πραγματικά συνέβη και ξέμεινε περίπου η μισή πόλη να στέκει άδεια. Άλλος τα ρίχνει στα κληρονομικά, άλλος στην παραμέληση των ιδιοκτητών τους, άλλος στην αδιαφορία του κράτους και στην ισοπέδωση της αισθητικής που έφερε ο 21ος αιώνας, και άλλος κοιτάζει χωρίς να μπορεί να βγάλει κουβέντα μπροστά στο χαμό τόσης ομορφιάς.
Ένα πράγμα είναι σίγουρο:
Κτίσματα που δημιουργήθηκαν με τόση επιμέλεια, δε φτιάχτηκαν τυχαία. Ούτε τυχαία ανέπνευσαν μέσα σε αυτά όσοι πέρασαν. Ένα κτίριο χωρίς την ενέργεια των ανθρώπων που το στερέωσαν και το «ζωντάνεψαν», δεν είναι παρά ένα σωρό ντουβάρια.
Και αυτά τα παρηκμασμένα στολίδια, μόνο ντουβάρια δεν είναι.
Υ.Γ.: Θα ξαναγυρίσουμε, γιατί οι ιστορίες σε αυτό το μέρος τρέχουν κάτω από τα κατώφλια.
