2651 ημέρες δικτατορίας Ή μια ιστορική ανασκόπηση από το 1967 έως το 1974

Από το Μπλε Λεμόνι

Κείμενο: Μαρίζα Ντεκάστρο
Εικόνες: Βασίλης Παπαγεωργίου
Ηλικία: 12+
Εκδόσεις: Μεταίχμιο

“17 Νοεμβρίου 1974, πρώτη επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, έγινε μια θυελλώδης ειρηνική διαδήλωση ενός εκατομμυρίου λαού, με τη ματωμένη σημαία μπροστά. Επειδή σπούδαζα στο εξωτερικό, τη θέση μου πήρε η μητέρα μου. Άφησε ένα κόκκινο γαρίφαλο στην τσακισμένη πύλη και βάδισε για λίγο στην πορεία μαζί με τους χιλιάδες που, παρότι δεν είχαν εμπλακεί σε αντιστασιακές ενέργειες, τιμούσαν τους νεολαίους που είχαν σηκώσει κεφάλι”.

Τη νύχτα της 20ής προς την 21η Απριλίου 1967 οι Παττακός, Παπαδόπουλος και Μακαρέζος ξεκινούν ένα πραξικόπημα που μελανά αποτυπώθηκε στη σύγχρονη ελληνική ιστορία (και το 1974 με τον “αόρατο δικτάτωρ” Ιωαννίδη μουτζούρωσε λιγάκι και της Κύπρου), ως “εθνοσωτήριος επανάστασις” ή καλύτερα ας την αποκαλούμε Χούντα ή δικτατορία ή η μεγαλύτερη φασιστική πράξη που μπορεί να προκαλέσει κάποιος κατά του ίδιου τού του λαού.

Η Μαρίζα Ντεκάστρο κάνει μια ιστορική αναδρομή σε 3 αφηγήσεις από το 1967 έως το 1974. Την ιστορική αφήγηση με βάση τη βιβλιογραφία και το ρου των γεγονότων, την προσωπική της αφήγηση με βάση το πώς βίωσε η ίδια τα χρόνια της δικτατορίας ως μαθήτρια και από το 72 ως φοιτήτρια και μια αφήγηση με εικόνες με μικρές λεζάντες που μας ενημερώνουν για την παγκόσμια επικαιρότητα. Ο πόλεμος στο Βιετνάμ, οι ολυμπιακοί του Μονάχου, η επανάσταση των γαριφάλων, οι Μπιτλς, το Γούντστοκ και τόσα άλλα γεγονότα που έτρεχαν παράλληλα στον πλανήτη.

View this post on Instagram

A post shared by Το Μπλε Λεμόνι (@mple.lemoni)

Το τι εστί χούντα είναι πάνω κάτω γνωστό. Από απαγόρευση κυκλοφορίας, μέχρι απαγόρευση βιβλίων, μουσικής, ταινιών, λογοκρισία, φυλακίσεις “αντιφρονούντων”, εξορίες, εκτελέσεις. Η καταδυνάστευση σε όλο της το μεγαλείο. Παρ’ όλα αυτά, αυτό που μας δίνει να καταλάβουμε πολύ έντονα η Μαρίζα Ντεκάστρο είναι ότι η αντιεξουσιαστική δράση, και εν τέλει η επανάσταση, ήταν υπόθεση των νέων. Από μαθητές μέχρι φοιτητές, επηρεασμένοι από το παγκόσμιο κίνημα των χίπις, διψούσαν για ανακάλυψη, γνώση, ελευθερία, δικαιοσύνη και τα διεκδίκησαν με κάθε τρόπο. Δε σταμάτησαν στιγμή να οργανώνονται, να παλεύουν, να φυλακίζονται ή να καλούνται για ανακρίσεις στα τμήματα.

Οπότε δικαίως το Πολυτεχνείο αποτελεί την επανάσταση των νέων, την επανάσταση της ζωής. Σαράντα άνθρωποι πέθαναν εκείνες τις 3 μέρες της εξέγερσης, ανάμεσα τους φοιτητές, περαστικοί και παιδιά, καθώς πέρα από το τανκς, στρατιώτες είχαν κρυφτεί σε περιφερειακά κτίρια και άνοιξαν πυρ.

Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι μια πολύ στοχευμένη, οργανωμένη και άρτια δουλειά, όχι μόνο για να μάθουν τα γεγονότα οι νεότεροι, αλλά και για να θυμηθούν οι μεγαλύτεροι τι έχουν ζήσει και τι δε θα ήθελαν να ζήσουν τα παιδιά τους.

Ευχαριστώ θερμά το βιβλιοπωλείο Ίαμβος για το αντίτυπο!