Μη φοβάσαι να πεις τη λέξη «καρκίνος».

Καρκίνος. Ξέρω ανθρώπους που δεν λένε αυτή τη λέξη. Προσπαθούν να ξορκίσουν το κακό αποφεύγοντας να πούνε  το όνομα του καρκίνου, σαν να είναι αυτός ο τρόπος να μείνει μακριά από εκείνους και τους ανθρώπους που αγαπούν.

Και όμως  τα «ξόρκια» δεν πιάνουν, αφού οι περισσότεροι έχουμε έρθει αντιμέτωποι με το «τέρας» έχοντας ζήσει κάποιον δικό μας άνθρωπο να μάχεται με την ασθένεια.

Είναι ύπουλος, αδυσώπητος και πολλές φορές ανίκητος. Έρχεται για να σε σοκάρει, να σου δώσει ένα χαστούκι και να σε πετάξει  κάτω, πιο κάτω απ’ ότι έχεις πέσει ποτέ και σε κρατάει εκεί μέχρι να βρεις ένα ελάχιστο απόθεμα δύναμης και να κάνεις μια προσπάθεια να σηκωθείς.

Η ζωή πλέον χωρίζεται σε δύο περιόδους, στην προ και στην μετά καρκίνου εποχή. Ο φόβος είναι το μόνιμο συναίσθημα, είτε για εκείνον που νοσεί, είτε για τους δικούς του ανθρώπους και η κάθε μέρα είναι μια διαρκής μάχη.

Χημειοθεραπείες, χειρουργεία, εξετάσεις, νοσηλεία, η καθημερινότητα κάποιου που παλεύει να γίνει καλά, ενάντια στον ίδιο του τον οργανισμό. Το σώμα αρχίζει να εγκαταλείπει και ακολουθεί η ψυχή, μη μπορώντας να δεχθεί πως βρέθηκε από τη μια στιγμή στην άλλη να προσπαθεί να ζήσει.

Οι δικοί του άνθρωποι φαντάσματα του ίδιου τους του εαυτού, υποφέρουν σιωπηλά, μαζεύουν τα κομμάτια τους και χαρίζουν κάθε λεπτό της ζωής τους σε εκείνον που βλέπουν να πονάει, να υποφέρει, να φοβάται, να αλλάζει…

Λένε πως οι άνθρωποι που νίκησαν τον καρκίνο δεν είναι πια ίδιοι με αυτό που ήταν πριν περάσουν αυτό το μαρτύριο. Όταν ο θάνατος έχει πλησιάσει κοντά σου, εκτιμάς αλλιώς την κάθε μέρα που έρχεται, την κάθε ανάσα που παίρνεις. Γίνονται ήρωες και  πηγές αισιοδοξίας, ρουφάνε τη ζωή και σε κάνουν να ντρέπεσαι κάθε φορά που αναλώνεσαι στα ηλίθια προβλήματα σου και δεν εκτιμάς το πολυτιμότερο αγαθό που σου έχει χαριστεί, την υγεία σου.

Όχι, δεν χρειάζεται να έρθει τόσο κοντά μας για να μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε όλα όσα έχουμε. Κάθε μέρα οφείλουμε να θυμόμαστε ότι η ζωή αυτή δεν είναι δεδομένη, ότι οι δικοί μας άνθρωποι μας έχουν ανάγκη και όταν είναι καλά και ότι πρέπει να προσέχουμε τον εαυτό μας και αυτούς που αγαπάμε.

Μην φοβάσαι να πεις την λέξη «καρκίνος», φρόντισε τον εαυτό σου, κάνε εξετάσεις, μην αγνοείς συμπτώματα που δείχνουν ότι κάτι δεν πάει καλά και κυρίως μην φοβηθείς να τα βάλεις μαζί του αν σου χτυπήσει την πόρτα. Δεν είναι ανίκητος, εσύ είσαι!