Η Χαλκίδα μιλάει και εμείς ακούμε…

Το Ghetto Magazine είναι το ηλεκτρονικό περιοδικό της Χαλκίδας. Και βρισκόμαστε παντού στην πόλη. Έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά αλλά και τα αυτιά μας …τεντωμένα.

Πόσες φορές πάνω στους ρυθμούς της καθημερινότητας μπορεί να έχεις ακούσει κάτι στον δρόμο, να έχεις γελάσει ή αναρωτηθεί στιγμιαία και να το έχεις προσπεράσει; Πόσες φορές, σε κάποιο καφέ έχει πάρει το αυτί σου κάτι που σου κίνησε την περιέργεια και μετά έστησες αυτί -(έλα μεταξύ μας όχι ψέματα)- για να μάθεις τι λένε; Πολλές!

Όλες αυτές τις στιγμές εμείς τις κρατάμε και τις γράφουμε. Ότι ακούμε στην πόλη θα το διαβάζεις εδώ.

– Πως σου φαίνεται η παραλία μας;

– Γαμάτη! Θα περάσουμε ωραίο τριήμερο.

– Αυτό εδώ που βλέπεις (Δούρειος Ίππος), δεν το έχουμε για πάντα εδώ. Το φέρνουν κάθε χρόνο από την Τροία αποκλειστικά για εμάς.

(Δύο νεαρά παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι μιλούν μπροστά από τα αγάλματα. Το κορίτσι κουβαλούσε ένα σακ βουαγιάζ).

-Και ποιον να ψηφίσω από δαύτους; Όλοι ίδιοι είναι.

-Θα ψηφίσεις ρε Γιώργο;

– Ναι, αλλά δεν ξέρω ποιον. Η Χαλκίδα είναι μικρή πόλη τους έχω μάθει όλους…

-Εγώ τις Κυριακές κάνω μια ένεση και δεν έχω δυνάμεις. Δεν θα πάω.

(Δύο – πολύ – παππούδες, συζητούν. Στην Πλατεία Αγίου Νικολάου, Σάββατο πρωί).

“Ναι, σιγά μην κατεβαίνω Χαλκίδα συνέχεια. Δεν αφήνω εγώ το χωριό μου ειδικά το καλοκαίρι”.

(Δύο κυρίες μιλούν σε καφέ στην Αβάντων. Είχαν κατέβει για ψώνια από κάποιο χωριό της Εύβοιας).

-Και δεν σου έχει στείλει τίποτα;

-Όχι. Τίποτα. Αλλά φταίω εγώ ρε να μάθει ότι έχω πάρει τον κολλητό του;;

-Ρεεε…

-Όχι ρε, θα το μάθει!! 

(Δύο πολύ νεαρά κορίτσια μιλούν δυνατά, σε πολυσύχναστο καφέ της παραλίας).

“Χαιρετώ τους μελλοντικούς εκατομμυριούχους”!

(Λαχειοπώλης πλησιάζει παρέα συνταξιούχων που πίνουν καφέ στην Βενιζέλου. Τετάρτη πρωί).