.jpg)
Για να πετύχεις τόσα πολλά για τον τόπο σου και για να διεκδικήσεις ακόμα περισσότερα, χωρίς μάλιστα κανένα προσωπικό οικονομικό όφελος, θα πρέπει να έχεις μεγάλη ανιδιοτέλεια, πολλή αγάπη για όλο αυτό που κάνεις και μπόλικο μεράκι. Η Βούλα Αγιοστρατίτη, πρώην πρόεδρος του Επιμελητηρίου Εύβοιας, μέσα στο χρονικό διάστημα της θητείας της, κατάφερε πολλά για την ανάδειξη του νησιού μας, των προϊόντων του, της τουριστικής προβολής της Εύβοιας αλλά κατάφερε και κάτι που τόσα χρόνια δεν το είχε καταφέρει κανείς. Η Εύβοια να έχει όλα τα οφέλη ενός νησιού, που παρότι είναι νησί δεν μπορούσε να διεκδικήσει τα οφέλη που της αναλογούσαν. Μία γυναίκα με ισχυρή προσωπικότητα, δραστήρια και με πολύ όραμα για την Εύβοια κατάφερε πράγματα ακατόρθωτα. Για να συμβούν βέβαια αυτά, χρειάστηκαν ατελείωτες ώρες δουλειάς, άγχος, πίεση, και πολλές χαμένες ώρες από το σπίτι της και από τις οικογενειακές στιγμές. Τέτοιο άνθρωποι όμως είναι αυτοί οι οποίοι οραματίζονται και υλοποιούν, με στόχο το κοινό καλό.
Μία συνέντευξη μαζί της έχει πολύ ενδιαφέρον και μπορεί να κρατήσει πολλές ώρες. Θα σου μιλήσει για ότι οραματίζεται αλλά θα σου εξιστωρήσει και τις ιστορίες πίσω από κάθε επιτυχημένη δράση. Στην κουβέντα μας, έκανε τον απολογισμό της θητείας της, μας μίλησε για τις μεγάλες δυσκολίες και τα εμπόδια που συνάντησε αυτά τα χρόνια, και για τις παρακαταθήκες που αφήνει.
Η απόφαση να ασχοληθεί με το Επιμελητήριο Εύβοιας
Ήμουν χρόνια πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εμπορικών Συλλόγων Εύβοιας. Η ομοσπονδία έχει 29 συλλόγους σε όλη την Εύβοια. Γνώριζα πάρα πολύ καλά τα θέματα των επαγγελματιών, ήμουν και στον χώρο του Επιμελητηρίου ως γενική γραμματέας. Μέσα σε ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα πριν τις εκλογές αποφάσισα να βγω μπροστά και να δημιουργήσω συνδυασμό το 2017. Ήταν μία απόφαση πραγματικά, πολύ λίγο χρονικό διάστημα πριν τις εκλογές. Συνεργάστηκα με τον Γιάννη Γεροντίτη, που είναι τώρα πρόεδρος, ήμασταν και οι δύο επικεφαλείς του συνδυασμού και είχαμε συμφωνήσει να μοιράσουμε τη θητεία μας.
Το ξεκίνημα, οι δυσκολίες και οι δύο πρώτοι στόχοι στο Επιμελητήριο Εύβοιας
Πρώτα από όλα να πω ότι είναι μία θέση χωρίς μισθό, γιατί πολλοί πιστεύουν ότι επειδή αφιερώνω πάρα πολύ χρόνο ότι πληρωνόμουν. Όχι, δεν υπάρχει μισθός για τον πρόεδρο και για τη διοικητική επιτροπή. Είναι ένα μικρόβιο και μια τρέλα, είναι ένα πάθος. Θέλω να ξεκινήσω με δύο προβλήματα που υπήρχαν στο Επιμελητήριο και που ξεκίνησα με αυτά που ήταν πολύ σοβαρά. Πρώτα απ’όλα ήταν η δυναμική και η φήμη του φορέα που είχε πέσει πάρα πολύ στα μάτια των μελών μας και στα στον κόσμο. Έπρεπε λοιπόν, αυτή την δυναμική να δουλέψω και να αποκτήσει ξανά ο φορέας την αίγλη που του αξίζει. Και το δεύτερο μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετώπισα, ήταν του προσωπικού. Δηλαδή, ένας φορέας, όταν το προσωπικό του νιώθει ανασφάλεια αν θα πληρωθεί τέλος του μήνα και αν θα παραμείνει στη δουλειά του, αυτό βγαίνει στην καθημερινότητα και στην απόδοσή τους. Αυτό με απασχόλησε τα δυόμισι χρόνια πάρα πολύ, με πάρα πολλές επισκέψεις στα αρμόδια υπουργεία, γιατί τα Επιμελητήρια ανήκουν στο Υπουργείο Ανάπτυξης. Είχα γίνει γραφική, το έβαζα θέμα σε όλα τα περιφερειακά συμβούλια, στις γενικές συνελεύσεις, ήταν ένα πρόβλημα που έπρεπε να λυθεί για να μπορέσει ο φορέας να λειτουργήσει καλύτερα και να είναι ανταποδοτικός στα μέλη του. Μπορώ να πω ότι τα κατάφερα με τη βοήθεια βέβαια όλης της διοικητικής επιτροπής. Αυτή τη στιγμή άφησα μία παρακαταθήκη στον επόμενο πρόεδρο. Δεν είχε μόνο επιπτώσεις στην εργασία τους αλλά και στον προϋπολογισμό μας, δηλαδή, ένα Επιμελητήριο όταν καταθέτει τον προϋπολογισμό του το Δεκέμβρη και φτάνει Αύγουστος και δεν έχει εγκριθεί εξαιτίας του προβλήματος του προσωπικού, καταλαβαίνετε ότι δεν μπορεί να υλοποιήσει και δράσεις που έχει προγραμματίσει και να είναι ανταποδοτικός στα μέλη του. Είναι λοιπόν, δύο θέματα που ασχολήθηκα έντονα και πιστεύω και η δυναμική του Επιμελητηρίου έχει φανεί αυτά τα χρόνια και το προσωπικό πλέον μπορεί να δουλέψει, και οι προϋπολογισμοί μας να εγκρίνονται. Ήτανε δύο πολύ σοβαρά για εμένα θέματα.
Η προώθηση των τοπικών προϊόντων της Εύβοιας αλλά και της γαστρονομίας του νησιού
Το δεύτερο κομμάτι που έχω ασχοληθεί πάρα πολύ και σαν γενική γραμματέας που ήμουν πριν αλλά και συνέχισα σαν πρόεδρος είναι τα τοπικά μας προϊόντα και η γαστρονομία μας. Η Εύβοια ήταν παλιά μία βιομηχανική περιοχή, είχαμε ρίξει όλο το βάρος στη βιομηχανία. Τα εργοστάσια όμως σιγά-σιγά έκλεισαν και έπρεπε να προωθήσουμε τον πρωτογενή τομέα και τα τοπικά μας προϊόντα που είναι μοναδικά εδώ. Εδώ λοιπόν στην Εύβοια, υπάρχουν πάρα πολλά παιδιά τα οποία έχουν σπουδάσει, για διάφορους λόγους όμως δεν ασχολήθηκαν με αυτό που σπούδασαν και ασχολήθηκαν με τον πρωτογενή τομέα. Όμως, τα προϊόντα τους ξεχώρισαν, πιο καινοτόμα, σωστά τυποποιημένα σε συσκευασία και ετικέτα. Με αυτό το θέμα έχω ασχοληθεί πάρα πολύ, διοργάνωσα πάρα πολλές ημερίδες. Ασχολήθηκα πρώτα με την εκπαίδευση. Πως θα συσκευάσεις και θα τυποποιήσεις ένα προϊόν σωστά, γιατί το Επιμελητήριο ενώ συμμετείχε σε πάρα πολλές εκθέσεις και έκανε προσπάθεια στο εξωτερικό, τα προϊόντα μας δεν ήταν έτοιμα για εξαγωγές. ‘Εδωσα λοιπόν, μεγάλη βάση σε αυτό το κομμάτι, πιστεύω ότι είμαστε σε έναν πολύ καλό δρόμο αυτή τη στιγμή, τα προϊόντα μας βρίσκονται σε πάρα πολλές αγορές του εξωτερικού, το Επιμελητήριο έχει βοηθήσει πάρα πολύ με συμμετοχή σε εκθέσεις. Για πρώτη φορά τα προϊόντα μας βρίσκονται σε Δημοτική αγορά στη Μιλούζ (πόλη της Γαλλίας) που είναι μία προσωπική επιτυχία. Θέλω να μιλήσω σήμερα με τους στόχους που έχουν ήδη αποτέλεσμα, γιατί κάναμε και πράγματα τα οποία ακόμα δεν έχουν υλοποιηθεί. Αυτό που μπορώ να πω σήμερα ότι έχω συμβάλει σε ένα αρκετά μεγάλο βαθμό είναι αυτό. Ξεκίνησα με το βιβλίο που έχει καταγραφεί μέσα η γαστρονομία μας τα τοπικά μας προϊόντα αλλά έχει και διαδρομές. Δηλαδή, ένας επισκέπτης μπορεί να δει πολιτιστικές διαδρομές, ήθη και έθιμα μας, τι να αγοράσει και τι να γευτεί στην Εύβοια. Αυτά τα έχουμε καταγράψει. Το βιβλίο έχει φοβερή επιτυχία, τελείωσε η πρώτη έκδοση και είμαστε τώρα στη δεύτερη αυτή τη στιγμή. Πρέπει να προχωρήσουμε όμως και στην μετάφραση, γιατί όταν τα προϊόντα μας είναι στη Γαλλία για παράδειγμα, ή όταν η Εύβοια δέχεται επισκέψεις και από Γερμανία και από άλλες χώρες πρέπει να μεταφραστεί και να προχωρήσει.
Αυτό που δούλεψα πάλι πάρα πολύ, γιατί πιστεύω ότι η Εύβοια πρέπει επιτέλους να αποκτήσει μία ταυτότητα μέσα από τα προϊόντα της και τις υπηρεσίες της. Έτσι, ξεκίνησα το σήμα ποιότητας, σκοπός του είναι να προωθήσει τα προϊόντα μας και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και μέσα από εκθέσεις να δώσει μία ταυτότητα ώστε να το ψάξει ο επισκέπτης. Το σήμα είναι έτοιμο αλλά για πολλούς λόγους δεν προχώρησε, τόσο οικονομικούς, λόγω του προϋπολογισμού μας όσο και λόγω κορονοϊού. Το σήμα αυτό θα μπει σε όποιο κατάστημα εστίασης χρησιμοποιεί τοπικά προϊόντα ή έχει συνταγές τοπικές. Θα μπει σε ενοικιαζόμενα δωμάτια που θα έχουν στο πρωινό τους τοπικά προϊόντα. Αποτελεί ένα κίνητρο για να χρησιμοποιήσουν τοπικά προϊόντα. Θεωρώ απαράδεκτο στην παραλία μας και γενικά στα μαγαζιά μας στη Χαλκίδα να μην υπάρχει το νερό μας, τα κρασιά μας, η μπύρα μας, μοναδικά προϊόντα της Εύβοιας. Γι’αυτό βγάζουμε το σήμα αυτό, για να δώσουμε ένα κίνητρο στους καταστηματάρχες. Επειδή όμως, μπορεί να έρθει ένα κατάστημα και να μας πει ειδικά από τη Χαλκίδα από την παραλία “εγώ έχω δουλειά γιατί να βάλω το σήμα αυτό”, επιπλέον σαν ανταπόδοση, θα υπάρξει διαφήμιση με όλες τις επιχειρήσεις, είτε με ένα σποτάκι στην τηλεόραση είτε με μία σελίδα και με πολλούς άλλους τρόπους που έχουμε σκεφτεί. Επειδή λοιπόν, αυτό χρειάζεται πολλή δουλειά. Μόλις τον Ιανουάριο μας ανακοινώθηκε στο περιφερειακό συμβούλιο ότι η περιφέρεια διαθέτει ένα ΕΣΠΑ για τα επιμελητήρια, αμέσως εμείς σαν Επιμελητήριο καταθέσαμε φάκελο. Ευελπιστούμε ότι θα το πάρουμε το πρόγραμμα για να υλοποιήσουμε ένα μέρος του προγράμματος, να προωθήσουμε έτσι το σήμα ποιότητας. Για να είναι εφικτό το επόμενο καλοκαίρι, πρέπει να το δουλέψουμε μέχρι τον Απρίλη. Μέχρι το Πάσχα πρέπει το σήμα να έχει βγει στα καταστήματα, είναι ένας στόχος που δεν πρόλαβα να υλοποιήσω αλλά θα το δουλέψω από δω και πέρα. Η εκπαίδευση θα πραγματοποιηθεί από το Πανεπιστήμιο Πειραιώς σε συνεργασία με όλα τα ΙΕΚ του νομού μας.
Η μεγάλη προσπάθεια για την τουριστική προβολή της Εύβοιας
Το δεύτερο κομμάτι που αφήνω παρακαταθήκη είναι η μεγάλη προσπάθεια για την τουριστική προβολή του νησιού μας. Όταν προσπαθούμε για την τουριστική προβολή της Εύβοιας πρέπει να έχουμε έτοιμες πολιτιστικές διαδρομές, να τις δίνουμε στον επισκέπτη. Και πρέπει τον κόσμο εδώ στην Εύβοια, που έχουμε πολύ μεγάλη επισκεψιμότητα, ειδικά στη Χαλκίδα, να τον τραβήξουμε και στο εμπορικό κέντρο. Για αυτό προχώρησα στην ανάδειξη του μεσαιωνικού τείχους που είναι πλέον γεγονός στο Επιμελητήριο μας. Θα μπει στις πολιτιστικές διαδρομές της αρχαιολογικής. Αυτό έγινε με τη βοήθεια της αρχαιολογικής υπηρεσίας . Μας έχει υποσχεθεί ότι θα μπει στις πολιτιστικές διαδρομές της Αρέθουσας ώστε να είναι επισκέψιμο. Σε δύο-τρεις μήνες πιστεύω, ότι θα είναι έτοιμος και ο εκθεσιακός χώρος στο ισόγειο χώρο του Επιμελητηρίου, που θα προβάλλει και θα αναδεικνύει την ιστορία της βιομηχανίας που είχαμε, των προϊόντων και των ανθρώπων της Εύβοιας. ‘Έχουμε μία πάρα πολύ μεγάλη ιστορία. Πάρα πολλά εργοστάσια στην Εύβοια που έχουν κλείσει αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχουν. Όμως με την έκθεση ένας επισκέπτης δεν θα δει μόνο την ιστορία της βιομηχανίας. Θα γνωρίσει μέσα από τις εικόνες και τα αντικείμενα, τη ζωή τότε των ανθρώπων, τις συνήθειές τους. Κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Η Regatta “Νήσος Εύβοια” είναι και αυτή μία παρακαταθήκη που αφήνω από την προεδρία μου.
Η διεκδίκηση και ο “αγώνας” για να αναγνωριστεί επιτέλους η Εύβοια ως νησί
Ένα άλλο μεγάλο κομμάτι που μπορώ να πω ότι τελείωσε με επιτυχία. Αρχικά, όταν το πρώτο ξεκίνησα όλοι με κοιτούσαν περίεργα. Το να αναγνωριστεί δηλαδή η Εύβοια σαν νησί. Η Εύβοια είναι νησί, είμαστε το δεύτερο μεγαλύτερο νησί. Παρ’όλα αυτά, δεν έχουμε τα δικαιώματα που έχει ένα νησί λόγω της σταθερής γέφυρας. Υπάρχει ένας ευρωπαϊκός κανονισμός που αποκλείει από χρηματοδοτήσεις, από προγράμματα, διάφορα δηλαδή οφέλη, λόγω της σταθερής γέφυρας. Αυτό λοιπόν, το ανακάλυψα όταν με επαφές που είχα με το Υπουργείο Ναυτιλίας για να διεκδικήσω καταρχάς, το μεταφορικό ισοδύναμο, αλλά και τη σύνδεση της νότιας Εύβοιας με τις Κυκλάδες, του λιμανιού της Κύμης με νησιά του Αιγαίου και με την Θεσσαλονίκη. Γιατί πιστεύω ότι μόνο έτσι μπορούμε να έχουμε ανάπτυξη και ένα επιπλέον εισόδημα στην Εύβοια.
Ωστόσο, έβρισκα πάντα ένα τείχος μπροστά μας. Δηλαδή, ενώ βρίσκαμε ναυτιλιακές εταιρείες που ήταν πρόθυμες να βάλουν καράβια να συμμετέχουν στις συνδέσεις, αυτές δεν επιδοτούνται από το κράτος γιατί η Εύβοια έχει τη σταθερή γέφυρα. Έβρισκε ότι δεν υπήρχε λόγος και προτιμούσαν να επιδοτηθούν με γραμμές άλλα άγονα νησιά. Ξεκίνησα λοιπόν, μία προσπάθεια. Στην αρχή με κοιτούσαν λίγο περίεργα και πάρα πολλοί το χλεύασαν αυτό, δεν το πίστεψαν. Ξεκίνησα με ένα συνέδριο που έγινε πέρυσι τον Οκτώβρη στη Χαλκίδα, είχα καλέσει όλους τους προέδρους των νησιωτικών Επιμελητηρίων, είχαν έρθει επίσης από το Υπουργείο Ναυτιλίας, ο κύριος Κυριαζόπουλος, που είναι υπεύθυνος λιμένων από το Υπουργείο Ναυτιλίας, και η κυρία Καλογήρου Γενική Γραμματέας. Εκεί λοιπόν, δείξαμε τις δυσκολίες που έχει η Εύβοια, όπως ότι είναι ένα απομονωμένο νησί. Για παράδειγμα πολύ δύσκολα μπορεί να μεταφερθεί από νότια Εύβοια ένας ασθενής για να έρθει στο νοσοκομείο της Χαλκίδας. Έχουμε νεφροπαθείς, 35 άτομα, που μετακινούνται μέρα παρά μέρα από Κάρυστο για να έρθουν για αιμοκάθαρση στη Χαλκίδα και από βόρεια Εύβοια το ίδιο. Όταν κλείνει ο δρόμος στον Άγιο, η κάτοικοι είναι απομονωμένοι. Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν και στην εκπαίδευση. Υπάρχει λοιπόν, στην Εύβοια απομόνωση, όπως και αυτή που υπάρχει στα ακριτικά νησιά. Υπάρχουν δηλαδή κριτήρια. Πρέπει γι’αυτό και εμείς να πάρουμε τα οφέλη που έχουν και τα νησιά αυτά. Μετά λοιπόν από αυτή τη σύσκεψη, ακολούθησε μία δεύτερη συνάντηση στην Κύμη που είχαν έρθει πάλι από το Υπουργείο Ναυτιλίας. Μετά από πάρα πολλές συναντήσεις, έγγραφα και πιέσεις στο υπουργείο, φέτος τον Ιανουάριο στην πίτα του Επιμελητηρίου μας, είχαν έρθει πάλι η κυρία Καλογήρου και ο κύριος Κυριαζόπουλος, και μας ανακοίνωσαν ότι επιτέλους η Εύβοια αναγνωρίστηκε ως νησιωτική περιοχή και θα συμπεριληφθεί σε προνόμια που απολαμβάνουν αντίστοιχες περιοχές! Αυτό ανακοίνωσαν τότε οι εκπρόσωποι του υπουργείου Ναυτιλίας και νησιωτικής πολιτικής, δικαιώνοντας έτσι τις συνεχείς προσπάθειες του Επιμελητηρίου και της προέδρου.
Η φημολογία αλλά και οι δημόσιες τοποθετήσεις πως η ιδέα της ανάδειξης του Μεσαιωνικού Τείχους στο κτίριο του Επιμελητηρίου Εύβοιας δεν άνηκε στην πρόεδρο Βούλα Αγιοστρατίτη
Δεν θέλω να διεκδικήσω καμιά πρωτιά. Ιδέες έχουμε όλοι μας. Το πιο εύκολο πράγμα είναι να είμαι στο σπίτι μου με έναν υπολογιστή και σας βγάζω ιδέες για όλη τη Χαλκίδα και σχέδια για ότι θέλετε. Μέχρι το να υλοποιηθεί κάτι όμως, είναι πολύ διαφορετικό. Το γράφω και στο προσωπικό μου προφίλ, το αδύνατο όμως έγινε δυνατό. Γιατί το τείχος ήταν κρυμμένο πραγματικά από σωληνώσεις, που έρχονταν από το 4ο όροφο, έβγαιναν έξω στον κεντρικό αγωγό του Δήμου, που όταν έφερε υδραυλικό μου είπε “δεν μπορούμε να τις βγάλουμε”. Μπροστά ακριβώς από το τείχος βρισκόταν λέβητας θέρμανσης, δεξαμενή πετρελαίου βιδωμένη στον τοίχο, όχι απλά εγκαταστάσεις, και μία δεξαμενή σιδερένια ύψους 3 μέτρων του ‘60. Δεν ξέρω από πότε την είχαν, δεν μπορώ να πω χρονολογία ακριβώς, η οποία δεν έβγαινε έξω γιατί δεν είναι εύκολη η πρόσβαση στο υπόγειο, και μου έλεγαν ότι πρέπει να κοπεί με οξυγονοκόλληση. Η οξυγονοκόλληση δεν έμπαινε μέσα εκεί, λόγω του πετρελαίου γιατί θα παίρναμε φωτιά. Μου λένε λοιπόν, είναι αδύνατον, βγάλτε το από το μυαλό σας. Με βοήθησε πολύ, επειδή έβλεπε ότι είχα μεράκι, ο υπεύθυνος καθαριότητας, ο οποίος ήρθε κρυφά, και του οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ, του Γιώργου, με πριόνι και κάθισε μία εβδομάδα μόνος του με πριόνι. Φυσικά, κάναμε ότι χρειαζόταν με απόλυτη ασφάλεια. Ενώ εξειδικευμένα συνεργεία έλεγαν ότι είναι αδύνατο. Ο υδραυλικός μπόρεσε και βρήκε λύση και μεταφέραμε τις αποχετεύσεις. Βρήκα πολλές δυσκολίες γιατί έπρεπε να βγάλω άδεια, ενώ είχε πολλές παρανομίες το κτίριο, όταν εγώ δεν είχα χρήματα για να υλοποιήσω την ανάδειξη του τείχους. Ωστόσο έπρεπε να πληρώσω τώρα για να νομιμοποιήσω όλο το κτίριο, για να προχωρήσω στην άδεια αυτή. Ακόμη, είχα και μία αρχαιολογία που όταν ήρθε και το είδε λέει stop θα το αναλάβει η αρχαιολογία. Έλεγα, πόσο χρόνο θέλετε για μας να δώσετε την άδεια. Η απάντηση ήταν 2-3 χρόνια.
Γι΄ αυτό λέω, ότι από ιδέες και εγώ τώρα μπορώ να καθίσω να σας πω ότι Χαλκίδα για να διορθωθεί θέλει 10 πράγματα που τα γνωρίζουμε όλοι. Το να ασχοληθείς όμως είναι δύσκολο και σε αυτό με εμπιστεύτηκαν πάρα πολλοί χορηγοί, οι οποίοι πλήρωσαν και θα τους αναφέρουμε στην είσοδο. Δεν είχα χρήματα, έπρεπε να αντιμετωπίσω όλα αυτά τα προβλήματα και να προχωρήσω έτσι. Δεν είναι εύκολο, ιδέες υπάρχουν πολλές, αλλά ποιος τις υλοποιεί είναι το θέμα. Όπως και την ιδέα της έκθεσης για τον χώρο, δεν την είχα μόνο εγώ. Είχε γίνει πριν από μερικά χρόνια μια παρόμοια έκθεση στον χώρο του ΟΛΝΕ και κράτησε μια εβδομάδα, και είχα βοηθήσει τότε σαν γενική γραμματέας. Μου άρεσε σαν ιδέα γιατί η βιομηχανία εξαφανίζεται και τα νέα παιδιά δεν θα γνωρίζουν την ιστορία της βιομηχανίας που είχε περιοχή μας και το σκεφτόμουνα, το είχα στο μυαλό μου, που μπορούμε να το κάνουμε. Όταν άδειασε η τράπεζα είπα εδώ είμαστε. Θα κάνουμε εδώ αυτόν το εκθεσιακό χώρο για να τραβάμε λίγο και από την παραλία τον κόσμο που έρχεται στο εμπορικό κέντρο. Λοιπόν, την ιδέα την είχαν άλλοι, για να γίνει όμως αυτό τώρα που γίνεται, μαζί με τον Γιάννη τον Ζήκο που του οφείλω πολλά για όλο αυτό που προσφέρει χωρίς να πληρωθεί. Έχει σχεδιάσει δηλαδή όλο τον χώρο και με βοηθάει μέσα στον εκθεσιακό χώρο.
Η εκπαίδευση επιχειρηματιών και η γυναικεία επιχειρηματικότητα σε πρώτο πλάνο
Προώθησα πάρα πολύ τη γυναικεία επιχειρηματικότητα, την εκπαίδευση στον τουρισμό, στην εστίαση αλλά και σεμινάρια. Ξεκίνησα μία συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Αιγαίου που τη θεωρώ πολύ σημαντική και μπορούμε να την εκμεταλλευτούμε εντός εισαγωγικών από δω και πέρα, για εκπαίδευση επαγγελματιών στο νομό μας. Διότι χρειάζεται και στον τουρισμό και στην εστίαση και στο εμπορικό κομμάτι.
Φωτογραφίες: Πένη Θεοδοσίου
