Η ζωή σε ελληνικό νησί εκτός από πολλά άλλα σημαίνει και ψάρεμα. Θάλασσα, αλμύρα, καϊκια, δίχτυα.
4 μοναδικές φωτογραφίες από τον φωτογράφο Αντώνιο Λάμπρου ήταν η αφορμή μας, για αυτό το αφιέρωμα.
Η βάρκα είναι κάτι σαν σύζυγος του ψαρά. Οι Έλληνες ψαράδες έχουν μια ιδιαίτερη σχέση με τις βάρκες τους. Συνήθως της δίνουν το όνομα της συζύγου τους ή της κόρη τους. Εναλλακτικά παίρνουν ονόματα των αγίων τους. Σε κάθε περίπτωση, τα ονόματα έχουν μια εξαιρετική σημασία για τους ψαράδες Αντανακλούν μια ιδιαίτερη σχέση ή τιμούν τη μνήμη ενός σημαντικού πρόσωπο.
Η ζωή των ψαράδων κινείται στα όρια της μυθοπλασίας και έχει πολύ φαντασία. Ξοδεύουν ημέρες, εβδομάδες ή ακόμη και μήνες σε μόνιμη μοναξιά στη θάλασσα. Αυτό διεγείρει τη φαντασία. Οι μύθοι και οι θρύλοι αναπτύσσονται αφενός από την ανάγκη τους να να συμβιβαστούν με δραματικές και τραυματικές εμπειρίες στη θάλασσα, αλλά συχνά είναι μια προσπάθεια για να εξηγήσουν ή να εξιδανικεύσουν τη σχέση τους με τη φύση και την άγρια ζωή. Παρ ‘όλα αυτά, υπάρχει ένας κώδικας τιμής: Οι γηραιότεροι αλιείς με τη μεγαλύτερη εμπειρία είναι άνθρωποι σεβαστοί και οι ιστορίες τους δεν αμφισβητούνται ποτέ.
Τις πανέμορφες εικόνες του Ευβοιώτη φωτογράφου Αντώνιου Λάμπρου από στιγμές ψαρέματος με αλιευτικό γρι – γρι στον Βόρειο Ευβοϊκό τις παρουσιάσαμε με τις λέξεις ενός Αυστριακού φωτογράφου, ο οποίος είχε κάνει πριν μερικά χρόνια ένα μοναδικό λεύκωμα για τους έλληνες ψαράδες των νησιών.
Για αυτό το λεύκωμα, ο Αυστριακός Christian Stemper επί πέντε χρόνια κατέγραφε έλληνες ψαράδες.