Χαλκίδα: Μια πόλη γεμάτη εμπόδια για τα άτομα με κινητικές δυσκολίες (pics)

Σήμερα, 3 Δεκεμβρίου, είναι η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με αναπηρία, μια ημέρα που προωθεί την κατανόηση σε θέματα αναπηρίας και την κινητοποίηση υπέρ των δικαιωμάτων αξιοπρέπειας και ευημερίας των ατόμων με αναπηρία αλλά και την ένταξη σε κάθε πτυχή της πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής και πολιτιστικής ζωής.

Μια μορφή αναπηρίας είναι οι κινητικές δυσκολίες και αυτό που μας απασχολεί στο Ghetto για την Χαλκίδα, είναι η εξής ερώτηση: Άραγε πόσοι άνθρωποι με κινητικές δυσκολίες ζουν στην πόλη μας;

Δεν θυμάμαι πότε είδα τελευταία φορά κάποιον να κινείται μόνος με αμαξίδιο! Εσείς;;;

Προφανώς και έχουμε συμπολίτες ΑμεΑ, αλλά δεν τους συναντάμε συχνά έξω μόνους γιατί  δυσκολεύονται να κινηθούν και να κυκλοφορήσουν στην πόλη, καθώς οι υποδομές αλλά και η νοοτροπία όλων μας τους βάζει ένα σωρό εμπόδια. Αυτό που για εμάς είναι μια απλή καθημερινή εύκολη διαδικασία, για τα άτομα με αναπηρία φαντάζει Γολγοθάς και χωρίς τη βοήθεια κάποιου δικού τους ανθρώπου είναι σχεδόν αδύνατο να κινηθούν χωρίς προβλήματα στην πόλη.

Στην επόμενη βόλτα σας στη Χαλκίδα παρατηρείστε τα πεζοδρόμια.

Κάποια είναι πολύ ψηλά, άλλα γεμάτα λακούβες και ανώμαλες επιφάνειες, αλλού κλείνουν την πρόσβαση κολωνάκια ή διαφημιστικές ταμπέλες και διάφοροι επαγγελματίες καταπατούν κοινόχρηστους χώρους κατά βούληση! Ακόμη και σε περιπτώσεις που υπάρχουν ράμπες διέλευσης αμαξιδίων, θα συναντήσουμε κακοτεχνίες.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να καθίσταται αδύνατη και επικίνδυνη η μετακίνηση ανθρώπων με κινητικές αναπηρίες.

Πέρα όμως από τις βαρύτατα προβληματικές υποδομές της πόλης, υπάρχει και η τραγική συμπεριφορά όλων μας ως προς τις θέσεις πάρκινγκ  ΑΜΕΑ και τις ράμπες διέλευσης.

Δεν γίνεται να παρκάρουμε τελείως απερίσκεπτα μπροστά σε μια ράμπα χωρίς ίχνος σεβασμού στον άνθρωπο που έχει ανάγκη να την χρησιμοποιήσει, ούτε να καταλαμβάνουμε μια θέση πάρκινγκ ΑΜΕΑ χωρίς να έχουμε κάποια αναπηρία.

Ακόμη, παρατηρείστε πόσο «αφιλόξενα» είναι για τα άτομα με κινητική αναπηρία τα περισσότερα εμπορικά μαγαζιά, καφέ και εστιατόρια της Χαλκίδας.Σχεδόν πουθενά δεν υπάρχει ράμπα για εύκολη πρόσβαση αμαξιδίου.      Δαπανούνται από τους επιχειρηματίες μεγάλα χρηματικά ποσά για διακόσμηση και στυλ, αλλά δεν υπάρχει καμία μέριμνα για τα άτομα που κινούνται με αμαξίδιο.

Το μόνο λοιπόν που έχει επιτευχθεί λόγω έλλειψης υποδομών και κακής νοοτροπίας είναι η απομόνωση των ανθρώπων με κινητικές αναπηρίες. Πρόκειται για μια έμμεση «απαγόρευση» της εύκολης και ελεύθερης κυκλοφορίας τους, που θυμίζει την αρχαία τιμωρία του Καιάδα.

Οι αρμόδιες υπηρεσίες θα πρέπει να επενδύσουν στη βελτίωση  της κακής ή ακόμα και ανύπαρκτης κατάσταση των υποδομών στη Χαλκίδα, αλλά και όλοι εμείς θα πρέπει να μάθουμε να σεβόμαστε επιτέλους με τις πράξεις μας και όχι στα λόγια, εκείνους τους ανθρώπους που αγωνίζονται για να καταφέρουν απλά να κυκλοφορήσουν στον δρόμο.

Η διαφορετικότητα δεν είναι το πρόβλημα… ο τρόπος που στεκόμαστε απέναντι στην διαφορετικότητα είναι το πρόβλημα και μάλλον η Χαλκίδα είναι μια πόλη με πολλές αναπηρίες!