Το τελευταίο δέντρο κρατήστε το για να κρεμαστείτε

Δεν μπορώ άλλο να βλέπω να καίγεται κάθε καλοκαίρι ο τόπος μου. Εσύ μπορείς;

Δεν έχει περάσει ένας χρόνος από την θλιβερή φωτιά στο Μάτι και παρόλα αυτά η Ελλάδα συνεχίζει ακάθεκτη την “παράδοσή” της. Κάθε καλοκαίρι πυρκαγιές. Έλεγες, δε μπορεί μετά από την τραγωδία στο Μάτι κάτι θα αλλάξει. 101 ψυχές που να πάρει. Κι όμως, όλα συνεχίζονται κανονικά και η Ελλάδα καίγεται και αυτό το καλοκαίρι. Και έχουμε ακόμα 6 Ιουλίου διάολε!

Καίγεται η Εύβοια δύο ολόκληρα 24ώρα. Καίγεται το νησί μας πάλι, όπως πριν 4 χρόνια που κάηκε η Λίμνη. Όπως τέτοια παραδείγματα έχει κάθε γωνιά της Ελλάδας.

Στις φονικότερες δασικές πυρκαγιές στον κόσμο από το 1871 η μία είναι στην Ελλάδα. Και πάλι δεν αλλάζει τίποτα.

Δεν με νοιάζει κύριε υπουργέ, βουλευτά, να πας στο σημείο της φωτιάς την ημέρα που καίγεται ο τόπος μου. Με νοιάζει να κάνεις κάτι, τόσα χρόνια που δεν κάνεις, για να μην χρειαστεί να πας στο σημείο της φωτιάς και να βγάλεις φωτογραφία για τα ΜΜΕ δείχνοντας ότι είσαι σε ετοιμότητα.

“Οι φωτιές στα δάση είναι φυσιολογικά φαινόμενα. Η φωτιά είναι ομαλά ενταγμένη στα μεσογειακού τύπου οικοσυστήματα. Σε όλες τις χώρες γύρω από τη Μεσόγειο, στην Καλιφόρνια, στο Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας, στη Νότια Αφρική, στην Αυστραλία, στη Χιλή είναι σύνηθες φαινόμενο. Την προηγούμενη μόλις εβδομάδα φωτιά στην Καλιφόρνια έκανε στάχτη 2.000 σπίτια. Η Ελλάδα δεν είναι ειδική περίπτωση. Ακόμα και τα ζώα της χώρας μας είναι προσαρμοσμένα σε αυτήν. Υπάρχουν πουλιά που πάνε μόνο στις καμένες εκτάσεις γιατί εκεί βρίσκουν πολλά έντομα. Και τα έντομα είναι πολλά, γιατί τα φυτά που βγαίνουν στις καμένες περιοχές ανθίζουν γρηγορότερα. Είναι, όσο και αν δεν το πιστεύουμε, αυτός ο κύκλος της ζωής των μεσογειακών οικοσυστημάτων. Μια καμένη περιοχή, την πρώτη χρονιά μετά τη φωτιά είναι κήπος.

Το θέμα είναι πως δεν αντιμετωπίζονται σωστά οι πυρκαγιές. Η πυρκαγιά των δασών θέλει ειδική αντιμετώπιση. Ενώ στην Ελλάδα ο καθένας λειτουργεί ως μαθητευόμενος μάγος.

Έχουμε μια μανία με τα πεύκα. Τα φυτεύουμε παντού. Στα στρατόπεδα τα βάζουν δίπλα στις πυριτιδαποθήκες. Τα πεύκα όμως έχουν ένα… μειονέκτημα. Χρειάζονται, προκαλούν, τη φωτιά. Ανήκει στο DΝΑ τους. Στο Πήλιο που δεν έχει πεύκα, πήγαν οι δασολόγοι και φύτεψαν. Τα πεύκα αυτά έχουν καεί έως τώρα τρεις φορές. Στην Πάρνηθα τα πεύκα έκαψαν τα έλατα. Από τη ρητίνη βγαίνει το εύφλεκτο νέφτι”.

Αυτά τα παραπάνω, είναι λόγια του καθηγητή Νίκου Σ. Μάργαρη, επιστήμονας, πρωτοπόρος για τα ελληνικά δεδομένα σε θέματα οικολογίας, καθηγητής ειδικός στην οικολογία των μεσογειακών φυτών και γενικότερα των μεσογειακών οικοσυστημάτων.

Και τώρα φτάνουμε σε εσένα. Σε εσένα που με κάθε ευκαιρία δείχνεις με το δάχτυλο κάποιον άλλον και του ρίχνεις την ευθύνη. Κι όμως, εσύ, εγώ, εμείς, οι άνθρωποι φταίμε περισσότερο.

Όταν σκεφτόμαστε το δράστη μιας καταστροφικής πυρκαγιάς συνήθως πέφτουμε έξω, λέει και δείχνει τη δημιουργία ενός “άγριου” ανδρικού προσώπου ενώ το σκιτσάρουν. Το σκίτσο ολοκληρώνεται, αλλά ξαφνικά αλλάζει. Το πρόσωπο γλυκαίνει, μπαίνουν χρώματα και τελικά παίρνει μορφή. Γιατί -όπως λέει και το σποτάκι της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας- “τις περισσότερες φορές είναι απλά ένας από μας”.

Για αυτό άνθρωπε, φταίνε όλα τα παραπάνω αλλά φταις και εσύ. Η φύση εκδικείται και τιμωρεί. Μετά από όσα ζήσαμε το περασμένο καλοκαίρι, μπορείς να βλέπεις πάλι τον τόπο σου να καίγεται; Και θα είναι μόνο ο τόπος σου…;