Δεν ξέρω εάν αναρωτήθηκες διαβάζοντας τον τίτλο για ποιο κράτος μπορεί να γράφει το συγκεκριμένο κείμενο. Όμως, νομίζω πως είναι ιδιαίτερα εύκολο να το καταλάβεις. Θα συμπληρώσω και κάτι ακόμα, για να στο κάνω πιο εύκολο. Αναφέρομαι στο πιο άδικο κράτος που μπορεί να υπάρχει στην Ευρώπη.
Τώρα σου το έδωσα στο πιάτο. Μιλάω για το Ελληνικό κράτος.
Αυτές τις ημέρες στην χώρα που ζούμε εξελίσσονται παράλληλα δύο γεγονότα που δείχνουν την αδικία που επικρατεί στο Ελληνικό κράτος. Στην φοβερή και τρανή Ελλάδα λοιπόν, το κράτος χαρίζει χρέη 240 εκατομμυρίων ευρώ σε έναν επιχειρηματία για μία ιδιωτική επιχείρηση ενώ την ίδια στιγμή έχει αρνηθεί να καλύψει εάν όχι όλο το ποσό, έστω ένα μέρος του, για τη νοσηλεία και την θεραπεία του μικρού Παναγιώτη – Ραφαήλ.
Δεν θα σχολιάσω καθόλου τις δηλώσεις του υπουργού παιδείας για το συγκεκριμένο θέμα, αλλά θα γράψω κάτι και ας επαναλμβάνομαι: Ζούμε σε ένα κράτος που μπορεί να χαρίζει εκατομμύρια ευρώ σε χρέη αλλά δεν μπορεί να πληρώσει τη σωτηρία ενός παιδιού!
Και αυτό πρέπει να το βάλεις στο μυαλό σου καλά. Γιατί ο καθένας από εμάς μόνος του και ταυτόχρονα όλοι μαζί μπορούμε να αλλάξουμε κάτι σε αυτή την χώρα. Από τους πολιτικούς και τους ανθρώπους που καλούνται να μας κυβερνήσουν μην περιμένεις τίποτα. Μας το έχουν αποδείξει πολλές φορές άλλωστε.
Το ποσό του Παναγιώτη – Ραφαήλ θα μαζευτεί (έτσι θέλω να πιστεύω), αλλά μετά θα έρθει και το επόμενο παιδάκι που θα έχει ανάγκη την βοήθεια μας. Όμως, πολύ πιθανό όλοι εμείς που θα έχουμε μαζέψει το ποσό για τον μικρό Ευβοιώτη, τότε, να μην έχουμε τα κουράγια να το επαναλάβουμε.
Μέχρι τότε θα πρέπει εγώ, εσύ, όλοι μας, να έχουμε δώσει στο κράτος να καταλάβει πως άλλη αξία έχουν 240 εκατομμύρια και άλλη 3. Και δεν μιλάω με μαθηματικούς και οικονομικούς όρους….
