.jpg)
.jpg)
.jpg)
Έφτασε λοιπόν και η πρώτη εθνική επέτειος για το 2019!!!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
Έφτασε να ολοκληρώσει το έργο που έχει ήδη ξεκινήσει η φύση, πλημμυρίζοντας τον τόπο με χρώματα κι αρώματα.
Η εθνική μας επέτειος αυτή, λοιπόν, όπως κάθε χρόνο, θα μας θυμίσει τη δύναμή μας ως έθνος, τα κατορθώματά μας και ότι κυλλά στο αίμα μας ο αγώνας για την ελευθερία! Ταυτόχρονα η μεγάλη αυτή μέρα για τη χριστιανοσύνη, ο εορτασμός του Ευαγγελισμού της Παναγίας μας, γεμίζει τις ψυχές μας με ευλογία, ευγνωμοσύνη και ταπεινότητα, αφού μας θυμίζει πόσο μικροί είμαστε μπροστά σε αυτό Το θείο θαύμα.
Από εχθές το βράδυ λοιπόν, με γνώμονα όλα τα παραπάνω, ένιωθα πως θέλω αύριο (σήμερα δηλαδή) να μην κάνω ότι κάθε χρόνο, αλλά να κάνω κι εγώ κάτι μεγάλο όπως έκαναν οι πρόγονοι μας!Κι αφού η Παναγία μας, έκανε το θαύμα Της, τότε ίσως να μπορεί να μας βοηθήσει να ζήσουμε και το δικό μας!
Κάπου εκεί ξεκίνησε το ταξίδι της φαντασίας και άρχισα να ονειρεύομαι τα εξής:
Ότι έχουμε, λέει, ένα κινητό ή μία εφαρμογή, δεν ξέρω…. που μπορούμε και μιλάμε μεταξύ μας όλη η χώρα!
(ΣΑΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΑ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ ΕΙΝΑΙ)
Ε, εκεί που κάθομαι και σκέφτομαι λοιπόν τι να κάνω και πως της αξίζει της 25ης Μαρτίου να ξοδευτεί…στέλνω ένα μήνυμα, λέει, κατά τις 10 το βράδυ, (σε αυτή τη φανταστική, ομαδική ελληνική συνομιλία) που λέει:
«Θέλετε να πάμε να πάρουμε την Πόλη»;
_____________________________________
«Το μήνυμα διαβάστηκε και η χώρα πληκτρολογεί κι εγώ περιμένω πως και πως την απάντηση…
«Ναι», «ναι», «φύγαμε», «τι ώρα και που», «ναι», «ναι», «πάμε», «κάνω ένα ντους και φύγαμε» και άλλα 10.759.693 τέτοια μηνύματα έφτασαν στην ομαδική!!!
Δώσαμε ραντεβού λοιπόν στις 2 το βράδυ στη Θεσσαλονίκη και ξεκινήσαμε για την Πόλη!
Στις 6:35 ήμασταν εκεί!!!
Η πρώτη μας δουλειά να λειτουργήσουμε την Αγιά Σοφιά φυσικά!!! Στριμωχτήκαμε ήσυχα ήσυχα μέσα στο ναό της Αγίας Σοφιάς όσοι φτάσαμε πρώτοι…
Άναψε ο πατήρ Πέτρος με τον πάτερ Κωνσταντίνο τα θυμιατά, άλλοι ανάψαν τα κεριά τους, άλλοι φαναράκια, άλλοι έξω από την εκκλησία δεν πίστευαν αυτό που ζούσαν και παρέμεναν γονατιστοί έξω από το ναό.
ΞΑΦΝΙΚΆ…. άνοιξε η πύλη, που λέγεται πως κρύβει 566 χρόνια τώρα, τον ιερέα που περιμένει να ολοκληρώσει τη λειτουργία, που δεν πρόλαβε τότε και έτσι αρχίζει η δοξολογία!!!
Οι καμπάνες ξεσήκωσαν το Βόσπορο και οι φωνές μας ενωμένες γέμισαν κάθε γωνιά της Κωνσταντινούπολης με τις ψαλμωδίες, που δεν έβλεπαν την ώρα να ελευθερωθούν!
Μετά από τόσα χρόνια στρίμωγμα μέσα στα κλεμμένα ντουβάρια, οι ψυχές, γίναν πουλιά και κατέκλυσαν τον Κωνσταντινοπολίτικο ουρανό…
Το συναίσθημα απερίγραπτο!
Λες και βρισκόμαστε πίσω στο 1453 παρέα με το λαό μας, τότε & τώρα, σ’ένα παραδείσιο κλίμα κατάνυξης και λύτρωσης!
Όλη η πλάση μυρίζει λιβάνι και Ελλάδα.
Τελειώνει η λειτουργία και βγαίνουμε φωνάζοντας: «Ελευθερία ή θάνατος»!
Γεμίζουμε τα καφέ της Πόλης και οι μανάδες μας βάζουν τα μπρίκια στη φωτιά να ψήσουν 10+κάτι εκατομμύρια ελληνικούς καφέδες!
Κάπου εκεί ακούω κάποιος να ζητά “Freddo Espresso με STEVIA” και αρχίζω να βγαίνω από τη μαγεία.
Τα ελληνικά στόριζ, έχουν ρίξει το ίνσταγκραμ με κορυφαίο χάσταγκ:
#πάλιδικήμαςείναι
Οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι των φετινών εκλογών, ήταν όλοι εκεί πάνω στ’άλογα με λαμπάδες στα χέρια.Οι υποψήφιοι αρχηγοί των συνδυασμών της πόλης μας, ενωμένοι, μοιράζονταν τις τέσσερις γωνιές της γαλανόλευκης και την ανέμιζαν γεμάτοι υπερηφάνεια στις κεντρικές οδούς και στις πλατείες!(Στο όνειρο τους υπολόγισα 4, προ ένωσης των δύο συνδυασμών. Συγνώμη έτσι με βόλευε να μοιράσω τη σημαία).
Σε αυτό το σημείο είναι που θέλω να μου πείτε αν είστε μέσα να κάνουμε μία επανάσταση, να κάνουμε κάτι ξεχωριστό…
Να συνεργαστούμε και να σε βοηθήσουμε να καταφέρεις όπως φαντάζεσαι εσύ, τη δική σου επανάσταση!Αλλιώς θα κατέβω να απολαύσω την υπέροχη πόλη μας γεμάτη από κόσμο και ήλιο…
– Θα απολαύσω τη Θεία Λειτουργία στον Άγιο Νικόλαο.
– Θα περπατήσω στην πλατεία με κατεύθυνση προς την παραλία υπό τον ήχο των τυμπάνων που θα προβάρουν οι μαθητές των σχολείων…
– Θα βρω μία καλή θέση να παρακολουθήσω την παρέλαση, αποφεύγοντας τυχόν παρεξηγήσεις του τύπου: «Κάντε άκρη κυρία μου εδώ καθόμουν εγώ, τι ήρθατε και κάτσατε μπροστά μας….»
– Θα πιω έναν 5ωρο καφέ στην παραλία μας μέχρι να ζαλιστώ από το σουλάτσο του κόσμου «πάνω-κάτω»….
– Θα συνεχίσω με την οικογένεια και τους φίλους μας σ’ένα γεμάτο με μπακαλιάρο-σκορδαλιά τραπέζι, κάτω από τον ήλιο.
– Θα διατηρήσω τη ζάλη μου επιλέγοντας το συνδυασμό ήλιο-ούζο!!!
– Θα ξαναπάμε για καφέ και γλυκό μετά τα ούζα, μέχρι να νυχτώσει ή ακόμα και να τα απολαύσουμε εκεί επι τόπου, πάνω από το μπακαλιάρο!
– Τέλος, θα πάρω το δρόμο για το σπίτι μου, χορτάτη από ελευθερία, ήλιο και νησιωτικές γεύσεις.
Ενώ ταυτόχρονα θα εντυπωσιάζομαι από τις ουρές των αυτοκινήτων που θα δημιουργήσουν οι εκδρομείς και θα μου θυμίζουν μία ακόμα φορά, πως εγώ σε αυτόν τον τόπο ζω κάθε μέρα!
Πως δε χρειάζεται να διανύσω χιλιόμετρα για λίγο ήλιο και θάλασσα…
Πως ξυπνάμε κάθε μέρα σε μία μαγικά νησιωτική εξοχή…
Πως μπορώ οποιαδήποτε στιγμή να συναντηθώ με τους φίλους μου μετά τη δουλειά και να περάσω όπως σήμερα!
Πως περπατώντας στην πόλη, μπορώ να ξεκλέψω χρόνο, ανάμεσα στις υποχρεώσεις και να απολαύσω έναν περίπατο στις παραλίες μας!
Πως κάθε μέρα η Χαλκίδα είναι εκδρομή!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
*Φωτογραφίες: Φαίη Δουγαλή
