«Φτου ξελευθερία!»
Λογικά, καταφέραμε να ολοκληρώσουμε με επιτυχία την πρώτη μας καραντίνα, εύχομαι και τελευταία!
Σκεφτόμουν τις μέρες που πέρασαν και συνειδητοποίησα ότι είχα φτιάξει μια δική μου πραγματικότητα, μια ρουτίνα, μια καινούργια ζωή υπό συνθήκες!
Με ρώτησε ένας φίλος στο τηλέφωνο: «Τι είχε η καραντίνα σου;»
Και τότε σκέφτηκα….
Είχε μοναξιά, περισσότερη από αυτή που χρειαζόμουν…
Είχε σειρές και ταινίες.
Είχε ιστορίες για βουνά και δάση από τον «ερημίτη» στο τηλέφωνο!
Είχε Σωκράτη με τραγούδια από τον καναπέ του!
Είχε την Οδό Ονείρων κι ας ήταν κλειστή…
Είχε γενέθλια με βιντεοκλήση!
Είχε ξύπνημα στις 8:00 το πρωί ή στις 14:00 το μεσημέρι…
Είχε «γλυκό κύριο» και «άγριο κύριο» στις 18:00.
Είχε βιντεοκλήσεις με τις ομάδες Α.
Είχε μυρωδιά από αντισηπτικό και οινόπνευμα.
Είχε τα νέα για ένα μωρό που θα ΄ρθει!
Είχε 21 μέρες αφθονίας και μηνύματα από Ινδία…
Είχε Πάσχα με τον γείτονα!
Είχε Pro και Νάπολη και tichu με τις Α.
Είχε μετακίνηση 6 και 2.
Είχε «μετακίνηση 7», λίστα Η. και άδεια μπουκάλια «Κανένας» στην κουζίνα…
Είχε σκέψεις που δεν σημείωσα ποτέ!
Είχε ανθρώπους μακριά, αλλά τόσο κοντά…
Είχε πολλή αγάπη!
Δεν ξέρω αν χρειαζόμουν αυτή την παύση, μου έδωσε όμως κάτι καλό… Ζυγίστηκαν πράγματα, αξιολογήθηκαν καταστάσεις και προτεραιότητες και είχα «κοντά» μου όσους χρειάζομαι πραγματικά!
Σίγουρα φοβάμαι το αύριο, όμως πια μπορώ να πω κάτι που δεν το έλεγα πριν ποτέ… «Όλα θα πάνε καλά!»
Έτσι κι αλλιώς, «η ζωή ξέρει κι εγώ την εμπιστεύομαι»!
Εσένα τι είχε η καραντίνα σου;
