Οι 5 μεγαλύτεροι μύθοι στη Χαλκίδα και την Εύβοια! (pics)

Αστικοί μύθοι, φαντάσματα και ανεξήγητα φαινόμενα που θα αρκούσαν για ένα γνήσιο ελληνικό X-Files

Ένα τέτοιο κείμενο δεν θα μπορούσε να γραφτεί με το φως του ήλιου. Και για του λόγου το αληθές, γράφτηκε Σάββατο βράδυ. Το προηγούμενο Σάββατο το βράδυ που είχαμε ξεμείνει μερικοί στην υπόγα του Ghetto (όχι όλοι, γιατί κάποιοι είναι και party animal εδώ πέρα). Η κουβέντα ξεκίνησε στο άκυρο όμως εξελίχθηκε σε ένα τρελό ψαχτίρι για τους θρύλους, τους μύθους και τις ιστορίες μυστηρίου που κυκλοφορούν στη Χαλκίδα και στην Εύβοια. Βρήκαμε αρκετές, και σήμερα σας παρουσιάζουμε το πρώτο μέρος.

ΥΓ. Αυτά παθαίνουμε όταν μας αλλάζουν μέρα τον Σπύρο Παπαδόπουλο…

 

Τα Δρακόσπιτα

Πολλοί το θεωρούν ίσως τον μεγαλύτερο ελληνικό μύθο και ανήκει στο νησί μας. Το μυστήριο με τα Δρακόσπιτα της Εύβοιας, που ο θρύλος λέει ότι υπήρξαν κατοικίες μυθικών Δράκων. Δεν έχουν θεμέλια ούτε συνδετικά υλικά και κατασκευάστηκαν από γιγαντιαίες πλάκες πριν από χιλιάδες χρόνια. Είναι 23 παράξενα κτίσματα, βρίσκονται στη Νότια Εύβοια στο βουνό Όχη κοντά στην Κάρυστο.

Σύμφωνα με τον τοπικό θρύλο οι δράκοι, τα μυθικά πλάσματα που τρόμαζαν τους κατοίκους της περιοχής, έμεναν σε μεγαλιθικά κτίσματα που αποκαλούνται δρακόσπιτα. Η τοποθεσία που τα συναντά κανείς, δεν παραπέμπει σε περιοχή που έχει και ανθρώπινες κατοικίες.

 

Ο θρύλος του αμύθητου θησαυρού

Μπορεί η ιστορία να θυμίζει σενάριο χολιγουντιανής ταινίας, όμως ο θρύλος ενός αμύθητου θησαυρού με χρυσές λίρες και βουνά από διαμάντια μεταφερόταν από πάππου προς πάππου στα νεότερα μέλη της οικογένειας από την Εύβοια, πέντε εκ των οποίων έχουν βάλει τώρα σκοπό της ζωής τους να τον ανακαλύψουν με τη βοήθεια τριών φίλων τους. «Όταν τα τελευταία λόγια του πατέρα σου είναι για τον θησαυρό που άκουγες από παιδί, δεν μπορείς παρά να πιστέψεις ότι υπάρχει» τονίζει στην εφημερίδα Espresso, μια από τους οκτώ επίδοξους «Ιντιάνα Τζόουνς». Όπως λέει, οι ιστορίες για τα πολύτιμα σεντούκια που φέρεται ότι είναι θαμμένα σε χώρο που ανήκει σε εκκλησία της Μητρόπολης Χαλκίδας, Ισταίας και Βορείων Σποράδων ήταν καθημερινά αντικείμενο συζητήσεων του παππού, καθώς υποστήριζε ότι τα είχε θάψει ο δικός του προπάππους.

“Από μικρή άκουγα τον παππού μου να μου περιγράφει τον θησαυρό. Μιλάμε για 12 κασόνια με χρυσές λίρες και κοσμήματα με διαμάντια και πετράδια” ήταν μερικά από τα λόγια της.

 

“Θεού τρομάρα” με τις Νεράιδες

Στην Κάτω Στενή, σε μία τοποθεσία που τη λένε Αγιούς, όπου είναι γεμάτη χαλάσματα από παμπάλαιες εκκλησίες,  λίγο πιο κάτω είναι μία χαράδρα άγρια γεμάτη από δέντρα ψηλά. Στο βάθος της χαράδρας αυτής βγαίνει πολύ νερό που από εκεί το έδεναν οι Στενιώτες και με νεραύλακο το πήγαιναν και ποτίζουν τα περιβόλια τους και τους μπαχτσέδες.  Είναι όμως όπως λένε εκείνη η πηγή και η χαράδρα “Θεού τρομάρα”. Πολλοί  Στενιώτες είχαν ακούσει εκεί,  τη νύχτα και τα μεσάνυχτα ακόμα και την ημέρα, γέλια, τραγούδια και κουβέντες γυναικείες και έλεγαν  πως ήταν Νεράιδες. Κάποτε, έναν που πήγε νύχτα να μαζέψει το νερό και να ποτίσει λένε πως τον πήραν οι Νεράιδες,  το κράτησαν όλη νύχτα σε εκείνη τη χαράδρα και το πρωί παρουσιάστηκε στο χωριό μουρλός και βρεγμένος ως το λαιμό.

 

Η Ιστορία με την στοιχειωμένη φάρμα στη Χαλκίδα

Μία οικογένεια είχε μια φάρμα με μοσχάρια, λίγο πιο έξω από τη Χαλκίδα. Στη φάρμα αυτή, για έναν περίεργο λόγο κανένας φύλακας δεν δεχόταν να πιάσει δουλειά, και όσα σκυλιά είχαν αφήσει για να φυλάνε τον χώρο και την φάρμα το έσκαγαν μετά από ένα-δύο βράδια.

Γύρω από τη φάρμα, ερημιά Θεού…

Μια βραδιά, το παιδάκι της οικογένειας (γύρω στα δέκα τότε) και ο παππούς του, αποφασίζουν να διανυκτερεύσουν στη φάρμα. Είχε φύγει η υπόλοιπη οικογένεια κα η νύχτα αρχίζει να πέφτει (ήταν περασμένες δέκα όταν…) το παιδάκι με τον παππού του βρίσκονταν στο καθιστικό, έτοιμοι να πάνε για ύπνο. Ξαφνικά, ακούγεται από την κουζίνα φοβερή φασαρία και θόρυβος, κατσαρόλες να πέφτουν, πιάτα να σπάνε, φωνές άγριες και θυμωμένες, γενικά χαμός. Το παιδάκι και ο παππούς του έμειναν άναυδοι, γιατί ήταν μόνοι στο σπίτι και σηκώθηκαν σιγά- σιγά να πάνε να ελέγξουν τι είχε συμβεί.

Κάποιο άλλο βράδυ που πάλι είχαν διανυκτερεύσει, ακούνε ξαφνικά στις τρεις τα μεσάνυχτα θόρυβο, ποδοβολητό μοσχαριών, τουφεκιές, φωνές, βρισιές. Σκέφτηκαν ότι ήρθαν κλέφτες να κλέψουν μοσχάρια, κι επειδή ήταν μόνοι τους και δεν είχαν όπλο, δεν τόλμησαν να βγουν, ούτε καν το φως δεν άνοιξαν. Οι πυροβολισμοί και οι φωνές συνέχισαν για αρκετή ώρα. Το επόμενο πρωί, βγήκαν έξω περιμένοντας να αντικρίσουν τον χαμό από κάλυκες σφαιρών και τα μοσχάρια σε άθλια κατάσταση (εάν είχε μείνει κανένα). Ανοίγουν την πόρτα, βγαίνουν έξω και πάνε πίσω στα μοσχάρια, αλλά δεν είχε γίνει τίποτα.

Αργότερα έμαθαν, ότι στο λόφο που είναι λίγο πιο πάνω από τη φάρμα, πριν χρόνια είχε γίνει ομαδική εκτέλεση από τους Γερμανούς στον πόλεμο του 40’.

 

Η ιστορία μυστηρίου στον Φάρο της Χαλκίδας

Η ιστορία μοιάζει με low budget ταινία θρίλερ. Την βρήκαμε στο διαδίκτυο σε σελίδα που ασχολείται με μυστήρια, θρύλους και ιστορίες θρίλερ.

Η ιστορία μυστηρίου του φάρου της Χαλκίδας έχει να κάνει με μια ψυχή ενός κοριτσιού που είχε εγκλωβιστεί μέσα στο δάσος στοιχειώνοντας τα πάντα στο πέρασμά του, μέχρι κάποιος να πάρει εκδίκηση για τον άδικο και βίαιο μα και απαίσιο θάνατο της. Μπορείτε να διαβάσετε όλη την ιστορία αναλυτικά ΕΔΩ.