Οι σκέψεις των συντακτών για τα γενέθλια του GHETTO (videos)

Χριστίνα Τσολάκου

Βασίλη! Πέρασε ένας χρόνος ρε!

Κανονικά πρέπει να σας πω, πως μπήκα στην ομάδα του GHETTO Magazine, αλλά δεν γίνεται, γιατί ξέρω το GHETTO πριν γίνει GHETTO!Ήμουν σε εκείνη την αρχική τριάδα που ονειρεύτηκε μια υπόγα χωρίς παράθυρα, με 2 γραφεία και ένα ψυγείο μπύρες!

Μια παρέα που ήθελε να φτιάξει ένα site που δεν θα υπήρχε λογοκρισία, που τα νούμερα και τα κλικ δεν θα είχαν σημασία, που κάθε ιδέα που έπεφτε στο τραπέζι θα στηριζόταν από όλους. Μια παρέα που ήθελε να φτιάξει ένα site που η Χαλκίδα θα το αγκάλιαζε, θα ταυτιζόταν μαζί του και θα καταλάβαινε ότι υπάρχουν κάποιοι που δεν ενδιαφέρονται να γράψουν  για κουτσομπολιά και τοπικούς celebrities…

Πέρυσι  αυτές τις μέρες δεν είχα σπίτι, δεν είχα πρόγραμμα, δεν είχα ύπνο…

Συναντήσεις με τα παιδιά, με τον προγραμματιστή και πολλές ώρες στο τηλέφωνο με τον Βασίλη στις 3 και 4 το πρωί! Αϋπνία και υπερένταση, άγχος και αισιοδοξία, φόβος και τόλμη…  (και γοητεία γιατί όχι;!)

Ήμασταν στον αέρα…  Ήταν Πέμπτη (γιατί Πέμπτη ;)! Σκεφτόμουν, «όντως τώρα; τα καταφέραμε; και τώρα τι κάνουμε;;;» Μετά όλα πήραν τον δρόμο τους, σχεδόν αβίαστα, αρκετά ευκολότερα από αυτό που περιμέναμε! Εμπόδια αρκετά, μας έριξαν σε στιγμές, δεν γίνεται να μην σε αγγίζει τίποτα, ειδικά όταν είσαι μικρός και σε νομίζουν αδύναμο… Ήταν δύναμη όμως, κάθε πρόβλημα, κάθε δυσκολία μας ένωνε περισσότερο, μας πείσμωνε και μας μάθαινε πολλά!

Στιγμές «GHETTO»; Αμέτρητες! Συζητήσεις που κατέληγαν σε τσακωμούς, τσακωμοί που έμπαιναν στην άκρη για να βγει η δουλειά, συνεργασία που έφερνε την ειρήνη ξανά και τρέλα που κατέληγε σε  άπειρα γέλια! Έτσι δουλεύουμε εμείς, έτσι μάθαμε ο ένας τον άλλον, έτσι δεθήκαμε, έτσι μόνο έρχονται αποτελέσματα!

Δεν θα ξεχάσω τα γυρίσματα για τα promo videos, που βρεθήκαμε στην υψηλή γέφυρα στις 5 το πρωί και σε μια άδεια Χαλκίδα που ακόμα ήταν νύχτα, τρεις τρελοί με μια κάμερα!

Τα backstage από τα βίντεο μας, τις προσπάθειες να σταθούμε σοβαροί σε περιστάσεις που θα ήταν καταστροφικό να μας πιάσουν γέλια, αλλά ένα και μόνο βλέμμα, ένα σχόλιο, ήταν αρκετά για να μας πιάσει νευρικό…

Τα νεύρα του Βασίλη, που ένα χρόνο  τώρα στήνω εκείνον αλλά και όλη την ομάδα στα ραντεβού μας!

Τον τρόμο στα μάτια τους κάθε φορά που τους λέω : «Λοιπόν, έχω θεματάρα!!!»

Δεν θα ευχηθώ πολλά και «μεγάλα»… Θα πω μόνο ότι εύχομαι να παραμείνουμε έτσι, δεμένοι, παρορμητικοί, ώριμα-ανώριμοι, ενθουσιώδεις και τσαμπουκάδες! Και σε έναν χρόνο από τώρα, να μπορώ να γράφω πάλι σκόρπιες σκέψεις χωρίς ειρμό και νόημα, αλλά με πολλή αγάπη και συγκίνηση!

Α! Βασίλη, του χρόνου να πάμε σε υπόγα με πισίνα!

Αν το GHETTO ήταν τραγούδι, φυσικά δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από αυτό που μας είχε κολλήσει πέρυσι τέτοια περίοδο…  «Άδεια η πόλη, που πήγαν όλοι;»

Μόνο που φέτος ξέρουμε που πήγαν και μπορώ με σιγουριά να πω: «Όλη η πόλη σε ένα Ghetto!»

 

Βασίλης Ντέμης

Ξέρετε, το να κάνεις τις ιδέες σου πράξη είναι ένα μεγάλο κατόρθωμα. Το να βρίσκουν και άλλους συνοδοιπόρους είναι ηθική ικανοποίηση. Το να αρέσει αυτή η ιδέα, η δουλειά σου και όσα δίνει, είναι γαμάτο και φανταστικό! Έτσι νιώθω τους τελευταίους μήνες, διότι η δημιουργία του GHETTO έχει βρει ανθρώπους που το γουστάρουν πολύ.

Έπρεπε να δώσουμε στην πόλη ένα σωστό δημοσιογραφικό site. Που θα έχει πρωτογενές περιεχόμενο και δεν θα αρκείται στην αναπαραγωγή. Έπρεπε να θίξουμε και να αναδείξουμε θέματα, ανθρώπους και κοινωνικές ομάδες που στο παρελθόν άλλα media της πόλης τα είχαν αφήσει στο περιθώριο. Προσπαθούμε διαρκώς να προβάλλουμε και να προάγουμε τον πολιτισμό και την τέχνη στην πόλη της Χαλκίδας αλλά και της Εύβοιας. Κάτι που έχει πολύ μεγάλη σημασία για εμάς. Δεν μπήκαμε και δεν θα μπούμε ποτέ σε αυτό το ανελέητο κυνήγι των clicks με ειδήσεις ψεύτικες – clickbait. Με βάση το χιούμορ μας και την σάτιρα σχολιάζουμε την επικαιρότητα της πόλης μας, του νησιού μας αλλά ακόμα και της χώρας μας. Και χωρίς κανένα κόμπλεξ μοιραζόμαστε μαζί σας τα κολλήματά μας, τις αγάπες μας αλλά και τα μίση μας.

Είμαστε το μοναδικό και No1 σε αναγνώστες ηλεκτρονικό περιοδικό της Χαλκίδας. Και είμαστε ακόμα στην αρχή!

Όσο για ευχή δεν θα κάνω, γιατί η τελευταία ευχή που έκανα ήταν να έρθει η Χριστίνα στην ώρα της σε meeting, να πάρει η Πανάθα πρωτάθλημα και να σταματήσουν να αντιγράφουν το GHETTO στη Χαλκίδα. Και όπως εύκολα καταλαβαίνετε καμία ευχή δεν πραγματοποιήθηκε!

Αν πάντως το GHETTO ήταν τραγούδι θα ήταν το “Money for Nothing”

 

Πένη Θεοδοσίου 

Ξέρω ότι η Χριστίνα έχει αρχίσει τους συναισθηματισμούς και έχει γράψει ένα κατεβατό και σας έχει πρήξει, θα προσπαθήσω να είμαι σύντομη.

‘Ένα βραδύ εκεί που έπινα με την παρέα μου σε γνωστό μπαρ της πόλης, πρέπει να ήταν 4 το πρωί, με πλησίασε η Χριστίνα να μου κάνει πρόταση να μπω στο GHETTO! Τι πιο φυσιολογικό! Θέλανε έναν φωτογράφο για κάποια θέματα, χαλαρά πράγματα. Άντε λέω να το κάνω. Δεν περνάνε δυο βδομάδες, θέλανε και βίντεο τελικά! Άντε λέω να κάνω και βίντεο. Μου λένε δεν γράφεις και κανένα άρθρο;

Ε ρε παιδιά έχουμε καταντήσει να βλεπόμαστε κάθε βδομάδα! Δεν μπορώ να τους ξεφορτωθώ!

Γενικά έχουμε γλιτώσει από φυλακή, από μηνύσεις, από ξυλοδαρμό, από διάφορες τέτοιες καταστάσεις, και αυτό όχι γιατί έχουμε κάνει επικίνδυνα θέματα και μας κυνηγάνε τα κυκλώματα, αλλά από καθαρή βλακεία, συνήθως της Χριστίνας!

Πρέπει να ευχηθώ και κάτι τώρα και μου είπε ο Βασίλης ότι έχει πολλές πιθανότητες να πραγματοποιηθεί, οπότε εύχομαι με την νέα χρονιά επιτέλους να αποκτήσω το δικό μου γραφείο στην υπόγα μακριά από την Χριστίνα!

Θα κλείσω με μια φράση από έναν από τους αγαπημένους μου συγγραφείς:

Ένα από τα μυστικά της ζωής είναι πως ό,τι αξίζει να κάνουμε είναι αυτά που κάνουμε για τους άλλους. Lewis Carroll.

Υ.Γ. Τα λέμε στην υπόγα παιδιά! 😉

 

Φαίη Δουγαλή

Στο GHETTO μπήκα… από όταν πρωτογνωρίστηκα με το Βασίλη, γίναμε 𝐆𝐇𝐄𝐓𝐓𝐎!

Στην πορεία, όταν αποφάσισε να δημιουργήσει αυτή την πλατφόρμα επικοινωνίας με τον κόσμο του με έκανε επίτιμο μέλος της συμμορίας , όπως αξίζει σ’ένα εχέμυθο, εκλεκτό κι εργατικό κορίτσι!

-Καλύτερη στιγμή μας:  Όλα τα στοχευμένα  μίτινγκ στην υπόγα, που θυσιάζονται στο βωμό της έλλειψης συγκέντρωσης όλων των μελών.

-Χειρότερη στιγμή μας: Τα συγχρονισμένα μας νεύρα, αλλά 𝐆𝐇𝐄𝐓𝐓𝐎 δίχως πείσματα δεν έχει νοστιμάδα!

-ΕΥΧΟΜΑΙ  η συμμορία της 25η ΟΚΤΩΒΡΗ μας, να ξεπεράσει σε έργα και δόξα τη 17 ΝΟΕΜΒΡΗ!

-𝐆𝐇𝐄𝐓𝐓𝐎 𝐒𝐎𝐍𝐆 —->

Πίσω απ’το τιμόνι κάνω 𝐛𝐮𝐬𝐢𝐧𝐞𝐬𝐬!