Μια ροκ φεγγαράδα στην Αυλίδα από τους “Point” (pics)

«Point» σημαίνει βαθμός – αιχμή – σημείο – νόημα – στιγμή – θέση και πολλά άλλα. «Point» όμως μπορεί να είναι και η επωνυμία μιας ροκ μπάντας του ’70 που μετά τις περιπλανήσεις της και τις σιωπές των επιρροών που δέχτηκαν μέχρι σήμερα, ανταμώνουν και ανασυνθέτουν την μουσική τους πορεία. Με το δημιουργικό «αγκάθι» της δημιουργικότητας συναντιούνται σε ένα reunion το 2004 και κεντούν από την αρχή την ιστορία τους σε έναν διαφορετικό, τελείως δικό τους καμβά. Όπως συμβαίνει συνήθως στα μουσικά σχήματα που δέχτηκαν τις ευεργετικές επιρροές της ροκ μουσικής και τις μετέφεραν στην σύγχρονη εποχή. Αυτή τους την ασυμβίβαστη και φρέσκια σήμερα παρουσία στα μουσικά δρώμενα της Χαλκίδας και όχι μόνο, επέλεξαν να την μοιραστούν απλόχερα με το κοινό του 3ου Bio mechanical Festival χθες βράδυ, 12 Ιουλίου, στον πολιτιστικό χώρο της Αυλιδείας Αρτέμιδος κάτω από ένα θολό αλλά μαγικό μέσα στο μυστήριό του, φεγγάρι.

Φίλοι και λάτρεις του είδους αυτού της μουσικής, έδωσαν το παρόν και απόλαυσαν στίχους και μουσικές της προσωπικής τους έμπνευσης με την έντονη σφραγίδα της ροκ μουσικής στο ξεκίνημά της. Οι στίχοι των 21 τραγουδιών τους γραμμένοι από τους Λεωνίδα Συκοβάρη, Τάσο Σαμαρτζή, Δώρα Δημητρίου και Βάσω Λευκούδη, συνεπήραν με την αλήθεια τους τους ακροατές παρασύροντάς τους χωρίς καμιά «ιδιοτέλεια» στο πνεύμα του ταξιδιού τους.

«Μαζί στ’ απρόοπτα κι ανάποδα ως το τέλος – Βήμα το βήμα μέχρι εκεί που έχουνε σκοπό – δίπλα στον κίνδυνο που θάρχεται σαν βέλος – πάντα θα με ειδοποιείς και θα σε ειδοποιώ»(Συνταξιδιώτης).

 

Πολυδιάστατο σχήμα

Στην δυναμική τους επάνοδο ακούστηκαν και τρια τραγούδια που συγκίνησαν όσους εντρύφησαν στην μουσική του κιθαρίστα των “Socrates drank the conium” που έφυγε πρόσφατα απ’ τη ζωή. Το «Γαλάζιο – πράσινο» σε στίχους και μουσική Λεωνίδα Συκοβάρη ακούστηκε στ’ αυτιά όλων σαν ύστατος χαιρετισμός αλλά και σαν μήνυμα αισιοδοξίας για τη ζωή. Το «Aμάξι στη βροχή» σε ποίηση του Τέλλου Αγρα ήταν to δεύτερo τραγούδι, διασκευασμένο από τον ίδιο σε μπαλάντα, με την «ξυραφιά» της πένας του ποιητή που φάνταζε σαν να κινείται αντίθετα προς την πορεία της. Το τρίτο τραγούδι «Η Ελένη μπροστά στον καθρέφτη» σε στίχους της Βάσως Λευκούδη, αποκάλυψε μια άλλη δυναμική της, εγκιβωτισμένης μέσα στην πολυσύνθετη παρουσία της.

 

Μουσικός «διάλογος»

Η μπάντα με την Δώρα Δημητρίου στη φωνή, τον Τάσο Σαμαρτζή στη φωνή – κιθάρα, τον Λεωνίδα Συκοβάρη στην κιθάρα – φωνή, τον Βαγγέλη Ζαφειρίου στο μπάσο και τον Κώστα Φωτόπουλο στα τύμπανα, μοίρασε σε έντυπη μορφή τα τραγούδια της και ζήτησε την γνώμη του κοινού γι’ αυτά, προκειμένου να τα συμπεριλάβει στον νέο δίσκο της που πρόκειται να κυκλοφορήσει. Δείγμα μιας διαφορετικής αντίληψης και πρακτικής μέσα στον σκληρά ανταγωνιστικό χώρο της μουσικής.