.jpg)
*Γράφει η Έλενα Μπουγιούκου
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς Χαλκιδέος για να ξέρει ότι η πόλη μας έχει αποκτήσει τα τελευταία χρόνια έναν νέο μουσείο. Το όνομα του είναι Αρέθουσα και η δημιουργία του αποτελεί προϊόν του υπουργείου πολιτισμού και αθλητισμού σε συγχρηματοδότηση με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ιδέα ήταν να δημιουργηθεί ένας πολιτισμικός χώρος και διαχρονικό μουσείο. Στεγάζει την μόνιμη συλλογή του που αφορά την Εύβοια (η οποία δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα) αλλά και περιστασιακές εκθέσεις.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Το ίδιο το κτήριο αποτελεί κομμάτι ιστορίας. Λειτούργησε για πρώτη φορά το 1902 ως εργοστάσιο παραγωγής οινοπνεύματος, ποτών και κολώνων πάγου υπό την διοίκηση των αδελφών Ζάχου και του Δ. Δαβούρτζικα.
Το 1931 αποτέλεσε χώρο φιλοξενίας προσφύγων ενώ αργότερα χρησιμοποιήθηκε ως στάβλος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ως αποθήκη. Από την σταδιακή ερήμωση σώθηκε χάρη στην ανακήρυξη του ως έργο τέχνης και συγκεκριμένα βιομηχανικής αρχιτεκτονικής. Το 2004 εγκρίνεται η δημιουργία του διαχρονικού μουσείου και το 2016, 114 χρόνια μετά τα εγκαίνια του πάλαι ποτέ εργοστασίου, το κτήριο ανοίγει ξανά τις πόρτες του στο κοινό.
Μπαίνοντας μπορούμε να παρατηρήσουμε αμέσως την αρχιτεκτονική συμβολή δυο διαφορετικών εποχών που δένουν αρμονικά.
Μαρτυρίες από ιστορικές πηγές αναφορικά με την Χαλκίδα και τα νερά της μας εισάγουν στην πρώτη αίθουσα η οποία περιλαμβάνει αγγεία της ευρύτερης περιοχής, αγάλματα, αλλά και την επιτύμβια στήλη του Διογενιανού ο οποίος παραπονέθηκε με αυτό τον τελεσίδικο τρόπο πως τα νερά της Αιδηψού δεν τον βοήθησαν να γιατρευτεί…
Στον επάνω όροφο βρίσκουμε ενημερωτικά αποσπάσματα που αφορούν την αποίκιση στα αρχαία χρόνια, την μετατροπή του φοινικικού αλφαβήτου σε ευβοϊκό, την εξάπλωση του καθώς και δείγματα γραφής από το ναό του Δαφνηφόρου Απόλλωνα στην Ερέτρια.
Στον κάτω όροφο βρίσκεται ο πολυχώρος, ο οποίος αυτήν την περίοδο κοσμείται με πορτραίτα σημαντικών μορφών της επανάστασης του 1821 και του τέως βασιλέα της Ελλάδος, Όθωνα.
Το τελευταίο κομμάτι της περιήγησης αφορά την ιστορική πορεία της Χαλκίδας από του αρχαίους χρόνους έως το σήμερα, τις πολλές αλλαγές της γέφυρας του Ευρίπου και την επεξήγηση του φαινόμενου των ‘τρελών νερών’.
Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει και μια αναφορά στις σημαντικότερες προσωπικότητες του νησιού μας όπως ο Γιάννης Σκαρίμπας, ο Δημήτρης Μυταράς, ο Νικόλαος Σκαλκώτας, ο Γεώργιος Παπανικολάου και στο έργο τους.
Ξέρατε ότι η ψηλή γέφυρα, λέγεται γέφυρα Παπανικολάου προς τιμήν της τεράστιας συμβολής του στην Ιατρική; Εγώ το έμαθα σήμερα.
