.jpg)
Μαμά!!! Έφτασε η μεγάλη μέρα!!! Ξέρω πόσο θέλεις να ξεκουραστείς.
Ξέρω πως σου έκανα πολλές ερωτήσεις όλο το καλοκαίρι που ήμασταν συνέχεια μαζί και θες να ηρεμήσει το κεφάλι σου! Ξέρω πως έχεις ανάγκη να ησυχάσεις λίγο από εμένα και τ’αδέρφια μου και πως χρειάζεσαι, να περάσεις λίγο χρόνο με τον εαυτό σου.
Το νιώθω επίσης, πως είμαι κι εγώ ένα άγχος σου πολλές φορές, αλλά θα έπρεπε να είμαι η χαρά σου γιατί κι εγώ είμαι το δικό σου σχολείο! Αν δε χαίρεσαι με όσα μαθαίνεις μαζί μου, πως να χαρώ εγώ στο σχολείο; Θυμήσου πως κάθε μέρα που μεγαλώνεις μαζί μου, μαθαίνουμε κάτι μαζί. Κουραζόμαστε για κάτι μαζί. Αποχωριζόμαστε μαζί.
Νιώθω για το σχολείο, ακριβώς, όπως κι εσύ για τα όσα ζητάω από εσένα!
-Αγωνιώ…
-Τι θα ζήσω σήμερα;
-Τι θα μου ζητήσουν;
-Θα έχω να τους το προσφέρω;
-Είμαι αρκετά καλός;
-Γιατί να μη μπορώ να κοιμηθώ όσο θέλω;
-Πότε θα τελειώσει αυτός ο μπελάς;
-Αντε!!!! Αργεί το διάλλειμα;;;;…..
Μη γελάς!!!
Τα ίδια ζούμε σου λέω, είμαι σίιιιιιγουρος!
Το σχολείο είναι η πρώτη κοινωνία που θα ενταχθώ χωρίς να είσαι παρούσα.
Έχω ήδη πολλά πράγματα στο μυαλό μου, αν δε μπορείς να μου τα ξεδιαλύνεις, μη μου τα επιβαρύνεις.
Έλα να τα συζητήσουμε μήπως καταφέρω και σου ελαφρύνω κι εγώ λίγο τις πεποιθήσεις.
Ρώτησε με, χωρίς να μοιάζει με ανάκριση.
Όταν γυρίζω σπίτι δώσε μου λίγο χρόνο και πάρε λίγο χρόνο κι εσύ.
Έλα να φτιάξουμε τους δικούς μας κανόνες.
Κράτησε έξω από το σπίτι μας τις υποδείξεις των άλλων μαμάδων, γιαγιάδων, κουνιάδων.
Μη με συγκρίνεις με άλλα παιδιά. Είμαι ένα παιδί μοναδικό! Όπως είσαι κι εσύ μία μοναδική μαμά!
Αποδέξου αυτά που θα ακούσεις από μένα, χωρίς να αντιδράσεις ταραγμένη!
Μίλησε μου για τις δικές σου εμπειρίες από το σχολείο!
Όχι για να συγκρίνουμε τις εποχές μας, αλλά για να λάβω κάτι, από την κοινή μας εμπειρία.
Οι εποχές μας φυσικά θα απέχουν, όπως απέχει και η δική σου με της γιαγιάς!
Έλα παραδέξου το, πως σε ξενέρωνε να σου λέει : «Βρε εγώ στην ηλικία σου…» Παραδέξου επίσης, πως κι εσύ νιώθεις ότι, όλα τα έκανες καλύτερα στην ηλικία μου…
Καταλαβαίνω πως είσαι «παλιά» και ξέρεις πολλά περισσότερα και φυσικά θα έχεις και δίκιο σε ότι μου λες!
Όταν όμως μου λες άπειρα πράγματα μαζεμένα και με την ταχύτητα που τρέχει το μυαλό σου, νιώθω σα να έχω μόλις ανοίξει τα μάτια μου κι εσύ να με λούζεις με ένα κουβά νερό!
Έτσι, αν αδειάζεις κάθε μέρα ένα κουβά νερό πάνω μου, το πολύ να βρέξω το βρακί μου…
Ενώ αν σταγόνα-σταγόνα με ξεδιψάς κάθε μέρα κι από λίγο…θα μείνουν όλα μέσα μου!!!
Ξέρω μας πιέζει ο χρόνος, πολλές υποχρεώσεις, η ζωή κυλάει, οι δουλειές δεν τελειώνουν…
Και μη σκας ξέρω κι εγώ απ’αυτά, μια χαρά υποχρεώσεις μ’έχεις γεμίσει.
Γι’αυτό ας πάρουμε ένα εικοσάλεπτο δικό μας…
•Να είμαστε ο εαυτός μας.
•Να κεράσουμε ο ένας τον άλλο, μία σταγόνα από το νερό μας.
•Ναι, αμε, φυσικά έχω κι εγώ κάτι να σε κεράσω.
•Μαμά χαλάρωσε δεν είσαι τέλεια.
•Κι αν είσαι, θα γίνω κι εγώ!
•Βασικά, ό,τι είσαι θα γίνω!
Ότι νιώθεις.
Ότι κάνεις.
Και…
Ότι (μου) λες.
Γι’αυτό μαμά το νου σου!
Να είσαι καλό κορίτσι στο σχολείο σου!
