Και γιατί να νοιαστώ για την Συρία; (pics)

Συνεχίζεται σήμερα και για τρίτη μέρα η τουρκική στρατιωτική επιχείρηση στην βορειοανατολική Συρία με εκατοντάδες νεκρούς.  Σύμφωνα με στοιχεία της τουρκικής κυβέρνησης, από την αρχή της επιχείρησης οι νεκροί ανέρχονται σε 277 στη Συρία, ενώ οι τραυματίες υπολογίζονται στους 70. Ανάμεσά τους και πολλοί άμαχοι.

Περισσότεροι από 70.000 Σύροι από τις πόλεις Ρας αλ Αϊν και Ταλ Αμπιάντ έχουν εκτοπιστεί από τα σπίτια τους μέχρι στιγμής λόγω της τουρκικής στρατιωτικής επέμβασης ενώ ο αριθμός αυτός ενδέχεται να αυξηθεί δραματικά, όσο συνεχίζεται η επιχείρηση της Αγκυρας στο συριακό έδαφος, προκαλώντας ένα δεύτερο  – ακόμη μεγαλύτερο – κύμα ξεριζωμένων προσφύγων.

Δεν ξέρουμε γιατί δεν έχουμε δει ακόμα στα προφίλ των περισσότερων Ελλήνων του Facebook “pray for Syria” κλπ κλπ. Μπορεί να σου φαίνεται μακριά, μπορεί να μην σε αγγίζει για δικούς σου ανεξήγητους λόγους. Όμως μιλάμε για ανθρώπινες ζωές ρε διάολε.

Οι Κούρδοι, στην πλειοψηφία τους είναι μουσουλμάνοι αλλά ουδέποτε μας πείραξαν εμάς, απλά θέλουν την ελευθερία τους και γι’ αυτό πολεμούν γενναία τους Τούρκους εθνικιστές και ταυτόχρονα τους φανατικούς τζιχαντιστές της ISIS.

Τώρα που κάποιοι από αυτούς τους Κούρδους θα εγκαταλείψουν τον τόπο τους για να σωθούν και θα έρθουν στην Ελλάδα, αντί να τους υποδεχτείς και να τους στηρίξεις θα γκρινιάζεις πάλι για λαθρομετανάστες, αρνούμενος ότι είναι πρόσφυγες αφού ο πόλεμος στη Συρία έχει επισήμως τελειώσει. Που αν έσκαγαν τίποτα τούρκικα μαχητικά και βομβάρδιζαν το δικό σου σπίτι, όχι μόνο δεν θα προσπαθούσες να τα καταρρίψεις, αλλά θα έφευγες τρέχοντας να μεταναστεύσεις κάπου που θα είσαι ασφαλής, θεωρώντας ότι φυσικά και δικαιούσαι να αναγνωριστείς ως πρόσφυγας, ενώ οι Κούρδοι ούτε που σε νοιάζει αν θα εξολοθρευτούν όλοι.

Και ίσως να μην σου είναι και τόσο μακρινό.. γιατί μπορεί εκεί να πολεμάει το αδερφάκι ενός παιδιού που κάνει κολλητή παρέα στο σχολείο με το δικό σου παιδάκι. Μπορεί να του ξεριζώνουν το σπίτι, την οικογένεια, την ζωή του όλη. Μην σκεφτείς πολλά, απλά φαντάσου το δικό σου παιδί ή εσύ ο ίδιος να είχες την δική του μοίρα…

 

Άμυαλοι, που ρημάξατε μια πόλη… Όταν η μοίρα ολονών είναι ο θάνατος.

«Τρωάδες, Μιχ.Κακογιάννης, 1971»

Μερικές εικόνες ακόμα που δίπλωσαν το στομάχι μας στα δύο…