Η σεξουαλική παρενόχληση και το κοινωνικό φαινόμενο της ανέχειας

Γράφει ο Γιώργος Θεοφίλης

Η σεξουαλική παρενόχληση αποτελεί την επιτομή της ανδροκρατούμενης κοινωνίας. Ο ανδρικός πληθυσμός επιδιώκει με θεμιτά και αθέμιτα μέσα να ικανοποιήσει τις σεξουαλικές ορέξεις του εκμεταλλευόμενος την ιδιαίτερη σχέση που έχει με την εξουσία, την αυταρέσκεια και την ανάγκη για επιρροή. Γιατί όμως το σύνολο της κοινωνίας ανέχεται τέτοιες συμπεριφορές; Υπάρχει άραγε ένα κομμάτι στον κοινωνικό ιστό που δεν έχει διαρραγεί και παραμένει υγιές ώστε να καταγγέλλει κάθε μορφής κακοποίηση; Με ποιο τρόπο μπορεί να καταπολεμηθεί η ανέχεια και να αποδοθεί ο δέοντας σεβασμός όχι μόνο στη γυναίκα αλλά και σε οποιοδήποτε άνθρωπο που αγωνίζεται για μια καλύτερη ζωή;

Η δομή της κοινωνίας που ζούμε φαίνεται από τους κοινωνικούς και οικονομικούς δείκτες που προσδιορίζουν τις σχέσεις των δύο φύλων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το χάσμα στον τομέα της απασχόλησης μεταξύ των φύλων, το οποίο έφτασε τις 11,5 ποσοστιαίες μονάδες στην ΕΕ-28 το 2016, με ποσοστό απασχόλησης 76,8 % για τους άνδρες και 65,3 % για τις γυναίκες. Αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι οι γυναίκες αποκτούν διαρκώς περισσότερα προσόντα, ξεπερνώντας μάλιστα τους άνδρες όσον αφορά το μορφωτικό επίπεδο. Το 2016, το 44 % των γυναικών (ηλικίας 30-34 ετών) είχε ολοκληρώσει σπουδές τριτοβάθμιας ή υψηλότερης εκπαίδευσης, σε σύγκριση με το 34 % των ανδρών. Επίσης το υψηλό μισθολογικό χάσμα μεταξύ γυναικών και ανδρών μπορεί να μειώσει περαιτέρω τα οικονομικά κίνητρα προς εργασία για τις γυναίκες και το 2015 στην ΕΕ ήταν υψηλό της τάξης του 16,3 %.

Η γυναίκα εξακολουθεί να εκτοπίζεται από την αγορά εργασίας και ενώ έχει περισσότερα προσόντα βρίσκεται πάντα σε δυσχερέστερη θέση. Η φαλλοκρατική κοινωνία δημιουργεί τις συνθήκες ώστε να απεμπολείται η γυναικεία επιχειρηματικότητα, καινοτομία και διάθεση. Η κάθε έκφανση της σεξουαλικής παρενόχλησης θεμελιώνεται στην έννοια του δογματικά ισχυρού και αλόγιστα εξουσιαστικού άνδρα που αντιλαμβάνεται τη γυναίκα ως σεξιστικό υποχείριο και υποδεέστερο εργαζόμενο. Ο σύγχρονος κόσμος με τον οποίο έρχεται αντιμέτωπη μια ανίσχυρη γυναίκα που θα ζητήσει εργασία επιδιώκει τον εκμαυλισμό κάθε ηθικολογίας ενώ υποθάλπει την αξιοπρέπεια και τη συγκατάβαση.

Η κοινωνία των ανδρών απαρνείται τη έντιμη συμπεριφορά απέναντι στο γυναικείο φύλο. Απορρίπτει τη γόνιμη συνεργασία, την υγιή σεξουαλικότητα και την αξιοκρατική ανέλιξη όχι μόνο στα εργασιακά περιβάλλοντα αλλά και στην ίδια τη ζωή. Η κοινωνία της ανέχειας δεν έμαθε στον άντρα να αξιολογεί, να προστατεύει και να ευγνωμονεί τη γυναίκα που τον έφερε στη ζωή αλλά και που τον διατηρεί. Αυτή η κοινωνία αδιαφορεί στην ανάγκη της συνύπαρξης των δύο φύλων σε οποιοδήποτε εργασιακό χώρο και σε οποιοδήποτε κοινωνικό πλαίσιο προβάλλοντας το δρόμο της συνθήκης, του συμβολαίου και της συναλλαγής. Κάθε προσφορά και κάθε παραχώρηση στη γυναίκα έχει και το ανάλογο ανήθικο αντίτιμο σε μια μάχη άνιση και καταδικασμένη.

Η σεξουαλική παρενόχληση είναι η απαρχή της κακοποίησης και του σωματικού και ψυχικού βιασμού. Η αμορφωσιά, η οικογενειακή ανατροφή αλλά και η έλλειψη παιδείας μετατρέπουν κάποιους σε νοσηρούς διεκδικητές των ονείρων που κάθε ευαίσθητο κορίτσι κάνει στην τρυφερή ηλικία. Η κοινωνία χρειάζεται να βρει τα μέσα ώστε να απομονώσει όλους αυτούς που εκχυδαΐζουν το γυναικείο φύλο και θυσιάζουν στο βωμό της σεξουαλικής και πολιτικής εξουσίας τα ιδανικά και τις αξίες που οι άνθρωποι θα έπρεπε να είχαν. Ας φρίξουμε από τα παραδείγματα σεξουαλικών παρενοχλήσεων που όλες αυτές οι κοινωνικές δράσεις έφεραν στην επιφάνεια και ας μάθουμε σε κάθε παιδί τι σημαίνει εντιμότητα, υπόληψη, αξιοπρέπεια.

«Μετά τις γυναίκες, τα λουλούδια είναι ότι πιο όμορφο δημιούργησε ο Θεός στον κόσμο», αναφωνεί ο Christian Dior. Ας ευχαριστήσουμε το Θεό που μας έπλασε δίπλα σε αυτές και ας αγωνιστούμε να δημιουργήσουμε μια κοινωνία που θα σταματήσει να ανέχεται. Γιατί το τέλος της ανέχειας είναι η αρχή της ζωής.

 

Φωτογραφία εξωφύλλου: Kati Szilágyi for The Lily