Η ποίηση τελικά βρίσκεται στους δρόμους της Χαλκίδας!

Παγκόσμια ημέρα ποίησης σήμερα και “γιορτάζει” κάθε ποιητής, κάθε ποίημα και κάθε στιχάκι που γράφτηκε ποτέ!

Ποιητής δεν είναι μόνο εκείνος που έχει εκδόσει συλλογές ποιημάτων, ή έχει αναγνωριστεί παγκοσμίως με βραβεία! Ποιητής είναι κι εκείνος που εμπνέεται από τη ζωή και κάθε της ερέθισμα και εκφράζει τα συναισθήματα του ακόμα και με ένα μικρό στιχάκι σε έναν τοίχο, που μπορεί να μην έχει κάποιο λόγιο ύφος, αλλά να κρύβει τόσα πολλά νοήματα!

Εμείς εδώ στο Ghetto έχουμε αναφερθεί πολλές φορές σε στίχους που συναντάμε στους δρόμους της Χαλκίδας. Μικρά μηνύματα γραμμένα σε τοίχους, που πάντα κάτι έχουν να πουν στους περαστικούς!

Η ποίηση βρίσκεται εκεί έξω στους δρόμους και ο ποιητής βρίσκεται κάπου μέσα μας!

Από όλα τα στιχάκια που έχουμε βρει ως τώρα ξεχωρίσαμε αυτό που μας έκανε να γελάσουμε αλλά ταυτόχρονα και να σκεφτούμε τι θέλει να πει αυτός που το έγραψε, μέσα από κάτι που στην αρχή φαίνεται αστείο!

Τον θέλει – την θέλει… δεν ξέρω, θέλει πάντως και θέλει τόσο πολύ, που πραγματικά έπρεπε να βρει κάτι πολύ έντονο για να μπορέσει να το περιγράψει!

Στην αρχή γελάς, αρκετά αστείο σίγουρα, μετά όμως δεν σκέφτεσαι, ναι….αυτό είναι αρκετά δυνατό!

Και τελικά εσύ θα έδινες τη θέση στο λεωφορείο σε κάποιον που θα την ήθελε τόσο;

Στην καρδιά σου;