*Γράφει η Μαίρη Ταυρή
Φεστιβάλ. Πληθυντικός, γιατί πάλι καλά τον τελευταίο καιρό γίνονται πολλά και ωραία πράγματα κοντά μας. Σήμερα, αναφέρομαι στο Chocolate Festival που έγινε στο Παλιό Αμαξοστάσιο του Ο.Σ.Υ στην Αθήνα, από τις 17 μέχρι τις 20 Οκτωβρίου.
Πολύς κόσμος, ουρές, φασαρία, οκ το παραδέχομαι δεν είναι για όλους, και δεν είναι και όλες οι ημέρες ίδιες. Όταν όμως είναι για την σοκολάτα; Τότε όχι μόνο πας, αλλά αν είσαι σαν κι εμένα που δεν χάνω ευκαιρία να τρώω κάθε είδους σοκολάτα, τότε φροντίζεις να είσαι με φίλους που ξέρεις ότι θα περιμένουν μαζί σου για να δοκιμάσεις εκείνη τη βάφλα, που τη σκέφτεσαι μια βδομάδα τώρα. Όχι αυτή που είχες ξαναφάει, την άλλη, που τυχαίνει να περιμένει και πιο πολύς κόσμος στην ουρά.
Μπαίνεις λοιπόν στο χώρο και κατευθείαν μαγεύεσαι από το τεράστιο συντριβάνι σοκολάτας που έχει στηθεί στην είσοδο, και μεταξύ μας, σκέφτεσαι ν’απλώσεις το χέρι σου να φας λίγο, αλλά πάλι καλά κρατιέσαι. Κοιτάς γύρω σου και βλέπεις τον κόσμο που βγάζει φωτογραφίες, τα παιδάκια που τρέχουν και παίζουν σαν να είναι σε παιδική χαρά, ζευγάρια που κρατιούνται από το χέρι και αναρωτιούνται από που να ξεκινήσουν. Είναι Σάββατο, μπορεί πολλοί να δουλεύουν όλη τη βδομάδα, να έχουν διάβασμα και εργασίες, να είναι κουρασμένοι, ίσως και εκνευρισμένοι που περίμεναν ώρα για να μπουν. Όμως με το που μυρίζουν την σοκολάτα τα ξεχνούν όλα και χαμογελούν. Και μέσα σ’αυτή τη γιορτινή ατμόσφαιρα και τον ενθουσιασμό λες κι εσύ: εδώ είμαι.
Μια φορά να τα γυρίσεις όλα τα booths δεν φτάνει και δεν ξέρεις τι να πρωτοφάς. Την χειροποίητη σοκολάτα από οργανικό κακάο; Ή την άλλη με τα καρύδια και το θαλασσινό αλάτι; Τα πολύχρωμα ζαχαρωτά και τα καραμελωμένα φρούτα; Τα pancakes με το ζεστό σιρόπι; Τους λουκουμάδες με το μέλι; Τα ζουμερά brownies; Παγωτό χειροποίητο ή μηχανής; Θα μπορούσα να κάτσω εκεί για μέρες και να τα δοκιμάζω όλα. Κι έμεινα, όχι για μέρες, αλλά αρκετά μέχρι να τα «χορτάσω» όλα.
Κι ας έχει κόσμο και φασαρία, κι όλοι περιμέναμε με τις ώρες. Εγώ διάλεξα να δω την θετική πλευρά. Αυτή που έβλεπα μέσα από μάτια παιδικά και είχα ξετρελαθεί. Δεν ήμουν απλά μια ενήλικη που περίμενε σε μια ουρά, ήμουν η μικρή που κρύβω μέσα μου, που περίμενε υπομονετικά να φάει τη σοκολάτα της.
