Δήμος ...ο σκύλος του ghetto!

Έφτασε η στιγμή που διαβάζετε αυτό το κείμενο και ακόμα δεν το πιστεύετε;;;

Φωτογραφία έξω δεν είδατε;

Ονοματεπώνυμο;!;!

Τι δεν πιστεύετε τότε;

Ο Δήμος είμαι!

Ο Δήμος σας…

Άντε να συστηθώ και σε όσους δε με ξέρουν.

Ονομάζομαι Δήμος Δουγαλής, είμαι 8 χρόνων και ζώ στο Μύτικα Ευβοίας.

Τα πρώτα τέσσερά μου χρόνια, ήμουν αδέσποτος στους δρόμους της Χαλκίδας.

Μου άρεσε η αλητεία αυτή, να σας πω την αλήθεια, αλλά κάπου με κούραζε.

Είχα βρεί κάποιες καλές καβάντζες για ύπνο και άραγμα γενικά, αλλά όταν νύχτωνε αγρίευε το πράγμα…

Είχαμε και τους πειρασμούς εκτός των άλλων. Ναι, ναι τα κορίτσια που κυκλοφορούσαν ελεύθερα κι αυτά και είχαμε γεμίσει τον τόπο κουτσούβελα.

Βέβαια εγώ, κάποια στιγμή εντάχθηκα σ’ένα πρόγραμμα στείρωσης, του «Δήμου Χαλκιδέων» , μαζί με άλλους φίλους κι έτσι δεν είχαμε ορέξεις για φλερτ πια.

Τότε, μας φόρεσαν λουριά στο λαιμό για να μας ξεχωρίζουν από τους «καρπερούς». Εγώ φορούσα ένα τέλειο οινοπνευματί, που έγραφε πάνω «ΔΗΜΟΣ ΧΑΛΚΙΔΕΩΝ». Κάποια στιγμή βέβαια, η λέξη «Χαλκιδέων», ξεθώριασε κι ο κόσμος έβλεπε μόνο το «Δήμος» και νόμιζε πως έτσι με λένε!!!

Κι έτσι ένα ωραίο πρωί από «κοντός» και «κοντοπ**τ*ν*ς»,(που με φώναζαν, ως τότε, οι Χαλκιδέοι φίλοι μου), έγινα ο «Δήμος»!!!!

Από εκείνη τη μέρα, άλλαξε η ζωή μου!

Λίγες ημέρες μετά υιοθετήθηκα και από τότε έχω αναθεωρήσει για τη ζωή!

Κοιμάμαι πάντα στα ζεστά και τρώω και πίνω ότι ώρα θέλω!

Η Γκετίνα αφεντικίνα μου με βγάζει πολλές βόλτες και γενικά μου κάνει όλα τα χατίρια.

Τέλος πάντων μη σας κουράζω, θα τα λέμε συχνά άλλωστε από εδώ και μπρος, μέσα από τη νέα μου ιδιότητα….