Αrte Povera του Beats Pliz, μουσική ραπ πανδαισία

Η ταινία «Arte Povera», είναι το οπτικοακουστικό making of για το ομώνυμο άλμπουμ του Beats Pliz, με το δίσκο να έχει γνωρίσει ευρεία αποδοχή και να έχει γράψει ιστορία ως ο πρώτος στο ελληνικό χιπ χοπ που έχει φτιαχτεί χρησιμοποιώντας πρωτότυπες συνθέσεις κλασικής μουσικής. Πίσω από τις δύο άρρηκτα συνδεδεμένες παραγωγές βρίσκεται ο κατά κόσμον Φώτης Γεωργιάδης, ο οποίος ευθύνεται για τα πάντα στα εν λόγω πρότζεκτ, από τη μουσική μέχρι τη σκηνοθεσία.

«Arte Povera» είναι ένα καλλιτεχνικό κίνημα που γεννήθηκε στην Ιταλία τη δεκαετία του 1960, στο οποίο εντάχθηκαν πολλοί καλλιτέχνες, όπως οι Giulio Paolini, Pino Pascali, Luciano Fabro, Jannis Kounellis, Mario Merz, Michelangelo Pistoletto και αρκετοί άλλοι. Η γέννηση του κινήματος έγινε με την πρώτη έκθεση των «φτωχών καλλιτεχνών» που πραγματοποιήθηκε το 1967 στη Γένοβα, στη γκαλερί La Bertesca, ενώ ο όρος επινοήθηκε από τον κριτικό τέχνης Germano Celant, ο οποίος θεωρείται ο θεωρητικός του κινήματος.

Το όνομα «Arte Povera» αναφέρεται τόσο στα υλικά που χρησιμοποιούσαν οι συγκριμένοι καλλιτέχνες (δηλαδή ταπεινά υλικά, όπως χαρτί, ανακυκλωμένο σίδερο, κουρέλια, ανακυκλωμένα αντικείμενα, ξύλο, γη, πλαστικό και ούτω καθεξής), αλλά και στο γεγονός ότι οι καλλιτέχνες του κινήματος αντιτάχθηκαν στην παραδοσιακή τέχνη, επιδιώκοντας να αναπτύξουν μια γλώσσα ικανή να μειώσει στο ουσιαστικό, να «φτωχύνει» το εικαστικό έργο, χρησιμοποιώντας άλλους όρους που ήταν πιο κατάλληλη για τη σύγχρονη κοινωνία.

[intense_video video_type=”youtube” video_url=”https://youtu.be/L8RKjVBKH3s”]

Στο φιλμ ντοκιμαντέρ Arte Povera του Μάνου Γεωργιάδη η αντισυμβατική μουσική ραπ, ένα είδος που έρχεται από την υποκουλτούρα και το περιθώριο, αναμειγνύεται με παρτιτούρες κλασικής μουσικής, δημιουργώντας κάτι καινοτόμο και πρωτοποριακό, ακλουθώντας την οδό μιας ρηξικέλευθης κοινωνικής ματιάς στο στίχο.

Ο κριτικός τέχνης Celant είχε αναφέρει για την Arte Povera: «μια φτωχή τέχνη, που ασχολείται με το ενδεχόμενο, με το γεγονός, με το ανιστόρητο, με το παρόν, με την ανθρωπολογική αντίληψη, με τον «πραγματικό» άνθρωπο, την ελπίδα που έχει γίνει ασφάλεια. Η Arte Povera συνιστά μια νέα στάση που θα μας βοηθήσει να κατακτήσουμε μια «πραγματική» κυριαρχία της ύπαρξής μας, εκείνης που οδηγεί τον καλλιτέχνη σε συνεχείς κινήσεις από τον προκαθορισμένο χώρο του και από τα κλισέ που έχει αποτυπώσει η κοινωνία στο DNA του».

Αυτή την εμφατική προσέγγιση της Arte Povera, τη συγκεκριμένη στιγμή με τη μουσική και το στίχο επιδιώκει ο Μάνος Γεωργιάδης και διηγείται στο φιλμ, μέσω της ιστορίας δημιουργίας ενός album που έχει πολλά στοιχεία αυταρέσκειας από τη μια, αλλά και την ανάγκη από την άλλη να έρθει στην επιφάνεια μια νέας μορφής μουσική τέχνη που διαγράφει διακεκομμένες γραμμές ανάμεσα σε αυτό που ονομάζουμε καλλιτεχνικό ανατρεπτικό κίνημα και σε αυτό που θεωρείται συμβατική ακαδημία.

«Το πρόβλημα του καλλιτέχνη είναι ότι δεν είναι σαν τον ηθοποιό. Δεν έχει τίποτα να ερμηνεύσει. Πρέπει να τα φτιάξει όλα μόνος του. Τα ταξίδια γίνονται προς κάπου αλλού. Και πηγαίνεις εκεί όπου υπάρχει μια έλξη. Κι αυτό σε απελευθερώνει. Για μένα το πρόβλημα της τέχνης είναι ακριβώς αυτό. Να ελευθερωθώ για να ξαναφύγω γι’ αλλού». Αυτά είναι τα λόγια του Γιάννη Κουνέλη πρωτεργάτη της Arte Povera. 

Αν ο Beats Pliz καταφέρνει να ταξιδέψει μουσικά για το αλλού με τη δική του Αrte Povera μπορείτε να το διαπιστώσετε με εικόνα και ήχο στο ΜΑΓΙΑ Movietone, Σάββατο και Κυριακή, σε μια μουσική πανδαισία που αν μη τι άλλο εμπεριέχει άφθονη τη ραπ κουλτούρα.