“Ακούμε τους τοίχους της Χαλκίδας”

Πόσα συνθήματα, πόσοι στίχοι, πόσες απλές λέξεις προσπερνάμε καθημερινά περνώντας μπροστά από κτίρια της πόλης…

Ίσως κι εσύ έχεις σταθεί μπροστά σε κάποιον τοίχο να διαβάσεις κάτι που είναι γραμμένο, μπορεί να σου άρεσε, ή να σε έκανε να γελάσεις και παίζει να το έβγαλες φωτογραφία γιατί κάπου ταυτίστηκες.

Εδώ στο Ghetto, αγαπάμε πολύ τα μηνύματα στους τοίχους, ακόμα κι αν συμφωνούμε ότι είναι βανδαλισμός τις περισσότερες φορές. Είναι μια μορφή μονόπλευρης επικοινωνίας, σαν να ακούς τη σκέψη κάποιου, χωρίς καν να τον βλέπεις.

Έτσι, γυρίζοντας στο ghetto, ξεχωρίζουμε αυτά που μας έκαναν να σκεφτούμε, να γελάσουμε ή και να απορήσουμε!

Φυσικά και αυτό το μήνυμα βρέθηκε σε ένα μικρό στενάκι στο κέντρο της πόλης… ίσως γιατί κάποια πράγματα δεν χρειάζεται να τα βλέπουν οι κεντρικοί δρόμοι και τα αμέτρητα μάτια που περνούν από εκεί!

Τον θέλει – την θέλει… δεν ξέρω, θέλει πάντως και θέλει τόσο πολύ, που πραγματικά έπρεπε να βρει κάτι πολύ έντονο για να μπορέσει να το περιγράψει!

Στην αρχή γελάς, αρκετά αστείο σίγουρα, μετά όμως δεν σκέφτεσαι, ναι….αυτό είναι αρκετά δυνατό!

Και τελικά εσύ θα έδινες τη θέση στο λεωφορείο σε κάποιον που θα την ήθελε τόσο;

Στην καρδιά σου;