Φίλε Χαλκιδέε….θα ξεκινήσω με το πιο σίγουρο και κλασικό σημάδι «γέφυρας», που αν δε σου έχει συμβεί μία φορά, έστω, δε θεωρείσαι Χαλκιδέος!
Στρίβεις αριστερά στη Βενιζέλου προς Φαρμακίδου και τι να δεις;;;;;
Γεμάτη η κυρία «Φαρμακίδου», από τα φωτεινά «στοπ» των ατελείωτων σταματημένων οχημάτων, και στις δύο λωρίδες της.
Ε, ναι, γι’αυτό τη λένε «Φαρμακίδου», δεν ξέρεις πότε θα σε ποτίσει φαρμάκι.
Ναι, λοιπόν, έχει ανοίξει η γέφυρα!!!
Δεύτερον, είσαι απέναντι στη «Ριβιέρα της ιχθυόσκαλας» και τρως σουβλάκι σ’ένα ρομαντικό παγκάκι;
Ξαφνικά ανακαλύπτεις πως σαν πολλά πλεούμενα να μαζεύονται σε παρέες, με κατεβασμένα πανιά ή χαμηλές ταχύτητες και στέκονται αρόδου;
Σήκω με το σουβλάκι στο χέρι, πάρε το κορίτσι/αγόρι/σκύλο/κουμπάρο σου και τρέξε! Ανοίγει η γέφυρα!!!
Τρίτον, έρχεσαι με κατεύθυνση από Δροσιά προς Χαλκίδα και εκεί στο ύψος του Λιμεναρχείου, έχεις κόψει ταχύτητα για να δώσεις προτεραιότητα σε όσους έρχονται από τη Ριβιέρα;
Αντιλαμβάνεσαι μία έντονη κινητικότητα μπροστά σου, από πεζούς και δυο-τρείς ένστολους του Λιμενικού που μοιάζουν πιο αποφασισμένοι από τον Χαριστέα το 2004, να διακόψουν την κυκλοφορία;
Βάλε απευθείας τρίτη ταχύτητα (ν’ακούγεται η επιτάχυνση), μήπως και σκεφθεί ο υπεύθυνος του Λιμενικού : «Άντε ας περάσει κι αυτός και σταματάω τον επόμενο»! Αφού ανοίγει η γέφυρα!
Καλή τύχη….
